Hoi iedereen,
Graag zou ik hier eventjes mijn verdriet komen afschrijven...
Sinds 3 weken en een half ben ik vrijgezel, zo plots en zo pijnlijk.
Ik heb een relatie gehad van bijna 2 jaar met een superleuke en lieve jongen, ook al waren we dan elkaars
tegenpolen... Waarin we veel downs maar evenveel ups hadden.
Hij logeerde bij me terwijl mijn ouders op vakantie waren, en vlak voor zij terugkwamen kreeg ik dan die pijnlijke zinnen te horen: het spijt me, mijn gevoelens voor jou zijn weg, dit is het einde van ons!
Was me dat een klap in mijn gezicht... Vooral dan omdat ik hem doodgraag zag en dit nog steeds doe! Ik voel me gewoon zoals een oud stuk meubel buitengezet! Nu ben ik afgelopen weekend voor de eerste keer uit geweest, met als resultaat dat ik er dan ook stevig ben tegenaan gegaan. Op die momenten vergat ik hem en mijn verdriet, maar eens nuchter en alleen weer thuis komt dit gemis terug. Ik vlucht in het uitgaansleven en de drank om hem en mijn verdriet eventjes te kunnen vergeten. Het enige wat ik eigenlijk zou willen is hem en mijn leven van toen terug, ook al weet ik dat dit gewoon onmogelijk is. Vandaag is de eerste dag dat ik hem niet heb gestuurd, hoe moeilijk dat dat ook is. Ik hoop dat als ik dit enkele weken volhou dat hij me dan zal missen, ookal weet ik niet of dat gemis voldoende zal zijn voor hem daar zijn gevoelens zijn verdwenen, zo plotseling! Het is nu 10 minuten voor 10 's avonds en er staat me al weer een lange, eenzame nacht te wachten... Hopelijk kom ik dit te boven, maar dan liefst zo snel mogelijk! Ik heb vorig jaar ook in het ziekenhuis gelegen met een depressie ook al ben ik dan nog maar een tiener, hij was mijn enige steun in alles wat ik de afgelopen maanden heb meegemaakt en nu ben ik dit ook kwijt... Ik weet gewoon nu eventjes niet meer hoe het verder moet...
Vele groetjes van een verdrietige meid
Hallo Sannetjeunh
Welkom hier. Alhoewel het eigenlijk niet leuk is om je te moeten verwelkomen op een site als deze.
Hier zul je mensen vinden van alle leeftijden hoor, pubers, twintigers, dertigers, veertigers, vijftigers en zestigers.
Ldvd is nu eenmaal van alle leeftijden en hoort jammer genoeg ook bij het leven. Niemand blijft ervan gespaard en het is enorm pijnlijk. Zeker als je 'gedumpt" bent, om het met vakjargon te zeggen .
Het doet enorm veel pijn en jammer genoeg bestaat er geen pilletje voor. Wat WEL helpt is het van je afschrijven, al die pijnlijke gevoelens, dat is wat we hier allemaal doen. Ook de verhalen van anderen lezen helpt, want gedeeld leed is zachter leed, je zult beseffen dat je niet alleen staat met je verdriet en dat je niet de enige mens ter wereld bent die dit meemaakt. Deze site kan een enorme steun bieden. Bovendien kunnen de reacties die je krijgt ook enorm veel helpen om je tot andere en betere inzichten te doen komen over bepaalde zaken.
Veel sterkte, en lees en schrijf maar hier.
Ihob
Hey Sannetjeuhn
Hey Sannetjeuhn,
Ik weet precies wat je bedoelt, mijn ex heeft vorig jaar ook tegen mij gezegd dat hij niet meer gelukkig was in de relatie, (we waren 11 jaar samen) maar hij had de volgende dag wel een nieuwe vriendin, en geloof mij dat doet pijn. Ik heb weken lang 's nachts door het huis gespookt met de vraag: Waarom???
De pijn en verdriet moet je zelf zien te verwerken, het is moeilijk maar mij is het ook gelukt. Probeer er zoveel mogelijk over te praten met vriendinnen, en van je afschrijven helpt enorm, en we zijn hier om elkaar te steunen, dus als je het even moeilijk hebt, schrijf het van je af.
Veel sterkte,
Moon77
@ sannetjeuhn
Hoi, ik las net je blog, het is voor jou nog allemaal zo kort geleden en ook de manier waarop je relatie uitgegaan is, als iemand zegt geen gevoelens meer te hebben komt dat hard aan, er zit ook iets omonkeerbaars in zo'n uitspraak. Wat ik jou kan aanraden (heb al wat ervaring hiermee, mijn relatie is verleden jaar na 6 jaar zo ineens stuk gegaan "hij had er geen trek meer in"dat waren zijn woorden, nooit meer iets gehoort, ik heb zowat gesmeekt om een reactie, dus je kunt wel zeggen dat hij keihard met mij heeft afgerekend en ik tot op de dag van vandaag niet weet waarom) Dus nu mijn raad; schrijf het hier van je af, zoek afleiding met vriendinnen, ga sporten (zorgt voor stofjes in je hersenen waardoor je je opgewekter gaat voelen) en laat niets meer van je horen, hoe meer jij belt, mailt, smst enz. hoe afstandelijker hij gaat worden. Je hebt nu nog hoop, dat is de eerste fase van lvd, maar doe het vooral voor jezelf, niet reageren, laat niks horen, dit is wat ik je aan kan raden. Veel sterkte. Paula