Lang geleden dat ik zo'n avond als vanavond heb gehad. Het klokje in de hoek van het scherm toont 22.22. Het goede voornemen om op zondagavond vroeg naar bed te gaan laat ik vanavond maar even schieten. Ik tik in spotify voor de grap 'love song' in. waarom? geen idee, just feel like it. Een playlist met 1001 liedjes die verschillende gevoelens portretteren speelt langzaam op de achtergrond terwijl ik mijn "gezever" weer eens sinds lange tijd op het digitale papier kalk.
Midden oktober is het. De bladeren vallen van de bomen, het weer begint weer om te slaan en ik denk dat we hardop kunnen zeggen dat de winter om de hoek staat. De winter, die gepaard gaat met het 'lekker op de bank kruipen', een lekker glas warme chocomelk, een kopje thee, een goed glas bier of een wijntje. De "gezellige" avonden, die nu weer vroeger gaan beginnen omdat de zon al vroeg naar huis gaat. Gure avonden voor een open haard, een leuke film of een gezelschapspel, een wandeltocht over de kerstmarkt, waarbij een glas gluhwine niet mag ontbreken. Het zal niet meer lang duren voordat het witte donsdeken ons zal omarmen…….wat een vooruitzicht……..iets waar ik me "vroeger" op kon verheugen, hangt nu als een zwaard boven mij hoofd.

Liefdesverdriet, luduvuduh…..tja, zo mag ik het al een tijdje niet meer noemen. Iets meer dan een jaar ben ik een "single" en het verdriet van het begin dat ik deze stempel opgedrukt kreeg is net als de 3 paar schoenen die ik dit jaar heb gedragen, ver versleten. Mijn ex (relatie) speelt soms nog door mijn hoofd. Dat gevoel als die plaat 'gangnam style', vaak zwaar irritant en niet uit je hoofd te krijgen, maar soms ook "lekker". In de tijd dat ik uit elkaar ben heb ik zeggen en schrijven 1x contact gehad (for you who remember; mijn ex was dat meisje waar ik 4 jaar met veel liefde en trots naast liep, en na 3 dagen van "break up" een ander had) contact over een paar foto's die ik ergens per toeval had gevonden, en haar nog "gunde". De laatste 2 woorden in het contact, 'dank je' (zonder waarde en gevoel, want gezien heeft ze ze niet). Ik ben een verleden dat voor haar een plaats heeft gekregen, en ja, zei ook voor mij, al ben ik er soms nog wel eens weeïg van. Het rare is, mensen in mijn omgeving spreken er nog wel eens over, een jaar na dato; 'dit heeft toch niemand zien aankomen he?' wordt er gezegd………….tja…….
Als ik het had geweten, als ik het had gevoeld, als ik het had gehoord, had ik me nu anders gevoeld?

ik sluit af………..(nog even True Colors van mevrouw Lauper afluisteren) (''You with the sad eyes, Don't be discouraged, Oh I realize,It's hard to take courage, In a world full of people, You can lose sight of it all