Ik heb gister gepraat over mn zwangerschap, meteen iets liefs gegeven. Had dit achtergelaten in n steegje zodat hij me niet hoefde te zien. Hij smste me ik heb t al, even later reed ik er met auto langs lag het er nog gewoon. Het zoveelste leugen, zoveelste botte acite. Het gaat nu al bijna 2 weken zo. We hadden 1.5maand wat ruzies van beide kanten en ik word er kei hard op af gerekend.

Ik heb m een mail gestuurd. Ik heb m 7 punten gegeven die me dwars zaten. Dat hij altijd zei we komen er overheen, dat hij zei we hebben top relatie, dat ik zoveel pikte. dat hij zei je vertrouwt me niet maar hij wel liegt en ik degene ben die er op afgerekend word. En ik eindigde met dat ik het niet trek. Ik krijg iedere keer een klap ik ben alleen maar met hem bezig mn hele leven loopt in de soep. Ik heb inderdaad alles over voor ons maar ik kan het niet alleen. En als hij dan al doorgaat met zn leven wat ik van zn vrienden hoor, moet hij dat tegen me zeggen.
Ik zei als dit de manier is waarop jij t wil en hoe je het gaat houden ga ik door. Als je het nog n shot wil geven laat me het dan zien, zoals je altijd zei.

Ik merk het nu wel. Ik ben er echt kapot van het doet ongelofelijk veel zeer maar mss lucht het ergens op. Het lucht op dat ik ballen heb getoond na n jaar helemaal alles gedaan te hebben wat hij zei. Het lucht op dat ondanks dat ik gek op m ben m niet kwijt wil(en wat me echt ONTZETTEND) veel pijn doet als het gebeurd, ik wel degene ben geweest die de knoop heeft doorgehakt en voor zichzelf heeft gekozen.

Ik las net brieven die ik met n ex van me had die waren zo vol liefde en zo steunend.. Dat heb ik met hem nooit gehad.. Ik word wel door m uitgescholden, wel genegeerd hij beslist alles en geeft niet om mn gevoel.. Yes it hurts maar ik heb nu ballen getoond..

Hopelijk krijg ik er geen spijt van en zak k niet door mn knieen, hopelijk gaat het goed...

Koi