Hebben jullie het ook zo moeilijk om liedjes van jullie samen te beluisteren? Elk liedje herrinnert me aan ons. Het lijkt alsof mn hart 'm ni wil loslaten uit angst da mn leven dan nix meer waard is. Als me nu iets zou overkomen kon het me ni eens iets schelen denk ik. Als ik aan hem denk zie ik nog steeds zn stralende ogen en zn smile op onze eerste nacht samen. Kan ni geloven dat dat alles en al zn lieve woorden gelogen zijn. Mis mn tijger die dit katje zn armpjes wou lenen in moeilijke momenten. Ik was zijn katje en hij mijn sterke lieve tijger. Kan ni geloven dat da nu voorbij is. Gaat dit rotgevoel ooit nog over?