4 maanden geleden heb ik n leuke man ontmoet. Hij is 4 jaar geleden gescheiden, heeft twee kinderen. Die ook veel bij hem zijn.
De eerste keer dat hij me zag, zag ik in zijn ogen dat hij aangenaam verrast was. Terug lopend naar de auto vroeg hij of we elkaar overmorgen weer konden zien. we zijn toen enkele malen gaan uiteten of iets drinken, initiatief kwam van hem. Hij leek enorm van mij te genieten. Daarna koffie drinken bij hem thuis en kreeg ik ongevraagd een rondleiding in zijn huis. Ook ben ik op vakantie gegaan naar Noord- Afrika en smste we en belde hij me zelfs enkele keren op.
Eenmaal terug bij hem gaan eten en ben ik voor het eerst na 3 mnd blijven slapen, sindsdien ben ik een keer of 4 bij hem geslapen.
Hij is een introverte serieuse (oprechte) gevoelige man, die veel gekwetst is door zijn ex. Zijn ex was depressief en heeft uiteindelijk besloten te willen scheiden. Dit was erg pijnlijk voor hem. Nog pijnlijker was dat zijn ex hem verwijten heeft gemaakt dat hij niks om zijn kinderen zou geven. Hij wil daarom ook extra goed voor zijn kinderen zorgen en verwennen. Doet constant leuke dingen met ze, zelfs naar Disneyworld Florida geweest. Elke kans die hij krijgt, verwent hij ze.
Terug komend op zijn ex ... hij heeft diverse malen verteld dat hij veel gevoelens voor haar had (toendertijd), ze een top moeder is. Toen ik hem vroeg of hij bij haar terug zou gaan als ze dat zou willen antwoorde hij ontkennend.

Naar mij toe is hij lief, maar hij heeft zich verbaal nooit geuit over wat hij van me vind of voelt. zijn communicatie (per telefoon of sms)is kort en lijkt wel zakelijk. Maar eenmaal bij elkaar is hij gezellig.Hij lijkt moeite te hebben met normaal aardige dingetjes zeggen of emoties tonen.
Als ik grapjes daarover maak per sms dan schrijft hij: jij bent een beetje gek en wuift het met een lach weg.

ik spreek alleen met hem af als de kinderen er niet zijn, dus wanneer hij kan.
Nu is het zo dat ik afgelopen zaterdag bij hem sliep, zondag bleven we lang in bed liggen en heb ik mijn zorgen geuit dat ik bang was dat zijn kinderen onaangekondigd zouden komen, want die weten nog niets over mij.
Ik was nog niet klaar met uitpraten of de deur bel ging. Zijn ex bleef in de auto, alleen zijn dochtertje belde aan want ze wilde iets ophalen. Zij hebben dus gezien dat er een auto in de oprit stond en dat er dames spullen in de gang stond. (ik was aan t douchen op dat moment)
Zij zijn direct ook weg gegaan, maar ik zag aan hem dat hij er ongemakkelijk onder werd. ik ben er op in gegaan met ... wat ga je zeggen als ze t vragen toen zei hij: gewoon dat je mijn vriendin bent.
Mooi dacht ik. Omdat ik vond dat hij erg stil was besloot ik weg te gaan naar huis. Onderweg wilde ik hem een hart onder de riem steken en heb hem gesmst: Je bent een kanjer, en ik heb je lief '...
Hij antwoorde met: 'Thanks a Lot'. Het stoorde mij dat hij nooit zijn gevoel laat spreken dus heb ik hem een mailtje gestuurd dat zijn smsje getuigd van het feit dat hij minder voor me voelt en ik mezelf ga beschermen niet gekwetst te worden, mijn gevoel afremmen .... dus dat ik niet meer met hem ga afspreken.
toen antwoorde hij niet. De volgende morgen heb ik hem weer gesmst: dat hij wel zijn reden heeft om niet te antwoorden, maar dat ik het niet begrijp.
Toen reageerde hij wel, hij vertelde dat hij niet geantwoord had omdat het niet zo simpel is.
hij mag me graag maar het gevoel of beter gezegd de vonk blijft weg. Dat het hem verbaast ook en niet weet waarom... voor de rest was ik een geweldig mens.
Hij zou me rond 5 uur bellen. Dat heeft hij ook gedaan en vertelde weer dat de vonken er niet uitspatten, geen valse hoop moest hebben en dat dit misschien niks te maken heeft met mij misschien met meer met hem, hij weer over een tijdje met me wil koffie drinken, maar ik was zoooo boos dat ik gezegd heb geen contact meer met hem te willen.
Daarna heb ik nog 1 smsje gestuurd met mijn gevoelens en heeft hij geantwoord dat het ook niet te bevatten is en dat hij het zo ziet, dat de gevoelens ontbreken en zovoorts.
Sindsdien hebben we elkaar niet meer gesproken.

Ik denk echter elke minuut aan hem, kan het gewoon niet begrijpen waarom hij steeds wilde afspeken, me wilde zien, gezellig leek te hebben met mij maar kennelijk anders dacht.

Ik twijfelde aan mezelf, was van overtuigd dat het mij uiterlijk is, ben zelfs op internet gaan zoeken om te kijken of ik een foto van zijn ex kon vinden. Zij heeft nl een eigen website. Opgelucht heb ik haar foto aanschouwt maar liefde zegt natuurlijk niets over uiterlijk.

Ik zou zou graag willen weten of hij nog aan me denkt? Of hij de waarheid sprak dat hij niks voor me voelt?
Of is het gewoon de schrik ... dat ik hem bij zijn kraag gepakt heb en naar zijn gevoelens gevraagd heb ?
Dat ik te snel ging of veel gaf.
Of is het de druk die hij niet aan kon, de kinderen die hij moet uitleggen over mijn bestaan.
Zijn ex die gezien heeft dat er een auto in de oprit stond zondag morgen,(dus weet vriendin/slapen) Misschien voelen ze nog iets voor elkaar.

Het pijnlijkst is dat zo een leuk en intens contact ineens zonder uitleg word gegeven moeilijk te verwerken is. Hoe kan zo een leuke lieve man zo bot en grof doen? Heb ik soms signalen gemist ?ik probeer er al een week overheen te komen, maar t lukt me niet echt. Graag jullie mening. Een ding is zeker: IK GA HEM NIET CONTACTEREN.