Deze week zijn de kinderen voor het eerst tijdens onze co-ouderschap de hele week bij hun moeder.
In een onbewaakt ogenblik had ik de neiging om de telefoon te pakken en naar huis te bellen en even met iedereen te praten hoe het met ze is.
Dit was mijn gewoonte in de tijd dat we nog samen waren en ik avonddienst had.
Het zit hem nooit in de grote dingen die je mist , altijd in de kleine dingen, bah wat een K** gevoel
En vanacht als ik op bed ga kan ik dus niet bij mijn 2 kinderen langs om ze nog even toe te stoppen en nog een kus te geven zoals ik al 12 jaar lang trouw elke avond of nacht gedaan heb, bah bah en nog eens bah en een nog groter k**gevoel.
Bedankt ex. dat je dat alles van mij afgepakt hebt.
Maar toch voor de rest iedereen een fijne avond en wat afleiding van je sores gewenst.
poehe
Sterkte kanjer
Dit vind ik zo triest.
Lieve Rocko,
Heb zelf geen kinderen, maar dit blog raakt mij echt. Op ééns stel ik mij dat zo voor, hartstikke stil in huis en lege bedjes. Jouw tekst, bedankt ex, dat je dat alles van mij afgepakt hebt. Door dit bericht besef ik dat ondanks mijn eigen verdriet er mensen zijn die veel meer verloren hebben, ik mijn man en jij zo veel meer. Het is hier nu bij mij ook erg stil maar het is nooit anders geweest. Héél veel sterkte, Hera
knuf
@Rocko,
je verdiend bij deze een knuffel
en ik kan je vertellen dat kinderen alles onthouden!!
sterkte Mop
Kiki
Spannend en onwezenlijk
@Rocko, het lijkt me een vreemd gevoel. Sterkte er mee. Ik denk dat het voor je kinderen wel goed is, want hoe dan ook je ex blijft de moeder van haar kinderen. Al blijft het natuurlijk wel lastig.
mrbean @Rocko papa is voor altijd
Hoi Rocko, jouw verhaal is zo herkenbaar. Al is het een jaar geleden dat ik noodgedwongen ben verhuisd en dat ik de kids om het weekend zie. Het meest pijnlijke is nog steeds dat ik mijn 4 kids niet iedere avond zie, heb mijn kids sinds de geboorte van mijn oudste zoon (18 jaar) iedere avond trouw een kus gegeven, voorgelezen en gepraat (nu ze wat ouder zijn). Dat is voor mij het dierbaarste wat ik nu heb moeten verliezen, dat ik ze niet iedere avond meer zie. Af en toe ben ik daar verdrietig om, dat ik de kids mis, dat zal ik altijd bljiven houden. Zelfs na een jaar doet het soms pijn, maar ze weer zien in het weekend maakt veel goed. Maar het is niet hetzelfde als voorheen. We zijn niet alleen de vrouw kwijt, maar ook het gezin, de kids voor een gedeelte. Vooral in het begin voelde ik me totaal ontheemd. Ik probeer nu ook via social media op de hoogte te blijven. Maar het is toch niet meer hetzelfde.
Tja, zo voelde het destijds, dat mijn ex alles van mij had afgepakt, mijn hart, mijn identiteit, mijn rol als man van, mijn rol als vader, mijn goede band met de schoonfamilie (beter dan die met mijn eigen familie), mijn huis (ik moest het huis uit), mijn thuis, mijn plek waar ik thuishoorde. Maar daar ben ik inmiddels al van hersteld, het gaat momenteel erg goed met me, mag niet klagen, ben veel sterker en wijzer uitgekomen. Maar aan 1 ding moet ik nog steeds wennen, het feit dat ik mijn lieve kids nog mis, als ik ze weer moet terugbrengen. Dan heb ik daarna eventjes een paar minuten nodig voor mezelf, om volledig in tranen uit te barsten. Maar heb wel een hele mooie troost, de band met hen is beter dan vroeger, en dat zal ik altijd blijven koesteren.
Heel veel sterkte ermee kerel, en koester de mooie momenten met jouw kids, want niemand, ook jouw ex niet, zal dat van je kunnen afpakken. En het feit dat je hun papa blijft, want dat is voor altijd.
Mr Bean