Gisteren heel de dag met elkaar gebeld en gemaild. Onderwerp: de mannen in mijn leven en zijn mening daarover. Kortom de ene reactie lokte de andere weer op. Uiteindelijk is het gesprek afgepakt en hebben we nu weer geen contact. En ja hoor... mis het contact. Hoe stom het ook was.
Ik heb hem gemaild als afsluiting van het gesprek met als strekking: door het contact wat we hebben gehad de afgelopen dagen zijn er emoties aan de oppervlakte gekomen. Ik wil verder, en jij moet mij dit gunnen want je zegt nog wel om mij te geven. Neem geen contact meer op. vriendschap wil ik in deze fase niet, misschien later misschien nooit. neem je contact om te kijken hoe het met mij gaat? laat dat, het gaat goed met mij.. daar moet je vanuit gaan. Voor de rest wil ik niet dat je jouw gevoel (zijn verwerking/jaloezie) op mij projecteert, vind het al lastig genoeg om met mijn eigen gevoel te dealen. Neem alleen contact op als de boodschap anders wordt, en dan nog moet blijken of het reeeel is allemaal na alle schade die we inmiddels hebben opgelopen. Neem je contact meer op omdat je mij niet meer kan liefhebben op die manier, maak wat van je leven!maar laat mij met rust....

pfffffffffffffffffffffffffffffffffffffff. ik sta achter deze woorden... maar vandaag voel ik al weer spijt. Stom!ik neem geen contact meer op. Verwacht dat ook niet meer, hij weet dat hij mijn verwerking in de weg staat. ik voel dat ik geen andere keuze heb dan dit te doen. het contact levert mij alleen meer pijn op. Ik moet voor mijzelf opkomen.