Hallo jullie allen,
Heb hier de voorbije weken al veel zitten lezen en herkende veel van jullie gevoelens,pijn, verdriet, gedachten,..
Na maanden van twijfels over het al dan niet afsluiten van mijn relatie, waaronder ook een maand time-out en een stuk relatietherapie dan toch woensdag finaal de knoop doorgehakt. Het was voor mij één van de moeilijkste knopen die ik heb moeten doorhakken,...Ook al weet ik rationeel wel dat dit de "beste" optie was het voelt momenteel echt niet zo. Ik kan niet zeggen dat het een echt slechte relatie was, maar de "klik" heb ik precies nooit zo duidelijk gevoeld. We hebben elkaar 3j geleden leren kennen, ik zat toen in verwerking van een 8 jarige relatie en we hebben elkaar gevonden in de pijn en het verdriet van die verwerking. Ook zij kwam uit een korte relatie en we voelden dus allebei wat de pijn en het gemis met ons deden. Ik ben dan na een tijdje in de relatie beginnen twijfelen over het al dan niet verder gaan en die twijfel is eigenlijk altijd wat blijven sluimeren. Ik heb die twijfel ook altijd uitgesproken naar haar toe, maar we hebben beiden gehoopt dat deze wel met de tijd zou "verdwijnen" en dat het slechts een "fase" was. Na vele maanden en heel wat over en weer geslinger in mijn gevoel is de knoop dan toch doorgehakt en wat eerst voelde als een opluchting, brengt me nu weer helemaal in de war,...Is het wel de juiste beslissing, hadden we niet gewoon verder moeten doen met de therapie?? Op sommige momenten heb ik echt het gevoel er knettergek van te worden en voel ik me verscheurd. Ook het gevoel en besef dat ik haar nu verweesd achterlaat en ze dat helemaal niet verdient doen me meer pijn dan mijn eigen verdriet,...Ik hoop dat ze me op termijn kan vergeven en dat de pijn bij ons beiden mogen verminderen. Zie het momenteel even niet meer zitten. Ook familie en vrienden begrijpen mijn verdriet wel gedeeltelijk, maar ze hebben toch eerder zoiets van ;je hebt dit toch zelf beslist. Ja, maar dat wil niet zeggen dat de pijn, het verdriet, het gemis om wat niet meer is er niet zijn,...Zijn er nog mensen die nadat ze de knoop hebben doorgehakt toch met een soort van schuldgevoel blijven zitten??Ik wens jullie allen een rustige nacht toe, ondanks het vreselijke weer hier in Belgie. Ik zou zeggen, hou het droog.
de juiste keuze
Hey Kiki,
je mag nooit bij iemand samenblijven uit medelijden. Het is soms 'verleidelijker' dan je denkt... ik lees dat je rationeel weet dat dit de juiste beslissing was, dan zou ik je aanraden van even afstand te nemen. Het is goed dat je de knoop doorgehakt hebt, zo schep je duidelijkheid voor de andere persoon en ook voor jezelf. Dat het, ook al was het jouw beslissing, toch pijn doet, dat is heel normaal. Ik zou zeggen lucht je hart hier eens, dat helpt, blijf bezig en probeer ook je gedachten te verzetten. Blijf voor ogen houden dat jullie (waarschijnlijk) toch geen toekomst hadden samen. Misschien kan ze door los te laten toch nog iemand vinden die beter bij haar past, het is eerlijk dat je haar loslaat. Zelf zal je later misschien ook nog iemand vinden waarbij je die klik wel voelt. Sterkte! Groetjes!
de juiste keuze
Hey rozenblaadje,
Na een woelige, onrustige en bange nacht,toch opgestaan met een gevoel dat ik vandaag niet de ganse dag ga zitten piekeren. Ik weet rationeel dat dit de beste keuze is, alleen volgt mijn gevoel nog niet,...Ik dacht en hoopte dat door de knoop door te hakken, de pijn, het verdriet en het gemis iets leefbaarder zouden zijn, maar niets is minder waar. Na woensdag heb ik me een zombie gevoeld, onrustig, bang, het gevoel het niet alleen te kunnen,...Emoties, pijn en gemis doen rare dingen met een mens. Het is een rouwproces waar ik door moet, 2 stappen vooruit en ook weer 20 achteruit. Ik moet mezelf de tijd geven om het verlies te kunnen plaatsen, alleen ben ik soms te ongeduldig en wil ik al maanden verder staan om de pijn maar niet te moeten voelen. Ook reageren vrienden en familie soms op een rare manier; ze begrijpen de pijn en het verdriet wel maar hebben toch veeleer zoiets van als je zelf de knoop doorhakt dan is het toch "minder" pijnlijk dan voor de andere,...Het geeft me dan soms het gevoel dat mijn pijn en verdriet er niet echt mogen zijn,...Bedankt voor je steun. Ik ga hier mijn pijn en verdriet van me afschrijven en het proberen los te laten,....Tot schrijfs.
we moeten er door
Hey kiki,
Ik wou dat ik kon zeggen dat alle pijn en verdriet over zijn als je er eens een nachtje goed over slaapt, maar helaas, we moeten er inderdaad door... Bij mij hielp het om het gewoon te aanvaarden dat dit een moeilijke periode is waar je door moet, soms moet je je eens overgeven aan je verdriet en andere keren moet je jezelf bijeenrapen en hup, vooruit!
Meestal lijkt het zo dat diegene die er een eind aan maakte het makkelijker heeft dan de andere persoon. Maar ik weet dat dit niet altijd zo is. Jouw verstand weet dat dit de beste keuze is, maar het gevoel wil inderdaad niet steeds meteen mee. Ik heb dat ook vaak, al begint het al beter te lukken... Ook al heb je het gevoel dat je soms veel meer achteruit gaat, houd steeds de spreuk in gedachten "when you hit rock bottom... the only way to go is up"
verzet maar eens lekker je gedachten vandaag en probeer er een beetje van te 'genieten'! Groetjes!
Door de wind en de regen,...
Hallo,
Mezelf vandaag echt naar buiten gesleurd, gesleept, ik wil vooruit!!!!
Heb me het ganse weekend opgesloten, wat gezien de weersomstandigheden hier in Belgie niet zo verwonderlijk was,...Maar vandaag dan toch beslist om niet meer in die negatieve spiraal te blijven zitten.Ben dus net terug van een uurtje fietsen en heeft me toch wel deugd gedaan. Ook al is er veel wind en was het overal kletsnat, hier gelukkig geen overstroming.Toch even niet moeten nadenken en piekeren,...Ik probeer dus toch wel echt wat te ondernemen en dat is wel goed.Ik hoop vannacht toch wat rustiger te kunnen slapen. Ik hou jullie op de hoogte.
Hou jullie ook goed!
Wie herkent dit?
Hallo,
Wie herkent dit gevoel ook s'avonds, dat de eenzaamheid, het gemis en verdriet sterker worden?
Ik probeer me wel af te leiden met tv kijken, maar dat gevoel overvalt me gewoon;je kan er precies niets tegen doen. Overdag ben je afgeleid, is er passage op straat maar s'avonds voelt alles precies anders,...
Het is waarschijnlijk ook "gewoon" weer wennen om na 3j er weer helemaal alleen voor te staan,...
Pffffff, het lijkt met momenten zo uitzichtloos en eindeloos lang te duren dat rouw-verwerkingsproces.
Ik weet dat ik geduld moet hebben en dat het tijd vraagt,maar voel me met momenten zo vervreemd van mezelf en mijn omgeving.Toch aan iedereen een goede avond en nachtrust.
Hai Kiki, ik las je blog
Hai Kiki, ik las je blog zojuist, en ik kan me helemaal aansluiten bij jouw omschrijving. De verscheurdheid is bijna niet te dragen. Ik weet ook dat ik door moet zetten, maar de verleiding om in Gods naam dan maar genoegen te nemen met een relatie die niet de juiste is voor mij, is levensgroot. Mijn hart schreeuwt zo nu en dan dat het terug wil. Mijn hoofd moet mijn hart steeds weer terecht wijzen. 'Nee, teruggaan is niets meer en niets minder dan genoegen nemen met eem relatie waar je niet meer in past.' Ik vergeleek het eerder met een tocht over een bergpas. De -emotionele- storm giert om mij heen en blaast mij van 't paadje af. Maar ik moet niet terug, ik moet dapper doorgaan. Het valt niet mee. Ik mis het vertrouwde leven enorm. Net als jij, waarschijnlijk.
Re@Cathelijne
Dag Cathelijne,
Heb je blog ook gelezen en is inderdaad niet simpel om zo een knoop door te hakken,...
Ik ben nu bijna 1 maand verder nadat we in ons laatste gesprek de knoop hadden doorgehakt.
Het is een rare maand geweest,met goede momenten maar ook vele slechte,...Op het moment dat je denkt van ik ben goed bezig, sta je de dag erna op en heb je het gevoel dat het gisteren is gebeurd. Natuurlijk vraagt het tijd, alleen heb ik niet altijd het geduld om er op te wachten. Ik mis haar met momenten verschrikkelijk;alleen moet ik me dan de vraag altijd stellen wat ik mis??Dikwijls is het "het vertrouwde",het op elk moment van de dag weten dat je elkaar even kan bellen of horen,...het vertellen van hoe je dag is geweest,samen koken,...Maar dat is natuurlijk geen reden om weer bij elkaar te komen.Mijn ratio moet ook steeds mijn gevoel overtuigen.Volgende week vrijdag zien we elkaar omdat ik nog een paar dingen duidelijk wil afronden. Heb het gevoel dat er nog een aantal dingen moeten verduidelijkt worden alvorens het helemaal kan afgerond worden.Ik weet niet of dat een goed idee is, we zien wel.Wat die storm betreft;ik heb het gevoel dat het weer nog altijd met me is,....Maar ook jij zal het kunnen,omring je goed met lieve vrienden,doe een massage of sauna als je dat leuk vindt.Kortom,verwen jezelf.Heeft mij op sommige momenten al goed geholpen.En ik hoop dat we met zijn allen een beter jaar tegemoet mogen gaan en dat we er in de volgende zomer eens mee kunnen lachen of op zijn minst glimlachen,...Take care!!