Nou, denk je alles te hebben gehad. " schat, we moeten praten" ..... oh die zin alleen al hahaha! Ben zo moe van al dat praten. Dus ik denk, nou komt het, hij gaat met zijn nieuwe geliefde samenwonen, trouwen, naar Timboektoe, whaeffer, maar nee....of ik bij hem terug wil komen!!!!! Kun je het geloven, meteen na een maand een andere relatie aangaan, wat trouwens nu ook nog gewoon loopt, en als meneer uitgeraast is mag ik weer in beeld verschijnen. " Ik ben altijd van je blijven houden, die ander was om niet te hoeven voelen, om afleiding te hebben" zegt hij. Ik denk dan waar zijn de mannen gebleven die gewoon 10 km hard gaan lopen, of met vrienden lekker een potje gaan bowlen???? Dat is toch ook afleiding! Hij wil in therapie, en er samen uit komen.
Ik was zo ver, heb zelfs een date geplanned dit weekend, en nu voel ik me pissig, gefrustreerd en verdrietig. Heb het gevoel terug bij af te zijn. Bah. Kutvent. En je kunt het al raden, heb nu dus helemaal geen zin meer in die date. Zit zo in dubio, ook omdat we samen een kind hebben. We hebben t zo goed samen gehad, maar ook zo slecht. Op deze dag heb ik zitten wachten, dat ie dit tegen me zou zeggen, en ik stond met mn mond vol tanden en voelde me eigenlijk alleen maar in en in rot. Ik dacht aan de afgelopen periode, dat ik er helemaal alleen voor stond, en dat ik van ellende de eerste 2 maanden niet in ons bed kon liggen maar alleen op de bank!!!! En dat terwijl meneer niet in ons bed lag maar in een bed van een ander. Dat kan toch nooit meer goed komen?