Hoi Tom,

Wat een moeilijke situatie lijkt me dat, waar jullie in zitten. Het lijkt me verwarrend, zoals je al schrijft, want wat betekent het woordje 'uit' als iemand kennelijk nog wel vanalles met je wil? En het lijkt me pijnlijk, dat ze tegelijk zegt bepaalde dingen niet meer (of niet meer op dezelfde manier) te willen.

Los van de verwarring, verdriet om een gedeeltelijke afwijzing en stress: wat levert het jou op om nog met haar samen te wonen? Voelt het nog wel prettig om haar in de buurt te hebben? Om meestal wel met haar in het grote bed te liggen? Ik kan me zo voorstellen dat het ergens wel fijn is, namelijk; behalve dat je haar wellicht nog liefhebt en het alleen daarom al goed voelt, is het misschien ook wel prettiger om in etappes afscheid te nemen.

Mijn ervaring met liefdesverdriet is dat juist degene die je pijn doet de enige is die je enigszins kan troosten. Ik vind het zelf makkelijker als het niet pats-boem over is, maar mijn ex er nog een beetje is tijdens het proces. IJdele hoop is trouwens wel fnuikend, moet ik zeggen. Dan kan het proces van afscheid nemen en je aandacht verplaatsen niet beginnen en schiet je dus geen zier op.

Zo van een afstandje bekeken, puur op basis van je korte verhaaltje, lijkt het voor mij alsof je vriendin een vage, algemene behoefte aan vrijheid en nieuwheid voelt, zonder dat ze nou meteen jou niet meer leuk vindt. Als ze echt niet bij jou wilde zijn, was ze vermoedelijk allang weg (of, als woonruimte vinden moeilijk is, had het voor de hand gelegen dat ze ook binnen jullie situatie meer afstand had geprobeerd te creeren). Het kan goed zijn dat ze 'relatiemoe' is, dat ze meer op eigen benen wil staan, dat ze nieuwe dingen wil ontdekken. Dat betekent niet per se dat ze jou moe is.

Als je denkt dat daar wat in zit, en je denkt dat je je vriendin wel wat kunt bieden qua lucht en lossigheid en zelfstandigheid (kortom, als je veranderingen in je relatie aandurft), zou ik je aanraden om eens met haar te praten over waar ze nou precies behoefte aan heeft - in positieve termen (wat wil ze hebben of doen?, niet: wat wil ze kwijt of waar wil ze mee stoppen?). Misschien blijkt dat er binnen jullie relatie vanalles mogelijk is.

Maar misschien zit ik er helemaal naast en is haar blijven hangen vooral een kwestie van 'je oude schoenen niet weggooien voordat je nieuwe hebt', of is ze bang om je te zeer te kwetsen door te vertrekken en wil ze je 'goed verzorgd' achterlaten. Misschien blijft ze alleen tot ze zelf een ander heeft, of totdat jij een ander hebt.

Hoe dan ook, het innig verstrengelde sprookje dat jullie samen hadden, dat is kennelijk over. Je gaat sowieso een andere toekomst tegemoet. Als de onzekerheid je te veel wordt, pak dan de regie over die toekomst, Tom, en praat met je vriendin. Vind uit wat erachter steekt (samen met haar; waarschijnlijk weet ze het zelf ook niet precies) en doe er wat mee. Verandering is niet te voorkomen, je kunt maar beter zorgen dat het een kant op verandert waar je zelf gelukkig mee wordt.