Ik mis hem, ik mis hem Ernorm.
Ik zit met zoveel vragen. Waarom hoe wat waar.
Ik zit met de vragen hoe dingen zijn afgelopen, die we samen hebben meegemaakt of waar hij mee bezig was.
Alles is zo dubbel.
Van het weekend hield ik het niet meer. Ik was weer enorm verdrietig. Ik kon het niet laten en stuurde hem een mail,voornamelijk met hoe ik mijn voel,hoe ik dingen zie, de vragen hoe dingen zijn afgelopen.
En dan is hij zo boos.
Hij belde en hij zei dingen die ik nooit in mijn mond heb genomen of die ik heb geschreven in de mail, dus hoe komt hij daarbij. Waarom hij is zo boos???hij zei aan de telefoon ik heb je een tijdje niet gesproken ik begon je te missen, en wilde bij je zijn. En na die mail weet ik weer precies waarom het uit is.. Wat is er zo verkeerd ik gaf hem in de mail nergens de schuld van, ik verweet hem niks. Het was enkel en alleen mijn gevoel, dat ik hem mis,dat ik het jammer vindt hoe het gelopen is en vaak aan hem moet denken, dat ik dingen tegenkwam wat eennherinnering was .hoe het met de beestjes gaat, of hij de spullen nog had gevonden. Enz.... Waarom doet hij zo boos, wat heb ik hem misdaan.
Waarom werkt het zo averechts.
Nu nog meer vragen die door mijn hoofd rond spoken.
Jammer dat je de beste bedoelingen heb en dat het verkeerd uitpakt.
Het gene wat je juist niet wilt ,waar je zo bang voor bent, creëert