Na me eindelijk wat krachtiger te voelen en dit te willen delen met hen die wel een hart onder de riem konden gebruiken, heb ik het gevoel dat de rollen even omgekeerd zijn. Voor vandaag in ieder geval.. Misschien dat ik me kwetsbaar voel omdat ik moe ben na een leuke avond / nacht te hebben gehad gisteren.. Is eigenlijk ook niet belangrijk..
Het gemis is voorbij, al even.. Misschien al een jaar voor de relatiebreuk.
Ik mis hem dus niet en heb mijn eerste feestdagen al vrijgezel, met vlag en wimpel doorstaan.
De woede is bekoeld en ik heb berusting gevonden in het feit dat hij en ik totaal anders in het leven staan.
Maar toen..
Gisteren verschenen er vrienden van mijn ex-vriend op het feest waar ik gisteren was.
Een van hen zei me op de hoogte te zijn van wat er zich in onze relatie had afgespeeld en gaf me aan het al die tijd dat het gespeeld heeft te weten. Hij kreeg tranen in zijn ogen toen hij me zei dat het hem te parten speelde en dat hij op momenten op het punt heeft gestaan me "te redden" maar dat hij dit tegenover mijn ex niet wilde maken. Het was tenslotte een goede vriend van hem.
Wat daarop volgde leek een ware liefdesverklaring (deze persoon heeft een relatie dus dit zal het niet werkelijk geweest zijn), waarin hij me omschreef als een engel, onschuldig en puur, en een van de liefdevolste personen die hij kent..
Een prachtig compliment en absoluut waar , maar wanneer je bekijkt met wat voor sh*t zo'n "engel" in haar leven overladen kan worden, kan ik het niet met elkaar rijmen..
Even (en ik weet zeker dat dit gevoel snel voorbij is), sta ik stil en vraag ik mij af waarom ik daar toch mee te maken krijg..
Wat heb ik toch te leren?? Dat ik een muur om mijn hart moet bouwen?? Dat ik vooral moet uitgaan van het slechte in een mens?? Dat er geen ruimte is voor spontaniteit en warmte?? Dat ik een idealist ben wanneer ik geloof dat er nog mensen zijn die je kunt vertrouwen?? Dat ik niemand dichtbij moet laten komen?? That there's no such thing as "unconditionally"??
Sorry, maar daar pas ik voor!!
Laat mij maar het voorbeeld geven dan als het moet.. Laat alle mogelijke beproevingen van de eigenschappen waarover ik beschik maar op mijn pad komen.. Call me pig headed, maar ik zal ze doorstaan!
Ik geloof, wanneer ik dit zo teruglees, dat ik die hart onder de riem toch niet zo hard meer nodig heb.. ^_^
touché. ik herken mijzelf in
touché. ik herken mijzelf in alles wat jij zegt.
ik heb een hele goede vriend die heel wat aanzien heeft (ook in de ogen van mijn ex). Het klinkt heel kinderachtig maar iedereen in onze omgeving kijkt naar hem op, omdat hij zon rechtvaardig en goed mens is. Echter mag HIJ niet iedereen, hij kent mij en mijn ex goed en die woorden die jou verteld zijn, zijn mij ook verteld. Die oude vriend zei dan ook, Denisa, zorg dat jij niet verhard zoals de meeste doen.
De meeste worden gekwetst, stellen zich minder kwetsbaar op en verharden.
Maar ook ik laat dat niet gebeuren
Kan er nu wel een gebruiken..
Zoals eerder beschreven im mijn vorige blogs,het zijn de mensen die oprecht en eerlijk zijn die vaak de meeste stront over hun eigen uitgestort krijgen.Wat betreft je houding kan ik niets anders conluderen dat je ondanks die rotzooi jezelf blijft,en het valt inderdaad niet mee om die muurtjes die je ongemerkt rond je hart bouwt na terleurstellingen in mensen van je vandaan te houden.Maar er is niks ergers dan jezelf je eigen ik(een vraag die voor veel mensen moeilijk is)te behouden.Wie ben ik,welke principes hou ik erop na?Moest tijdens de oudejaarsconference van Dolf Jansen erg lachen toen hij vertelde dat Groucho Marx van de Marx brothers,waarschijnlijk van voor jou en zeker van voor mijn tijd,zei en ik ouote "Dit zijn mijn principes,als je het niet bevalt heb ik andere,,Kijk dat geeft aan dat er hele volksstammen zijn die aan hun principes lak hebben.Zou het zo maar kunnen dat eerlijkheid het langst duurt?Dat zoals je omschrijft onvoorwaardelijke liefde bestaat? De vraag alleen al betekent dat ik jij en wie hem stelt bang is voor een muurtje,en naar mijn mening terecht.Mijn ex zei ooit toen ik haar confronteerde met de stelling,wij hebben elkaar voor een ambtenaar van de burgelijke stand een belofte gedaan,in goede en slechte tijden,en hebben daarop plechtig gezworen,zij antwoorde,dat zijn oude normen en waarden.Ben ik toch benieuwd wat de nieuwe zijn
.Kijk ik ben ook wel zo rieeel om te beseffen als het niet gaat,het zij zo.Maar ben wel van mening,behandel ieder en zeker je partner met respect!En is het dan zo,wat je zaait oogst je? Ik heb ondervonden en ondervind nog dagelijks dat er mensen zijn met twee gezichten.Een naar de buitenwereld en een die ze eigenlijk niet willen zien.Er zijn uitzonderingen,mensen voor wie hun hart geen moordkuil is,die een open boek zijn,maar die moet je zoeken als met een spreekwoordelijke speld in een hooiberg.En dat zijn juist die mensen die een makkelijk prooi zijn om mee te fucken!Dat is een hart gelag,de prijs die wij hier voor betalen.En dan? Moet je daar dan in meegaan? In die wereld van afstandelijkheid,in een wereld van totale onverschilligheid,een wereld van gemak dient de mens,tegen de stroom op zwemmen is een deugd.Dat is mijn stelling!En strek je dan je rug,en ga je op zoek naar die spelden die er heus wel moeten zijn?Een anekdote die mij bijstaat,en die door de vercommercialisering van het huidige omroepbestel,helaas niet meer vaak voorkomt,is een stelling van het toen magniffieke duo Kooten en de Bie,die zongen een generatie terug al"blijf jezelf broeder,vind jezelf,,.Heb sterk het gevoel dat je donders goed weet wat je wil.Verlies dat gevoel nooit,anders ben je aan de goden overgeleverd.
Anfin lang genoeg mijn overpeinzingen laten gaan op je blog.Tis je gegund dat je er iets mee kunt,zie het als een flinke hart onder je riem.Ga zo door en laat je niets wijs maken door hordes klootjesvolk.Er zijn hier spelden te vinden die met geen goud van de wereld te betalen zijn.
Daar is deze site uiteindelijk voor opgezet,Mensen met een duidelijk gevoel voor saamhoorigheid.
Groetjes Levensles