hoi SanD en welkom op de site. Jij zult uiteindelijk zelf moeten beslissen wat jij er mee wil. Ik vrees dat jij doet wat zovelen doen en wat ik in het verleden ook heb gedaan: je ziet de mooie momenten, je ziet daardoor ook de potentie, en houdt vast aan die potentie, aan wat zou kunnen zijn. Maar hij heeft jou keer op keer laten zien dat hij niet in staat is om jou te geven wat jij zo graag wil. Hij komt wel steeds terug, maar feitelijk is hij emotioneel niet beschikbaar voor meer, voor een echte relatie. Dat laat hij zien in gedrag, in elke keer weer komen en weggaan. Dit is wat hij te bieden heeft.

Het maakt jou geenszins dom dat je hoopt dat dit zal veranderen, maar ik zou er niet op rekenen. Denk dat je er toen wijs aan hebt gedaan om hem uit je leven te bannen en verder te gaan. Kijk naar wat jij wil en wees realistisch: kan hij jou dat echt bieden?

Ik heb zelf heel veel gehad aan deze site: http://www.gettingtotruelove.com/2013/01/09/your-best-response-when-your...

Zij is ook een coach maar het is niet om haar te promoten of zo, ik heb gewoon veel gehad aan de blogs en verhalen van mensen die in soortgelijke situaties zaten.

De link die jou hier wordt gegeven naar die site van die coach, heb ik ook even doorgelezen. Wat ik in het blog enorm mis, is dat de benadering en het handelen blijft hangen in ‘de bovenlaag’. De focus ligt op het ‘exterieur’. Symptoom-bestrijding. Er worden ‘tips’ gegeven hoe je met een situatie, zoals ook de jouwe, kan omgaan in een poging om er ‘beter uit te komen’. Nergens, en dat is tevens ook mijn kritische kanttekening, wordt er echter dieper ingegaan op het bestaan van je persoonlijke ‘binnenwereld’, waarin vaak fundamenteel enorm veel te ontdekken, verzorgen, helen en ontwikkelen valt.

Bovenstaande vraag is vooral gericht op het (willen en proberen te) doorgronden van zijn gedrag. Het misleidende hieraan is alleen, dat jij over zijn gedrag geen enkele controle kunt uitoefenen. Hij doet wat hij doet, en de (emotionele) drijfveren zullen ergens in hem verborgen liggen. Zal (voor hem) het nodige zelfonderzoek voor nodig zijn om zijn handelingen en gedrag uiteindelijk te kunnen doorgronden en begrijpen. En hopelijk wellicht erkennen en kunnen bijstellen, mocht hij dit nodig vinden voor zijn eigen zingeving. Gezien zijn gedragspatroon van de afgelopen jaren en wat ook nu kennelijk weer opspeelt, kun je je serieus afvragen of jij hier een allesomvattende uitleg voor zult krijgen/vinden.

En als er al enige verklaring over komt, zijn daarmee dan jouw frustraties erover, de verwarring en verdriet die het jou steeds weer oplevert, mee weggenomen?

Hoewel ik begrijp dat de behoefte om zijn gedrag te kunnen doorgronden jou wellicht de nodige duidelijkheid en hopelijk meer 'inzicht' in hem, zijn gedrag en zelfs ook de patronen in jullie contact geeft, zou ik de focus willen omdraaien en de vraag stellen die gericht is op vooral juist jouw gedrag in deze relatie. Allereerst en voornamelijk omdat je meer controle kunt uitoefenen op dat wat jij zelf kunt doen, maar vooral ook kan besluiten niet meer te doen ten behoeve van jouw (emotionele) zelfbehoud. Nog altijd kansrijker, dan jezelf bezig houden met de 'waaroms' van iemands gedrag.

Deze vraag – en vooral het antwoord daarop - vind ik als lezer veel essentiëler: Hoe komt het dat jij hem toch steeds opnieuw weer de ruimte biedt om in je (emotionele) leven binnen te komen?

Tijdens het lezen van je blog, denk ik als lezer (vanuit jouw kant naar hem toe) een ‘validatiebehoefte’ waar te nemen. Jij ervaart jullie ‘klik’ als magie, waarmee jij hem en jullie samenzijn dus heel veel potentie toeschrijft: als hij nou ‘zus en zo’ zou veranderen, een beetje meer ‘dit’ zou doen en vooral ‘dat’ zou laten, ‘zou het fantastisch kunnen zijn met deze man’. Mogelijk blijf je zijn potentieel zien, door al zijn gedragingen en handelingen door. Het doet er even niet toe of dit ook zo is of niet. Jij ervaart jullie ‘klik’ op die wijze en met die beleving ‘ervaar’ je hem waarschijnlijk dus ook.

Ik vermoed echter dat het juist ‘die beleving’ is, waardoor jij waar het hem betreft, dus altijd een deurtje voor hem open houdt. Zijn potentie. Waardoor je 'gevoelig' blijft voor zijn aandacht en terugkeer. Deze jongen heeft zich, waar het jou en jullie relatie/verhouding betreft, nooit helemaal volledig aan jou/’jullie’ willen (ver)binden. Hij kwam – en ging weer.

Daarmee, of beter gezegd misschien wel, daardoor kan er bij jou een ‘honger’ zijn gaan groeien om van hem toch de erkenning te krijgen dat jij het wel waard bent om zich aan te binden. Dus, bij ieder contact dat tussen jullie op wat voor manier dan ook weer op gang komt, wordt die ‘erkenningsdrang’ weer opgewekt. Kan goed zijn, dat het diep van binnen aan je blijft vreten (ongeacht of jullie weer contact hebben of niet) dat deze man waarmee je zo'n magische klik ervaart, maar niet volledig en langdurig voor jou/jullie wil gaan. En dat zijn dus 'hapjes', 'gaatjes', die je probeert te vullen met de erkenning & validatie die je van hem (nog steeds) hoopt te ontvangen.

'Wat is er 'mis' met mij, dat hij op zijn beurt mijn potentie niet ziet?!' ‘Zou hij NU eindelijk wél inzien dat ik het waard ben?’

Het zou mij niet verbazen als daar de wortels liggen van jouw keuze om hem toch steeds weer een hand toe te reiken om in je leven binnen te komen...