Lieve Mark,

Ik begrijp je verdriet, je pijn, je angsten, je onzekerheden...... Maar denk er wel om dat je niet in die slachtofferrol gaat kruipen he, want daar kom je heel erg moeilijk uit.

Ergens is het heel positief dat je wel doorhebt waar het aan scheelt, dat je liegt om zo goed bij mensen over te komen, dat je verhalen verteld daarvoor etc etc. Maar juist dan vinden mensen je niet leuk, niet puur, niet eerlijk!

Lekker makkelijk praten allemaal voor een buitenstaander die niet voelt wat jij voelt, die niet in de shit zit waar jij inzit. Maar blijf knokken voor jezelf, ook al voel je je zo rot nu.
Zoek idd hulp, ga je best doen om je zelfvertrouwen op te krikken, je leven leuk en interessant te maken.
Er is echt wel leven naast haar, ook al zie je dat nu even niet...

Sorry, weet niet of je er wat aan hebt hoor...

Liefs Lin

ey Kitty,

Ik zag je stukje niet zozeer als een aanval hoor, echt niet ..al reageerde ik wel zo misschien. Wilde er alleen mee zeggen dat er voor mij veel meer speelt dan dat het alleen uit is...

Maarja ....ik werk er ook aan. En van dat Riagg.. dat was vroeger toen ik op de basisschool zat. Ik loop daar al zo'n 7 jaar niet meer. Maar dat waren weer andere problemen dan die ik nu heb.. Ben inmiddels een stuk rustiger geworden, maar met mijn eigenwaarde is het de andere kant op gegaan ...die is steeds slechter geworden.

Stel je niet aan! Doe niet zo triest! ...is wat ik van alle mensen hoor. Zoals mn zus ook ...ja ..zij heeft nog nooit grote tegenslagen in haar leven gehad, niet dat ik het haar gun ofzo ..absoluut niet! ...Zij is zelfverzekerd ..heeft al drie jaar een vet aardige en relaxe vriend, ze doet een Universitaire opleiding met minder moeite dan ik deed om mijn MBO-opleiding te halen ...en ze ias bij iedereen zo geliefd, etc.... En dan zegt ze tegen mij dat ik me niet zo aan moet stellen ...en zucht ze als ik na twee maand nog huilend aan tafel zit omdat het uit is met Kelly...

Ik heb een heel erg concentratieprobleem. Als alles goed gaat is het voor mij nog heel erg moeilijk en zwaar om me te concentreren en erbij te blijven met mn gedachten bij het studeren. Mijn wil en inzet hebben me er tot nu toe altijd doorheen gesleept..

Maar zo ..dit alles hou je geen jaren vol. Dat het uitging was echt de druppel ...waardoor ik nu hierin ben beland...

Heb nu veel gesprekken met mn ouders en waarschijnlijk stop ik nu (tijdelijk) met de opleiding ...en gaan we op zoek naar hulp ...

Ik vind het heel erg en beschamend dat ik het mij overkomt.. maar als ik ermee geholpen word ..wat ik zelf heel graag wil ..dan ga ik er voor ...........

Gr Mark

super knap van je dat je het tot zover hebt gered..
denk dat het een goede beslissing is.. stoppen met je opleiding (tijdelijk!) en nu eens echt aan jezelf werken..

en je hoeft je niet te schamen dat het je overkomt.. je hebt er toch ook niet om gevraagd? de een breekt zn been en de ander heeft adhd en weet ik wat erom heen

soms lijkt het alsof een ander het zoveel makkelijker heeft.. door t leven rolt zonder zich zorgen te maken.. maar ook dat is vaak maar schijn hoor.. er zijn genoeg mensen die zich niet moeilijk kunnen uit, altijd maar mooi weer spelen.. terwijl ze zich van binnen echt niet goed voelen, ook zorgen hebben..

na jaren op je tenen lopen is bij jou nu de bom gebarsten.. en zie dat maar als een goed iets..
je hebt nu de kans om er aan te werken, jezelf weer op de rails te krijgen.. en als je hier door heen bent.. ben jij sterker als ooit te voren!

Happiness is the best revenge

Ik weet niet of ik gelijk moet denken aan het te laten opnemen of iets, maar misschien ..heel misschien is het een optie. En owja ....van dat stoppen met de opleiding is eigenlijk ook helemaal niet zeker hoor. We kijken eerst of dat tot de mogelijkheden behoort (ook in verband met de studiefinanciering die je anders terug moet betalen, niet dat het geld nu het belangrijkste is ..maar toch).

Maarja ...met alle respect ..maar ik wil wel weer een HBO-opleiding oppakken ..ik heb er zeker niet voor niets zo keihard voor gewerkt. Misschien kan ik in Februari instromen bij een andere opleiding (want de opl die ik nu volg is voor mij nu al totaal niet de goede keus gebleken) ...

Waar we wel achter zijn is dat het zo op deze manier niet verder kan. Heb eerst deze week een gesprek met mijn tutor en met een studiebegeleider bij wie je terecht kunt voor persoonlijke problemen, etc.

Ik weet niet wat er nu gaat gebeuren ...maar er moet wel iets gaan gebeuren ..Dat beseffen mijn ouders gelukkig ook. Ik kan nu ook wel op dezelfde voet verdergaan, maar dan barst ik over een jaar of wat ....misschien wel HELEMAAL uit elkaar!!............