Allereerst bedankt voor jullie reacties, deze doen mij zeker goed en helpen mij ook (beter) na te denken over mijn eigen handelen.

@Nientjuh
Wat ik eigenlijk al wou vanaf het moment dat zij stopte met ons, was om haar nog één keer te spreken.
Zoals je misschien wel hebt gelezen in mijn 'verhaal' dan weet je dat het rauw op mijn dak kwam.
Ik heb nooit begrepen waarom zij er opeens voor heeft gekozen om een andere kant op te gaan en bijgaand mij ook nog eens de schuld te geven.
Dus ik zou haar dat wel willen vragen, om het beter voor mij te kunnen afsluiten.
Natuurlijk denk ik nog aan haar en zou graag wel willen dat het goed met haar gaat, maar volgens mij houd ik niet meer van haar.
Dat instagram gebeuren kan inderdaad weinig of niks betekenen.
Van de week had een vriendin van mij haar account bekeken en daar stond blijkbaar op dat ik haar volg.
Beetje vreemd want ik heb haar sinds september niet meer op instagram.
Misschien dat ik haar over een tijdje wel eens een berichtje stuur, om te peilen of zij een keer wil praten.

@En_weer
Je tweede alinea zou inderdaad goed kunnen kloppen.
Ik weet nog dat zij destijds op allerlei manieren ervoor probeerde te zorgen dat ik niet meer met haar in contact wou komen.
Zelfs de wijkagent was erbij betrokken, compleet buitensporig, maar misschien had ze dat nodig.
Het vreemde is dat zij de maanden daarna juist wel meerdere keren heeft gebeld naar mij.
Dat deed ze anoniem en vervolgens zei ze niks aan de telefoon. De reden ervan weet ik nog steeds niet.

@P.
Precies waarom stuurt zij zoiets kwetsbaars, terwijl ik al die tijd eigenlijk al een jaar lang zo lief tegen haar was.
Het is lastig om te begrijpen, maar ik denk dat jouw verklaring wel uitkomst biedt.
Je moet je voorstellen, ik liep al anderhalve maand met de gedachte dat zij toen in dat ene weekend met haar ex was geweest.
Gedurende de periode dat ik haar nog sprak kwam dit weleens ter sprake en telkens zei ze dat er niks was gebeurt.
Niet alleen tegen mij maar ook tegen verschillende familieleden van mij en familie van haar (staat trouwens ook in mijn verhaal).

In ieder geval, nadat ze mij dit stuurde belde ik haar boos op en heb haar voor van alles uitgemaakt.
Hier reageerde zij heel koeltjes op. Ze zei 'maar we hebben toch geen relatie meer, dus waarom wordt je boos'.
Ik hing op en stuurde haar daarna nog een sms waarin ik zei dat de vader van haar kinderen (die in de gevangenis zit) hun nooit een stabiel en goed leven kan geven.
Dat is trouwens iets wat zij al die tijd ook tegen mij heeft gezegd, als reden waarom ze nooit meer bij hem terug zou gaan. En toen flipte ze de pan uit. Ze belde mij 6x en stuurde onder andere 'kom dit dan gvd in mijn gezicht zeggen'.
Dat is wat ik nou zo vreemd vind, als ik iets over haar zeg doet het haar ogenschijnlijk weinig, maar wanneer ik die crimineel erbij betrek vind ze het nodig om hem te verdedigen. Zelfs een vriendin van haar vond het nodig om mij een bericht te sturen waarin ze zei dat die gast wel degelijk goed was.
Dan vraag ik mij af hoe je een relatie van 10 jaar wil goedpraten, waarin zij nooit werd geholpen met de opvoeding van haar kinderen, huiselijk geweld, geen intimiteit en meerdere gevangenisstraffen.

Ik denk niet dat ik haar terug zou willen, er is teveel gebeurt en je weet bij haar nooit wat ze besluit om te gaan doen.
Het is iemand die met alle (meest gunstige) winden meewaait. Aan de andere kant mis ik wel fijne dingen bij haar; de gesprekken, de dagelijkse dingetjes, het spontane en de intimiteit.
De maanden na de breuk ben ik nog wel met twee andere vrouwen geweest, maar dit was toch minder fijn.
Het zou gewoon niet verstandig zijn om haar in mijn leven te betrekken, met name de criminele contacten die zij heeft.
Als ik er goed over nadenk weet ik niet of ik wel sterk genoeg zou zijn om dit af te wijzen, mocht zij mij weer willen zien.