Ik wil dit even van me afschrijven..

Ik ben een vrouw van 27. Ik heb een hele fijne relatie gehad van 3 jaar. We deden heel veel samen en waren elkaars maatje. Het was echt super! Nu, sinds 2,5 week wou hij praten. Hij zet een punt achter onze relatie en is terug naar zijn moeder gaan wonen. Reden: zijn emmer was volgelopen. Nu heeft hij sinds 1,5j frustaties en heeft hier nooit over gesproken. Hij zou sinds kort contact hebben met een meisje van zijn werk en hier 1x mee gekust hebben. Wel hebben ze nog contact. Hij zegt dat zij maar 1% is van waarvoor het uit is gegaan. Nu hij eindelijk laat weten wat hem stoort, loopt hij er gewoon van weg?! Hij deed ook niet afstandelijker of wat dan ook. Ik begrijp er helemaal niets van. Sinds het uit is gegaan is hij nog 3 keer 3u komen praten. Maar vooral luisteren naar mij. En steeds was het dat hij in zijn hoofd de beslissing heeft gemaakt. Maar er zijn toch wel tegenstrijdigheden! Hij knuffelt me als hij me ziet, tranen in de ogen,... ik vroeg mis je me. Ja zei hij. als ons huis (want we waren een huis aan het bouwen) opgeleverd werd (vorige week) gaf de sleutels voor ons beiden en zei tegen de werfleider dat we eind augustus zouden verhuizen. Mijn papa wou eens verhaal doen bij hem en luisteren, hier stemde hij in mee. Mijn papa had er een goed gevoel bij.. maar toch nu heb ik sinds 3 dagen hem met rust gelaten. Maar de pijn is ondraaglijk. Ook zijn kledij is hier nog in mijn appartement, ook zijn fb staat nog 'in een relatie'. Ik mis hem zo!!