Hey iedereen,

ik zal de volledige situatie proberen zo gedetaileerd te vertellen.

Vorige zomer is er een eind gekomen aan mijn relatie van meer dan 4 jaar. We besloten als vrienden verder te gaan. Dat wou ze zelf enorm graag omdat we elkaar al zolang kenden. We waren onze relatie begonnen toen we beide 19 waren. Samen hebben we veel dingen ontdekt. Zo gingen we samen naar autoraces kijken, nieuwe dierentuinen ontdekken... We kregen ook samen een hobby: vliegtuigspotten. Kortom, alles in mijn leven wat ik tof vind hangt vast met herrineringen aan haar. Er was 1 ding dat zeniet kon aanvaarden; ik ben namelijk ook een voetbafan en ga wekkelijks naar mijn favoriete ploeg kijken. Hierover hebben we het vaak gehad en ruzie's gehad. Voor haar ben ik grotendeels gestopt te gaan, maar volledig stoppen dat kon ik niet.

Dus vorige zomer kwam er eind aan onze relatie, we voelden ons beiden niet goed meer in de relatie. Vele gesprekken met goede vrienden bevestigden dat dit de beste keuze was. Kort daarna ben ik relatie begonnen met een ander meisje die ik vanop de voetbal ken. Na breuk had ik beslotten terug iedere match te gaan. Na 2 maand kwam er echter eind aan die relatie. Het meisje had het gevoel nimeer en zijn nu terug vrienden zoals we voordien waren. Na die breuk kwam ik terug meer in contact met mijn eerdere ex (relatie 4 jaar). Ik vertelde haar dat er eind aan relatie gekomen was. Zij vertelde me dat ze ook al tijdje met iemand anders was. Ik voelde mij echt slecht toen ik dit hoorde. Ik kreeg het warm en koud tegelijk. En het werd erger toen ze me vertelde dat ze met deze jongen komende zomer gaat samenwonen en kinderen beginnen. Ik werd zot toen ik dit hoorde. Enkele dage later vertelde ik haar dat ik haar terug wou. Maar dat wou zij niet.

Het contact bleef doorgaan. Op een dag kreeg ik 's ochtends een smsje van haar. Er kwam dus zoals zo vaak gebeurde een vriendschappelijk gesprek van. Plots zei ze "ik wil geen contact meer". Dit vond ik raar en vroeg waarom. Geen reactie. Ik besloot haar die dag maar te laten. 2 Dagen later stuurde ik haar smsje met vraag of alles in orde is. Haar reactie "nog 1 bericht en ik geef je aan voor stalking". Ik snapte er niets van maar besloot haar gerust te laten.

We hadden ook een gemeenschappelijke vriend. Ik sprak met hem hierover via MSN en hij besloot uitleg te vragen bij haar, met negatieve reactie tot gevolg. Enkele weken later vroeg ik deze vriend haar nog keer te vragen om als vrienden verder te gaan en uitleg voor die beschuldiging van stalking. Het antwoord van haar "Ik meen het, het dossier ligt klaar om in te dienen, nog 1x proberen contacteren en ik dien het in". Heb dan maar de hoop opgegeven en haar gerust gelaten. Ook had haar ma naar mijn ma gebeld om te zeggen dat ik moest stoppen met stalken (als je dit zo kunt noemen).

Maar kan haar maar niet vergeten. Aan alles hangen herinneringen aan haar vast, zelfs aan mijn hobby's. Dit maakt het zo moeilijk. Ik kan haar niet vergeten. Als ik dan even niet aan haar denk word ik wakker uit een droom over haar. Vanmorgen weeral gebeurd. Het grote probleem is dat we samen zelfde hobby hebben en ik haar gegarandeerd nog ga tegenkomen (op airshows, sinds breuk zijn er geen airshows meer geweest). Ook denk ik bij deze hobby constant aan haar.

Wat moet ik doen????

Groetjes