Beetje een terugval weer. Na mijn vakantie best rare dagen gehad, maar het gaat wel beter. Met name het zoeken van afleiding lukt nu wel en ik slaap tenminste weer. Vorige week meldde mijn beste vriendin opeens dat ze weer af ging spreken met een (voor zover ik weet goede) vriend van hem. Voelde me de dagen daarna raar, gestresst, ik had onbewust toch weer het gevoel dat ik opeens weer met hem geconfronteerd zou kunnen worden. Op een feestje ofzo, via die vriend. Enerzijds zou k dat leuk vinden, anderzijds helemaal niet. Geen behoefte aan moeilijke situatie of gesprek, maar ook niet praten zou ik erg vinden. M.a.w. woorden bijna alles zou ik vervelend vinden. Ik baal van deze gevoelens. Hij denkt ws. vrijwel niet aan mij en ik voel me nog steeds obsessed. Het heeft niet eens te maken met hem, maar meer met de situatie, wat er toen gebeurd is, wat ik toen gezegd heb, hoe hij daarop reageerde. Net als bij Amelie vertrok hij bijna vrolijk toen hij het had uitgemaakt, met de opmerking "we gaan nog wel wat doen hè?" Terwijl ik echt dacht, "hoe stel je je dat dan voor?" Achteraf denk ik dat alles een misverstand was. Dat hij iets anders bedoelde dan wat hij zei, dat ik zijn acties heel anders opvatte en omgekeerd. Communiceren tussen geliefden, is geen exacte kwestie…? Maar ik heb een vervelend gevoel gekregen bij hem, om hoe hij met mij omgegaan is. Alles loopt door elkaar….wat is dit toch klote….bah.

Denk dat het ook wel mee zal vallen als we elkaar weer zouden zien, vorige keer viel het ook mee, maar ik voel me gestresst door mijn eigen gedachten en gevoelens, bah.