Hi Timo,

Ik kan je niet vertellen of jouw keuze om het uit te maken een goede of slechte beslissing is (geweest). Wat ik je wel wil meegeven (en zoals je moeder ook al heel wijs aangaf) is dat tijd een belangrijke rol speelt om erachter te komen of je inderdaad een goed besluit hebt genomen. Persoonlijk vind ik zelfs twee weken nogal snel om een relatie van 1.5 jaar in een helder en duidelijk perspectief te kunnen plaatsen; ik zou het eerder een paar maanden geven. Dat klinkt momenteel misschien als een eenzaam gevangenschap, maar er zijn redenen waarom er vaak +/- 3 maanden, met zo weinig mogelijk contact, wordt aanbevolen.

Allereerst: het kwellende gemis dat je momenteel ervaart, is een zeer slechte raadgever. Een relatie beeindigen is altijd pijnlijk; zowel voor de achterblijver, alsook voor degene die besluit weg te gaan. Het is een misvatting om te denken dat degene die het uitmaakt, nauwelijks last heeft van de breuk. Ook als je zelf degene bent die het uitmaakt, zal je het gemis ervaren. Je ex-vriendin ondraaglijk missen hoeft niet zoveel met 'liefde' en 'wij horen bij elkaar' te maken te hebben. Het gemis dat je voelt komt voort uit het afscheid: afscheid van wat je kende, afscheid van het 'wij', afscheid van de toekomstplannen, en zo meer. Je staat momenteel alleen en eenzaam in een soort 'niemandsland'. Die realiteit is pijnlijk en iets dat pijnlijk is, proberen wij vaak toch liever te vermijden.

Het gemis dat je nu ervaart, kan je vermijden en wegnemen door weer naar haar terug te gaan, maar: zullen daarmee de spanningen, irritaties en ruzies die jou oorspronkelijk tot deze keuze hebben gedwongen ook weg zijn? Misschien voor eventjes, wanneer je geniet van de euforie die ontstaat wanneer je het gemis niet meer voelt--maar wanneer de realiteit zich weer in jullie samenzijn heenvlecht, ben je eigenlijk weer waar je stond.

Het sterke missen zie ik meer als een 'liefdes-heimwee'. Beetje wat sommige mensen kunnen ervaren wanneer zij van huis weg zijn en naar hun bekende, vredige en veilige 'thuis' verlangen. Meestal heeft het eventjes nodig om te acclimatiseren, om het 'nieuwe' binnen te laten, maar uiteindelijk neemt dat heimwee-gevoel toch af. Zo werkt dat in mijn ogen ook met 'liefdes-heimwee'. Wanneer de relatie eindigt, neem je afscheid van iets dat veilig voelde omdat je het kende, er inmiddels aan gehecht was geraakt. Je verlangt daar nog steeds naar wanneer je alleen verder gaat. Maar beetje bij beetje acclimatiseer je, raak je gewend aan je leven zonder die relatie--en neemt het 'erge missen' ook af. Belangrijke factor: tijd.

Bovendien, wanneer je niet meer IN de relatie staat, kan je de relatie vanaf een afstand gaan bekijken. Er zijn namelijk dingen die je je heel moeilijk IN een relatie durft of kan veroorloven toe te geven, omdat het automatisch om een beslissing en verandering vraagt. Soms ben je daar gewoon nog niet aan toe. Frustraties, onbeantwoorde verlangens of behoeftes, irritaties die ontstaat uit karaktereigenschappen die moeilijk te verenigen zijn--deze kan je pas écht gaan doorzien en toegeven wanneer er niets meer te verliezen is.

Wanneer de relatie 'uit' is, kunnen mensen meestal pas écht eerlijk naar het gehele plaatje kijken. Hoe langer je uit de relatie bent, hoe eerlijker (& helderder) dat beeld zal worden. Wanneer het sterke gemis is afgenomen, komen er andere dingen tevoorschijn--en meestal zijn dát de redenen die je zullen kunnen vertellen of je besluit om het uit te maken, terecht is geweest.

Laat je momenteel dus niet misleiden door het gemis. Vooral niet omdat je al aangeeft dat je in je gevoel enorm schommelt tussen 'met haar doorgaan' of 'alleen verder gaan'. Ik vermoed dat je in de kern wel achter je besluit staat, en ook weet waarom.

Geef het tijd; je bent pas sinds vorige week donderdag uit elkaar. Da's allemaal nog erg vers en dichtbij--en de grillige emoties die je nu parten spelen, daar zou ik geen besluiten mee nemen. Je zit in een 'afkick'-fase en in die fase zijn je percepties niet zo heel betrouwbaar. Neem het van dag tot dag, en uiteindelijk zal je meer kalmte & rust gaan ervaren. Wat dan overblijft, zal voor zichzelf spreken.

Sterkte!