Is dit wat liefde is, pijn , verdriet , gemis , alleen maar denken aan haar, 24/7 er mee bezig zijn.
Antwoorden zoeken en dingen analyseren een sprankje hoop zien te vinden en je dan vast houden aan een strohalmpje... Wetende dat die er eigenlijk niet is , en het gewoon simpel weg uit is. Dat je moet accepteren dat het zo is , je niets anders kunt dan , hoe graag je het ook wilt , en hoeveel trucjes je ook uit de kast haalt om contact te zoeken..!!!!!

Toch maar elke keer weer die pijn op blijven zoeken tegen beter weten in, en dat je zelf weet van here we go again. En dan is het moment dat je echt moet los laten anders ga je er zelf aan onder door .En dan, hoe ga je verder met je leven, alles weer oppakken zoals het was , de laatste herinneren verwijderen van je telefoon , de laatste foto, video's.
En dan sta je daar voor je gevoel alleen op de aard kloot.........................! En zonder haar alleen de gedachtes die je niet kunt wissen uit je hoofd die simpel weg gewoon rond vliegen in je hoofd, en je pakt op momenten dat je denkt van, nee niet nu.

Ja liefde kan heel mooie zijn zo lang je het hebt , maar als je het niet meer hebt , you better be ready because a storm is coming......!

Isn't it strange how
LOVE
can be the happiest thing ever,
But also cause the most pain?
And yet, everyone keeps seatching for it