Het is niet dat ik jongens haat, weet je, ik wil ze ook helemaal niet over dezelfde kam scheren, want ach, eigelijk heb ik nog nooit iemand anders gehad, jah oké, een weekje jeugdliefde maar toch ach, ik begrijp jongens niet...

Ik weet dat hij van me houdt, ik weet het zo zeker, waarom doet hij dit dan... Meer nog, waarom smst hij met die ex-vriendin die hij al meer dan twee jaar niet meer heeft gezien en waar hij nog geen maand me samen geweest is...

Gisteren zag ik hem, en, wel, hij viel goed mee, en hij beloofde me dat hij er ook wel zou zijn voor mij, dus, njah, ik geloof hem dan ook... Maar vandaag laat hij niets van zich horen toen ik vroeg of hij nog wilde afspreken, want hij zei dat hij mij nog af en toe wil zien, maar ik heb het gevoel dat het gewoon weer helemaal de verkeerde kant opgaat.

Zijn gsm lag op zijn schoot gisteren, en ik nam hem, hij hield me tegen, hij zei dat hij geen verantwoording wilde afleggen... Ik vraag me af wat ik zou gelezen hebben, ik wil het hem vragen, maar ik kan niet, ik zie hem niet vandaag...

Misschien morgen, maar morgen lijkt alweer zo ver weg, elke dag is een hel...