Wat een klote dag vandaag zo lang en zo slopend! Het enige leuke waar ik achter ben gekomen na gister is dat hij in elk geval thuis was en dus ook niet bij haar.
Ik draag mijn verdriet alleen want net op dit moeilijkste moment van mijn leven heeft mijn beste vriendin (die ik al 25 jaar ken) me laten vallen.
Ze is boos op me omdat ik niet gelijk heb verteld dat ik ruzie had met mijn ex. We hadden afgesproken en dat ging niet door omdat ik ruzie had met mijn ex ik wilde dit op dat moment niet gelijk vertellen omdat ik zelf nog niks wist dus zei ik dat ik bij mijn moeder was. Later sprak zij mijn moeder en vroeg haar na en die zei dus dat ik daar niet was. En nu is ze boos omdat ik heb gelogen. Oke ze heeft een beetje gelijk maar ik had het haar uit willen leggen waarom ik op dat moment nog nie wilde vertellen dat het misschien uit was. Die kans geeft ze me niet en dat vind ik gemeen na al die jaren dat ik haar ken! Nu wil ik die kans niet eens meer ik heb haar verteld dat mijn grote liefde verliefd is geworden op een ander en ze laat me gewoon stikken!!!!!!!!!!!!
Andere vrienden die ik heb zijn allemaal druk met hun eigen leven en mijn familie op mijn zus na weet nog van niks. Ik kan me er niet toe zetten te vertellen dat het uit is want dan wordt het zo waar.......
En ik wil helemaal niet dat het zo is ik wil hem terug!!!!!!!!!
Zolang zij hem niet wil zit de kans er nog altijd in want hij houdt nog steeds van mij dat zegt hij zelf. Al kreeg ik vannacht wel een mailtje dat ik hem geen verwijten moest gaan maken?!
Stom toch wie moet ik het dan verwijten?? Ik ben niet boos over het feit dat hij verliefd is geworden maar wel over wat hij er mee doet en dat hij ons na 7 jaar gewoon weg gooit! Dat hij het gelijk uit heeft gemaakt zonder er voor te vechten dat verwijt ik hem dat begrijp ik niet!!!! Terwijl hij altijd zei dat ik ook zijn ware was???? als je dat zo gevoelt hebt waarom dan niet eerst vechten voor ons???? was het dan een leugen allemaal al die jaren een illusie?????
Ik begrijp het niet......