Geduld is een schone zaak .. toch....??? zeker in het geval waarbij je alle signalen kan benoemen die er op duiden dat je met je ex (op termijn) opnieuw kunt beginnen.

Maar zou het ook (onbewust) uitstel gedrag kunnen zijn, uitstellen van het moment dat de knop echt wordt omgedraaid maar dat je daar (geen van 2en) nu aan toe bent.

Zelf weet ik het niet, moet ik bekennen en iedereen om mij heen weet het uiteraard zoveel beter, met de beste bedoelingen.
Misschien zijn het toch nog dezelfde valkuilen die mijn verwachting niet waarmaken. Eerder ben ik er al tegenaan gelopen en bewust van geworden dat ik vaak al verwachtingen in mijn eigen hoofd heb gezet, die dan vervolgens niet uitkomen waardoor een teleurstelling ontstaat. Dit is mede een oorzaak van de breuk geweest, door mijn onzekerheid en verwachtingen te projecteren en te acteren daarnaar zijn er situaties ontstaan waar ruzies door zijn geweest. Nooit fysiek dat zeer zeker niet maar de emotionele belasting van die ruzies blijven nog steeds rondzingen.

Zo ook nu, via via kreeg ik eea al terug geworpen en terecht , 2 weken geleden op zondag een goed telefoongesprek gehad met mn ex. We waren het erover eens dat we met elkaar graag verder willen, maar ook dat er wel eea gebeuren moest, oa praten en vertrouwen terugwinnen.

De eerste week was een week vol contact , of een berichtje via FB, een Appje, of idd telefonisch. Ook een spontane actie van haar om op de koffie te komen, hierbij heb ik ook gezegd dat heel erg te waarderen.
ZAterdag avond op stap geweest , waarbij ik van te voren graag even uit eten had gewild, maar gze was nog steeds verkouden ed, dus liever niet, maar wilde wel graag op stap en of ik dan bij haar kwam eten.

Al met al was de avond best gezellig zij het enigzins beladen omdat de herinnering aan vroegere tijden natuurlijk hoog tij viert. Ze laat me zien dat ze een berichtje plaatste op, zo van nu bij evenement in ... etc etc.Maar mijn naam stond daar niet bij. Dus ik zei haar zo, Goh... vroeger stond mijn naam daar ook bij..., Maar dat was bewust want het zou verwarrend zijn voor dr vrienden...??? Navraag bij een vriendin van mij leverde het antwoord op dat dit betekent dat het noemen van mijn naam weleens ongemakkelijke vragen oplevert, terwijl ze druk is om uit te vissen wat ze nu eigenlijk wil, zonder invloed van haar vrienden.... Dat is op zich wel een mooie gedachte....

Enfin, naderhand naar huis waarbij ik even mee naar binnen ben geweest maar me zo ongemakkelijk voelde door dat verhaal over ongemakkelijk en het niet echt lekker kon wegzetten , dat ik niet ben gebleven maar naar huis ging.
Zondag nog wat berichtverkeer over en weer, daarna is het tot nu toe gewoon stil.. het lijt dan haast een strijd om wie het kan volhouden om zolang mogelijk te zwijgen. it's killing me !! omdat ik niet goed weet wat ik hiermee aanmoet (of wil)

Enerzijds zijn het mijn eigen gedachten die me hinderen en heb ik alles nodig om de negatieve gedachten er uit te knikkeren. Tegelijk wil ik niet zo kinderachtig zijn om er een wedstrijd van te maken, dat doet een herstel zeker geen goed.

Er staat een principe afspraak voor aanstaande zaterdag, eea onder voorbehoud omdat ze niet wist of haar zus dr verjaardag ook ging vieren die dag. Maar ook daarin denk ik alweer te ver, wat ik mij al weer besef gelukkig (WINST ) dus nik smee doen, dat komt wel . Gaat t niet door, dan komt t een andere keer wel, er valt niets om als het anders wordt immers.

Waar ik vooral mee worstel is uitvinden voor mijzelf in hoeverre mijn gedachten gewoon vastgeroeste gedachten zijn. Kunnen ze on the fly aangepast worden of is het dan allen maar je grenzen verleggen....
Wanneer ik graag Concreet aan de slag wil met onze relatie maar zij het de tijd wil geven om te zien hoe eea metterijd verloopt. Is dan meegaan met hoe zij het wil mijn eigen vrije keuze of verleg ik dan telkens mij grens.
Moet je echt bij wijze van spreken harde afspraken hebben mbt hoe gaan we dan verder? Of kun je het op zn beloop laten en al varende je koers uitzetten...?

Lastige vragen waar ik vrij veel mee bezig ben en op dit moment sta ik er meer in zo van ... het is zo hectisch met erg veel belangrijke zaken. verkoop van mn huis, niet zeker of de aankoop van mijn nwe woning doorgaat , ALimentaie is nog niet geheel rond en daarbij dus deze relatie perikelen... Misschien is daarom helemaal niet verkeerd om het op zn beloop te laten , de verwachtingen naar beneden bij te stellen en als alles weer rustig is het vuur weer hoger op te stoken.

Phoieuw.. een heel verhaal maar ik ben weer wat helderder in mijn hoofd hierdoor...