Er zijn inderdaad veel gelijkenissen! Ik had graag anders gezien en jij natuurlijk ook..
Ik ben voor hem 5 jaar lang niet verliefd geweest, ik ben niet iemand die zichzelf gemakkelijk openstelt maar bij hem ging het allemaal vanzelf. Misschien was hij wél de ware voor mij, maar ben ik heel simpel tijdens een verkeerd moment zijn leven binnen gewandeld. Des te verdrietiger ben ik dat ik opnieuw hard op mijn "bek" ben gegaan nadat ik mij heb opengesteld. Tijd heelt alle wonden en ook hier kom ik overheen, en ook jij!

Ik had heel veel hoop, we hebben nog wat leuke dingen gedaan samen en met de kinderen. Dan hing die spanning er weer en was het zoals het voorheen was. Maar zodra ik weer thuis was, dan was hij weer koud! Je maakt jezelf alleen maar gek ermee, ik vond het moeilijk maar ik kon het niet meer. Het definitieve contact verbreken heeft ook opnieuw mijn hart gebroken, ook omdat hij het er zo moeilijk mee had. Hij wilt mij niet kwijt uit zijn leven, wilt vrienden blijven? Die "vriendschap" zit er niet in, althans nu nog niet! Ik sluit het niet uit in de toekomst, maar er zit nog teveel zeer.

Eerst die vervelende tegenstrijdige gevoelens weg zien te krijgen, dan wil gerust contact met hem opnemen om te zien of er iets in zit qua vriendschap. Misschien heb ik er tegen die tijd wel geen behoefte meer aan, dat kan ook!? Maar ik denk en verwacht dat ik hem niet permanent kan verbannen uit mijn leven.

De hoop die ik had, is weg... Hij zei weleens misschien zie ik snel het licht? Misschien kom ik wel snel tot inkeer? Misschien ben ik er over 2 maanden wel klaar voor?
Tja moeten we daar op hopen dan? Moeten we maar wachten tot onze exen het wél weten en er klaar voor zijn. Moeten wij onze leven on hold zetten? Nee toch!?

We moeten er voor zorgen dat wij ons weer goed voelen, die gevoelens kwijt zijn en gelukkig zijn. Ook voor ons komt die ene man wel. Ik geloof er in!
En ja, wie weet komen onze exen wel terug en willen ze weer met ons? Maar wie zegt dat ze dan na een paar maanden niet weer in een dip raken? Weer twijfelen? Weer niet weten wat ze willen? Moeten wij dan weer door deze emotionele rollercoaster?

NEE! Ik kies nu voor mijzelf... doe jij dat ook alsjeblieft...

Hoi, ben ik nog even. Blij dat je er wat aan gehad hebt, daar doen we het allemaal voor, elkaar een beetje helpen en inzicht geven of je daar nu wat mee doet of niet.
Hoe het met mij gaat ? Ik betrapte mij erop dat ik weer zing onder de douche, het gaat god zij dank weer goed met mij.
Ik denk dat ik dezelfde fases heb doorlopen als ieder ander. Ik las dat iemand 100 keer een telefoonnummer had verwijderd en ook weer had teruggezet, heb ik mij ook schuldig aan gemaakt voordat ik haar definitief geblokt en verwijderd had. Ook ik keek naar haar status in WhatsApp en trok mijn conclusies daaruit niet eens wetende of het op of de situatie sloeg. Ook ik ging iedere avond met haar in gedachten slapen en stond ook weer met haar op om vervolgens te vechten tegen die knoop in mijn maag.
Ik was bang voor de weekenden, 2 dagen lang om aan haar te denken.
Ik heb werkelijk alles maar dan ook echt alles geprobeerd om haar te verbannen uit mijn hoofd door veel dingen te ondernemen zoals musea bezoeken, uitgaan met vrienden, etc. Maar iedere keer als ik thuis kwam begon het malen in mijn hoofd weer. Ik heb er gewoon maar aan toegegeven dat het wegstoppen van gedachten geen enkele zin heeft en heb haar gewoon toegelaten wetende dat het een rouwproces is waar ik doorheen moet.
Na verloop van tijd merkte ik dat het stapje voor stapje beter ging. Kreeg weer zin om uitgebreid te koken voor mijzelf en merkte dat ik weer boeken kon lezen zonder dat mijn gedachten naar haar afdwaalden. Ik vind het weer leuk om mijn gitaar te pakken want ook daar had ik al een tijd geen zin meer in.
Je vroeg mij ook of ik nog contact wil met haar. Mmmm, dat is een lastige vraag. Op dit moment staat zij nog in mijn blocked list en daar moest zij nog maar even blijven. Ik vraag mij namelijk af, wat heeft het nu nog voor zin?

Wij hebben alleen maar een verleden met elkaar en een toekomst behoort niet meer tot de mogelijkheden dus wat heeft het voor zin.

Nu het allemaal een plaats heeft gekregen in mijn hoofd kan ik je alleen maar vertellen dat ik er sterker uit ben gekomen. Ik heb ook goed nagedacht over mijn inbreng wat er voor gezorgd heeft dat ik mij 4 maanden zo vreselijk slecht heb gevoeld. Ik denk dat ik, net als jij, te snel mijn hart heb weggegeven aan haar. Niet echt de tijd heb genomen om te kijken met wie ik nu eigenlijk te maken had. Dit natuurlijk allemaal door de roze bril en "liefde maakt blind". Ik heb mijzelf dus voorgenomen om het de volgende keer rustiger aan te doen, laten we eerst maar eens kijken of we het samen wel zo leuk hebben. Ook ik heb net als jij te vroeg het bed maar haar gedeeld. Ook dit is achteraf een slechte keuze geweest want dit schept namelijk een emotionele band en probeer daar maar eens vanaf te komen als je merkt dat het allemaal niet gaat zoals je wilt. En de aller grootste fout die ik heb gemaakt is de volgende: ik heb altijd naar haar gekeken zoals ik wilde dat ze zou zijn. Zie je hoe ongelooflijk dom dat is?

Maar nogmaals, het gaat goed, het gaat heel erg goed maar weet precies wat jij op dit moment moet doormaken maar geloof mij als ik zeg dat er een tijd komt waarop jij je beter zult gaan voelen. Hoelang dit gaat duren hangt helemaal af van hoe jij hiermee omgaat en ik denk dat niemand jou zou moeten vertellen hoe jij dit moet aanpakken. Doe het gewoon op je eigen manier dat is meestal de beste keuze.

Ik hoop dat ik je weer een beetje heb geholpen en wens je een fijne avond.
Ik ga i.i.g. weer een lekkere pasta maken en daarna gitaar spelen

Bye

B.