Hoi IJskoningin, exje van me,
Raadsel voor jou:
Hoe kan iemand (bijvoorbeeld ik) assertief zijn, als een ander (zoals jij) het onderwerp gevoelens taboe verklaart?
&&
Ik heb naar jouw gevoelens geluisterd, heb je 'afscheidsbrief' gelezen. Ik stond er open voor, en voor je klaar. Toen je vertelde dat je overstuur raakte als ik het over mijn gevoelens had, gaf ik je de ruimte door er niet over te praten. Bedankt dat je mijn gevoelens wilde aanhoren toen ik dat nodig had (maar niet heus), zoals ik ook mijn best deed om naar jou gevoelens over je twijfels te luisteren toen jij dat nodig had.
&&
Als geloven dat ik een klojo ben die dramt en heel negatief terugkijkt op onze tijd samen jou helpt om vooruit te komen in het leven...
...doe dat. Je kunt soms alleen maar gelukkiger worden als je jezelf voor de gek kunt houden, en de macht pas aan anderen afgeeft als je het zelf niet aankunt.
&&
Nog een raadsel voor jou:
Hoe daadkrachtig en zelfstandig is iemand (zoals jij), als die niet bereid is om alle consequenties van haar handelingen bij een ander (zoals ik) onder ogen durft te zien? Hoe trouw is die aan zichzelf?
&&
Nog een raadsel:
Karel z'n hart is een bron van onrust. Zonder uitlaatklep explodeert'ie van tijd tot tijd. Prettig voor anderen is dat niet. Beppie wil geen contact met Karel, want ze vindt dat ze daarmee haarzelf en Karel alleen maar pijn doet. Wie is hier negatief: Karel of Beppie?
&&
Als een vrouw alleen maar een sterke man wil die helemaal voor haar gaat, moet ze ook consequent zijn en de gedienstige huisvrouw worden.
Echt waar... vrouwen... niet te vertrouwen.
Jelle.
(Jaja... terugval... schept tenminste de mogelijkheid om onverwerkte zaken een plek te geven.)
Terugval gaat wel weer over
Jelle,
Je weet zelf wel beter hoe het was en hoe het is toch?
Jammer, die terugval, net nu je weer vooruit aan het kijken was.
Ik ken het..... zeg ik net hier "ik mis je niet" en dan krijg ik weer een sms'je ("Mmmm....").... dus ook weer even van streek.
Gaat wel weer over....
Hex
gaat wel weer over
true, true...
but still...
Weet zelf niet meer wat ik moet, op liefdesgebied. Ik kan op intimiteitsdieet gaan, maar dan ben ik misschien te streng voor mezelf. Heb nog vaak pijn in mijn hart, en wat openstaan voor anderen betreft ben ik bang om in de patroon te vallen waarbij ZIJ geen steun van me ervaart en ik me teveel aanpas uit angst haar kwijt te raken.
Keukenschort vs Kloten
Jelle,
"Als een vrouw alleen maar een sterke man wil die helemaal voor haar gaat, moet ze ook consequent zijn en de gedienstige huisvrouw worden".
Merkwaardige theorie; en dat in 2008. Je uitspraak impliceert dat je als vrouw alleen maar een 'man met kloten & ruggegraat' mag/kan wensen, als je je gewillig en traditioneel ten opzichte van die man opstelt. Erg zwart-wit gedacht. Ik kan je verzekeren dat als een vrouw voor zichzelf een 'sterke man' wenst, dat niet automatisch betekent dat zij zich, om dat te bereiken, moet gaan conformeren naar het plaatje van een gedienstige huisvrouw. Sterker nog: die 'man met kloten' zou zich behoorlijk gaan vervelen met zo'n vrouw in z'n buurt.
Ik begrijp dat de bittere toon waarmee dit berichtje geschreven is, kan worden toegeschreven aan je 'terugval'. Maar toch jammer dat je je door een kortzichtigheid laat leiden tot het doen van generalisaties: "Echt waar... vrouwen... niet te vertrouwen".
Het probleem ligt niet aan 'de vrouwen', net zo min als het aan 'de mannen' ligt--het grootste obstakel, hoe pijnlijk ook om dit te accepteren, ligt vaak voornamelijk verscholen in onszelf. Het is een 'eigenprobleem'. Gebrek aan zelfwaarde, zelfacceptatie, zelfinzicht, zelfkennis, whatever--en daardoor de verkeerde partners, op verkeerde gronden, aantrekken.
Kan het zijn dat deze kortzichtigheid voortkomt uit je frustratie omtrent je onvermogen om de definitie 'sterke man' in de relatie met je ex-vriendin in perspectief te plaatsen, danwel in praktijk te brengen?
In haar beleving was je niet meer, of kon je niet meer de man zijn die zij voor zichzelf wenst, klote & uiterst pijnlijk voor jou, maar in de basis kun je haar dat toch niet echt kwalijk nemen. Als het andersom was geweest was je waarschijnlijk ook niet bij haar gebleven. Dat jij er, volgens haar(?), niet aan hebt kunnen voldoen, kleurt je perceptie in mijn ogen behoorlijk zwart. Ik hoop voor jou dat je uiteindelijk meer zon op deze gedachtes kan laten schijnen.
Wat ik je wil meegeven is: wat bij de éne partner een leven lang duurt om te bewerkstelligen, kan je bij een andere partner wel in een paar momenten, zonder teveel moeite, ontvangen en 'vinden'. Maar om tot dat inzicht te komen, zal je je toch eerst moeten ontdoen van je bitterheid, frustraties, generalisaties, hartzeer en zielenexceem.
Ow, en rondlopen met de gedachte 'vrouwen: niet te vertrouwen', dat zal voor de meeste vrouwen die je in de nabije toekomst zal gaan ontmoeten, in zichtbare letters op je voorhoofd geschreven staan. Afwijzing gegarandeerd. Niks zo onaantrekkelijk als een wantrouwig, gefrustreerd en bitter persoon.
Sterkte.
Michelle
@Michelle
Michelle,
Ik wil toch even voor Jelle opkomen... ik denk dat zijn ex gedurende langere periode een flink aantal erg gemene uitspraken tegen hem heeft gedaan, waar hij behoorlijk door gekwetst is, die hij nu aan haar terugspiegelt via deze site... Ik ben er zeker van dat die uitspraken niet zijn eigen mening weergeven..., in dat geval zou jouw reactie uiteraard terecht zijn!
Groetjes,
Hex
@Hex
Hai Hex,
Lief dat je voor Jelle opkomt, zal hij vast op prijs stellen
Heb over de aanhef boven Jelle's bericht heen gelezen. Zie nu pas dat het gehele bericht aan zijn ex gericht is--en dat brengt zijn ongenuanceerde uitspraken inderdaad iets beter in perspectief.
My mistake.
groetjes,
Michelle
De frustraties van de gever
Hoi Michelle,
Dat wat je zegt, dat 'ik heb tot in mijn nieren mijn vertrouwen in vrouwen en relaties verloren' op mijn voorhoofd geschreven staat, was lange tijd waar. En tijdens terugvalperiodes nog steeds. Ik heb een jaar lang voor zak en as gelegen, ernstig aan mezelf getwijfeld, of ik wel wilde leven, meer dan 20 therapiesessies gehad. Ik wilde serieus aan mezelf werken, niet meer de fouten maken die ik deed toen ik samenwoonde met mijn ex.
Het viel me op dat ik steeds mezelf aanpaste om vrouwen te plezier, d.w.z. ten koste van mijn eigen gevoelens. Dat begon bij de eerste vrouw van mijn leven, mijn moeder, die mij het gevoel gaf dat ik me moest schamen als ik niet voldeed aan haar ideaalbeeld. Daar begon mijn strategie om mezelf weg te cijferen. Nadat mijn ex het had uitgemaakt (voorzover het uitmaken was, ze durfde het niet zo te brengen dat zij de knoop doorhakte), belde en sms'te ik haar dat ik haar miste, me verraden voelde. Ze reageerde met 'wat je nu voelt is niet echt', 'laten we niet over gevoelens praten, daar raak ik van overstuur'. Ik heb gegeven, en gegeven, en aangepast, mezelf weggecijferd - om mijn ex de ruimte te geven meer in balans te komen. In ruil daarvoor kreeg ik niet waar ik behoefte aan had.
Inmiddels heb ik mijn contact met moeder (EN mijn vader) verbeterd, dingen uitgesproken die ik eerder niet durfde uit te spreken. Daar kan ik trots op zijn, en ik voel me meer in balans, meer mezelf dan ooit.
Maar een vrouw zal voortaan eerst een hoop moeten doen om mijn respect te verdienen voordat ik me kwetsbaar opstel. Praatjes vullen geen gaatjes.
De redenatie dat ik mijn ex niet kon geven wat ze nodig had (in die vage bewoordingen hield ze het steeds), en dat zij het daarom uitmaakte (deed ze niet, maar ze doet wel alsof ze het had uitgemaakt), ipv er samen doorheen te knokken - daaruit blijkt voor mij dat het voor mij ex niet echt was tussen ons.
Wanneer ik een vrouw zie die huilt, en ongelukkig is, wilt dat ik er voor haar ben, moet ik oppassen dat ik mezelf vergeet.
Jelle.