Deze morgen wakker geworden met een droom fris in het hoofd. Het was zo raar. Ik word nog eens zot van die dromen. Ze komt zo vaak terug. Soms zijn we terug samen, soms zijn we vrienden, soms... vreemden.

Deze droom was bij haar ma thuis. Dat is in het zelfde dorp waar ik ben opgegroeid. Zij was er en haar jongere zus ook. En natuurlijk haar nieuwe vriend. Ik ken hem enkel van een foto die ik terugvond op Facebook. Heeft dezelfde voornaam als ik. We maakten ruzie. Enfin, ik had al een vreemd gevoel toen ik wakker werd deze morgen.

Je hebt zo van die dagen dat je voelt dat het lastig zal worden om de tranen tegen te houden. Hoewel het de laatste tijd al beter met me gaat, toch mis ik haar nog zo vaak. Ze leeft nog in mijn gedachten. Ik heb het gevoel dat ik haar nog graag zie, maar vaker word ik boos als ik terugdenk hoe ze eind april alle contact heeft verbroken. 12 jaar heb ik haar gekend, haar familie... Samen gestudeerd. Altijd bij elkaar geweest, misschien zelfs te veel. Ze was mijn eerste en tot nog toe enigste liefde in mijn leven. Ze heeft me alles geleerd en zoveel verleerd. Hoewel de laatste jaren samen geen pretje waren voor beiden, mis ik haar zoveel. Maar zoals HugoBos schreef in een reactie op de blog "Wie mist zijn ex nog na 2 jaar": ik hou nog steeds van haar (van de afdruk die ze heeft nagelaten in mijn hart), maar of dat nog zo zou zijn als we weer nader tot elkaar zouden komen...
Ik weet het niet. Ik ben kwaad omdat ze alle contact heeft verbroken, woedend omdat ze al een ander heeft, verdrietig voor alles wat ik ben verloren... Beschaamd om alles wat ik in de nasleep van de breuk naar haar heb gesmst of gemaild.

Soms is het niet eerlijk om gedumpt te zijn. Misschien is het ook wel pijnlijk iemand te dumpen (ik kan het niet weten sorry). Wanneer een persoon in je omgeving sterft die je graag had, dan heb je iets, een plaats waar je kan rouwen. Dan staan mensen je toe de tijd te laten nemen om alles te verwerken... Niemand die je zegt: "ander en beter"; je verdriet krijgt meer respect als het ware. Meestal is een sterfgeval ook eindig. Je hoeft niet bang te zijn hetgeen je verloren hebt te zien in de armen van een ander, een vreemde.

Vandaag huilt mijn ziel opnieuw. Het lucht op, maar de tranen zijn onlosmakelijk verbonden met pijnlijke herinneringen, dingen die zijn gezegd, geschreeuwd of geschreven. Al te vaak denk ik terug aan onze laatste ontmoeting en wat er allemaal is gezegd toen: "NOOIT, NOOIT wil ik nog een relatie met je.", "Ik ben zo afhankelijk van je geweest.", "Ik heb zelfs geen behoefte aan affectie van je.", "Onze relatie was al lang dood.". Twee weken daarvoor had ze nog staan huilen in mijn armen in een winkel. Twee weken daarvoor zei ze dat ik me niet ongerust hoefde te maken over een andere man in haar leven. Ze had geen behoefte aan een relatie en ze wou op haar eigen benen staan nu.

Etta James - I'd Rather Go Blind

"Whoo, I would rather, I would rather go blind, boy
Then to see you walk away from me, child, no

Whoo, so you see, I love you so much
That I don't wanna watch you leave me, baby
Most of all, I just don't, I just don't wanna be free, no"

Ik lees dagelijks de blogs en reacties hier. Ik ben dankbaar dat ik deze site heb gevonden. Het helpt. Voor een deel vind ik er mijn troost in die ik al te vaak moet missen. Niemand om eens een knuffel van te krijgen. Het is hard. Zeker nu ze een ander heeft.
Vaak wil ik reageren op blogs, maar het lukt me zelden om een zinnige bijdrage te leveren.

dEUS - Nothing Really Ends

"I once told a friend
that nothing really ends
no-one can prove it
So I'm asking you now
could it possibly be
that you still love me?
And do you feel the same
Do I have a chance
of doing that old dance again
Or is it too late for some of that romance again
Let's go away, we'll never have the chance again"

Deze avond toen ik terugkwam van bij m'n ouders, passeerde ik langs het huis van haar ma. Haar auto stond er voor de deur. Het zelfde dorp... We leven beiden in de zelfde stad nu. Maar ik heb haar bijna 5 maand niet meer gezien of gehoord. Ze negeerde al mijn mails, al mijn smsen. Zelfs toen ik in juli in de UK zware migraine kreeg en ik haar vroeg - via sms - welke pijnstillers ze me gaf (ze was arts) toen we nog samen waren, was ik te min om ook daarop een antwoord te verwachten. Dat doet pijn hoor. Jaren heeft ze me meegedragen in haar hart en nu mag ik voor haar part bij het vuilnis gaan logeren. Jaren heeft ze van me gehouden. Het doet pijn, want hoewel ze een nieuwe vriend heeft, zou ik dit haar nooit kunnen aandoen denk ik. Ik weet het niet. Soms stel ik me voor dat ik ze had gedumpt en hoe ik me dan zou gedragen. Ik weet het niet.

Jacques Brel - Ne Me Quitte Pas

"Moi je t'offrirai
Des perles de pluie
Venues de pays
Où il ne pleut pas
Je creuserai la terre
Jusqu'apres ma mort
Pour couvrir ton corps
D'or et de lumière
Je ferai un domaine
Où l'amour sera roi
Où l'amour sera loi
Où tu seras reine"

In die 5 laatste maanden heb ik haar eenmaal gezien. Ze passeerde plots in de auto voor me. We keken toevallig recht naar elkaar. De adrenaline deed me trillen op mijn benen. Een flits van haar.

Zita Swoon - Thinking About You All The Time

Sterkte aan iedereen die het kan gebruiken.