Hey,

de avond is goed verlopen. Hij heeft wel de hele tijd bij een andere groep gestaan, maar zo rond 1u 'snachts zat hij met twee vrienden, waarvan één een goede vriend van me, in de lounge.. Dus ik met de vriendin met wie ik gaan fuiven ben, erop af..

Ik ben bij die goede vriend gaan staan, zij zaten op soort van bankjes/stoelen.. Die vriendin zei: Ik ga even ... (mijn ex) gaan goeiedag zeggen.. Ik ben gewoon met haar meegegaan, zij heeft hem een kus gegeven, hij keek naar mij en ik heb gewoon vriendelijk hallo gezegd en gelachen naar hem.. Een kus geven kon ik nog niet.. Het vergde al heel wat moed van mezelf om mee naar hem toe te stappen, aangezien ik, wanneer ik uitga in mijn kroeg en een vriendin gaat gaan goeiedag zeggen in zijn kroeg waar hij met al de rest zit, ik gewoon buiten blijf staan en niet eens naar binnen durf.. Hij heeft ook gewoon vriendelijk hallo terug gezegd en zei tegen mij en die vriendin: Pak jullie een stoel en zet er jullie bij..

Hij heeft ook nog gevraagd wat we wilden drinken, waar hij is achter gegaan, maar daarna bleef hij rondlopen en heeft hij niet veel meer bij ons gezeten.. Ook als we terug naar de dansvloer zelf gingen, bleef die ene goede vriend van me bij mij en die vriendin staan, mijn ex passeerde soms eens maar ging vaak bij andere mensen staan.

Heb me wel reuzegoed geamuseerd, dat wel, het deed nog eens deugd zo goed uit de bol te kunnen gaan. En ben ook heel blij dat we terug normaal kunnen doen tegen elkaar. En ergens geeft het ook een afsluiting, weetje.. Ik voelde me vrij normaal bij hem, geen versnelde pols, geen snelle ademhaling, niet zenuwachtig.. Eenmaal na die hey ben ik er relaxt bij gaan zitten en is het de hele avond nog zo gebleven. Zelfs wanneer hij even bij ons drietjes stond (ik - vriendin - goede vriend), bleef ik er gewoon echt op los dansen..

Maar hoe ik het aanvoelde van hem, was dat hij er blijkbaar al lang over was, over onze breuk.. Alsof ik voor hem een persoon gewoon uit het publiek was, iemand die hij wel kende van zien maar ook niet meer.. En hoe blij ik ook was dat we terug normaal kunnen doen, ergens doet het ook een beetje pijn. Acht jaar lang beste vrienden geweest, een jaar relatie gehad en nu elkaar wat benaderen alsof we elkaar wel kennen, maar gewoon van zien, alsof er nooit vriendschap tussen ons geweest is, alsof er nooit meer geweest is, snapje?

Maar dan zei ik ook bij mezelf: Keelia, je ziet hem nu pas eindelijk terug na een jaar van elkaar niet zien en stilte.. Geef het tijd, geef het ruimte.. Leer elkaar weer kennen als de tijd daar is, niet op de dansvloer van een overcrowed place, maar rustig

Het heeft me zelfs terug de moed gegeven zijn kroeg terug binnen te stappen als die vriendin eens hallo wil gaan zeggen na onze girlsnight-avondjes stappen, denk ik, al zal ik wel van op een afstandje goeiedag zeggen en nog niet meteen de hele groep gaan een kus geven..