Kan me er maar niet bij neerleggen

afbeelding van margo26g

Ik zou willen dat ik me bij m'n besluit neer kon leggen. Maar dat lukt dus echt niet. Elke dag is er wel weer iets anders waarvan ik
denk, wat als nou dit..... of wat als nou dat......of was het echt
wel zo slecht op het eind dat ik het niet meer zag zitten??
Zo erg als het nu is, was het dus toen echt niet. Dus was het toch
niet beter om bij hem te blijven?? Ga zo ontzettend aan mezelf
twijfelen hierdoor. Ben ik wel weggelegd voor een relatie?
Wat als ik nooooooit meer iemand vind? Dan had ik wel beter bij hem
kunnen blijven! Had ik het niet langer nog aan kunnen zien? Toen
was het voor m'n gevoel echt klaar, maar nu denk ik daar toch weer
anders over.....

Pfff hoe gaan jullie hiermee om??????????

afbeelding van michelle28

zo herkenbaar

omg dit kleine stukje tekst van je, ik kan me er zo in vinden, het lijkt zoveel op mij, ik heb besloten te scheiden en nu heb ik daar spijt van,want wat als ik het geluk nooit meer vind enz enz, zo herkenbaar!

afbeelding van margo26g

Ben blij dat jij het

Ben blij dat jij het herkend!! Ik wordt er echt niet goed van.
Hoe denkt jij ex erover? Bij mij is hij er geloof ik helemaal klaar mee.
Hij heeft zoiets van dat gevoel komt toch niet meer terug. Dat dacht
ik op het laatst ook, want ik voelde me nooit meer happy bij hem. Werd elke morgen met een rotgevoel wakker naast hem. Maar nu denk ik, toen lag ik tenminste nog wel naast hem en nu helemaal
alleen. Hoe lang ben jij gescheiden?

afbeelding van michelle28

ik dacht dat op het laatst

ik dacht dat op het laatst ook net als jij, ik heb zelf namelijk voor mijn scheiding gekozen, (misschien begrijp je mijn situatie als je mijn blog leest die ik net geplaatst heb met als titel ''mijn verhaal''
ik ben nu ong 8 maand gescheiden.
maar goed de afgelopen maanden dus steeds stoplicht relatie gehad en hoe meer ik aangeef verder te willen, hoe afstandelijker hij wordt, het is gewoon een gebed zonder einde, hij wil mij ook niet dumpen vind het waarschijnlijk veels te leuk om mij te zien leiden en lekker aan het lijntje te houden totdat hij wat anders heeft, en ik, ik wordt steeds meer een lamme hond... pff zo moeilijk
sterkte meid, ik weet hoeveel pijn het doet

afbeelding van petals

kappen meid die man is niet

kappen meid die man is niet goed voor jou! Goed dat je het zelf herkent, het patroon: aantrekken en afstoten, heeft hij door dat hij je kwijtraakt dan doet hij even zijn best maar daarna wordt hij weer afstandelijk en laat jou lekker weer lijden voor hem!! Heb je verhaal gelezen, ik was ook samen met een moslim maar dat ging op zich qua karakter goed alleen wilde hij me uiteindelijk juist niet omdat ik geen moslim was. Al dat gezweer op de Koran hoe meer hij dat doet hoe meer hij iets te verbergen heeft want hij is het aan het goedpraten / verdedigen met veel poeha. Mijn ex deed dat nooit, hij deed gewoon zulke dingen niet en leidde een heel eenvoudig leven, gezin eerst. Alleen jammer dat hij niet meer wou met een ongelovige Knipoog. Maar volgens de islam moet een man er gewoon zijn voor zijn vrouw hou dat hem maar eens voor! De beste moslim is degene die zijn vrouw het beste behandelt. Nou ja niet dat ik zo'n islam fan meer ben op zijn zachtst gezegd helemaal niet meer, maar ja je kan het vanuit zijn gezichtspunt gebruiken! Hij mag niet eens ongetrouwd met jou een relatie hebben, moet zijn verantwoordelijkheid nemen en met je trouwen weer. Maaar.... zou ik niet doen!

afbeelding van petals

je moet echt puur kijken of

je moet echt puur kijken of je deze relatie echt nog wilt... dus niet gaan denken uit de gedachte als ik nou nooit meer iemand vind. Idem voor jou Michelle, zo te lezen in jouw blog is jouw man nu niet bepaald goed voor jou! Want het lijkt me geen goede basis als je bij hem blijft omdat je anders misschien toch niemand meer zou vinden. Ik heb mijn eerste relatie na 5 jaar verbroken en heb er nooit spijt van gehad, hij was het gewoon niet voor mij, ondanks dat we ruim een jaar hebben gepraat en geprobeerd om er met hem uit te komen. Nu modder ik al jaren aan en terugkijkend bekruipt me heeeeel soms het gevoel van wat als ik nou niet weggegaan was, maar eerlijk gezegd heb ik dan nog geen halve seconde meer nodig om te weten dat het het gewoon niet geworden was... dan maar liever alleen. Als het het niet is, dan moet je ook op je intuïtie durven vertrouwen en dat betekent absoluut niet dat je helemaal niet iemand bent voor überhaupt een relatie! Ik weet niet precies waarom het bij jullie uit is gegaan, maar daar was ongetwijfeld een reden voor.

afbeelding van margo26g

De twijfel bij mij is

De twijfel bij mij is ontstaan, omdat m'n ex heel erg onzeker kan zijn,
en dat kan ik ook. Hierdoor werd ik soms nog veel onzekerder daardoor.
Hij wilde heel graag kinderen en ik was daar nog niet uit, maar ik zag dat tussen ons 2 dan niet goedkomen, vanwege die onzekerheid.
Ik had toen een periode dat ik elke morgen wakker werd met een heel erg rotgevoel over dingen van hem, waarom hij niet bij mij paste.
's Avonds ging het meestal iets beter, maar dat gevoel kwam 's morgens keihard weer terug. Onze relatie heeft 8 maanden geduurd.
Ik dacht ook heel vaak van ben jij nou een echte vent??Dat vond ik zo lullig van mezelf, maar ik dacht het wel.
Op het laatst kon ik me ook niet meer happy voelen als we samen waren. Ik heb wel vaker periodes dat ik me heel erg down kan voelen, maar dat heeft altijd een duidelijke reden. En die reden was toen dus waarschijnlijk dat ik me niet gelukkig voelde bij hem.
En dat gevoel ging niet meer weg. Hij had het ook door natuurlijk,
en heeft op den duur gezegd dat ie wilde weten waar ie aan toe was.
We hebben toen veel gepraat en besloten ermee te stoppen.
Maar nu voel ik me zo eenzaam en klote, dat het toch niet zo erg leek van toen.
Wat je zegt van je moet op je gevoel kunnen vertrouwen klopt helemaal, maar daar ben ik zo slecht in. Na een tijdje vergeet ik heel veel weer en ga dan twijfelen. Snap je?

afbeelding van Lief30

Dat heb ik precies zo hoor!

Dat heb ik precies zo hoor! Na een heel veilige maar ook net zo beknellende en verwrongen relatie van 10 jaar ben ik in het grote zwarte onbekende gestapt.
Inmiddels 2 nieuwe relaties gehad die met pijn en verdriet zijn afgesloten. Maar toch weet ik nu hoe de wereld er anders uit kan zien met een persoon die beter bij je past en een dat relatie kan verschillen per combi.
Het weggaan uit een vertrouwde situatie is nooit makkelijk en biedt geen garantie voor iets beters of dat je ooit het ultieme gaat vinden. Het biedt je wel een proces aan waarin je steeds dichter bij jezelf komt en (hoop ik ook nog steeds) uiteindelijk een liefde die goed/beter op jou aansluit.