Hoi Allemaal,

Ik ben Rasha en ik ben 28 jaar, woon in Almere en wil graag mijn verhaal aan jullie kwijt.

Ondanks al mijn vrienden die zeggen dat ze mij begrijpen, weet ik zeker dat ze niet kunnen voelen wat wij nu mee maken. Hierbij mijn verdrietige verhaal:

Leon en ik waren al sinds de vorige eeuw bij elkaar. Om precies te zijn 6 jaar. Iedere nieuwe stap in ons leven ging niet gemakkelijk, zo was samenwonen al erg moeilijk voor Leon. Ik dacht dat dat kwam omdat Leon nog nooit eerder een relatie heeft gehad en ik heel veel verschillenden, waaronder een relatie van 3 jaar.

Na 3 jaar samen te zijn heeft hij toch de grote stap gezet en is hij bij mij ingetrokken, nu dus officieel, want officeus woonden we al bijna een jaar samen, hij hoefde zich alleen nog bij mijn woning in te schrijven en zijn studentenkamer op te zeggen.

Na 2 jaar was ik toe aan een volgende stap, namelijk een groter huis, want het was wel erg vol in ons flatje met zijn spullen er ook nog bij. Mijn statement was trouwen of een huis kopen. We besloten dus voor een groter huis te gaan. Vorig jaar hebben we een huis gevonden, ook hier kwamen weer grote problemen uit voort en ik heb hem toen gezegd dat als hij niet gelukkig met het huis kon worden, dat we dit huis maar niet moesten kopen en dat ik alleen dit huis wilde hebben als hij er 100% achter kon staan. Anders zou ik in dit huis ook niet gelukkig kunnen worden. Hoe dan ook, hij stemde in met de koop van het huis. We moesten 8 maanden wachten voor we officeel eigenaar zouden worden. Dus genoeg tijd om ons voor te bereiden op onze nieuwe stap.

Het was 30 juni, toen ik om half 10 's avonds thuis kwam, Leon had kaartjes gekocht voor War of the Worlds, een film die we beiden graag wilden zien. Toen ik opeens benieuwd was naar hoe Leon onze toekomst verder zou zien. Opeens roept hij: Ik mag je niet langer aan het lijntje houden. Zo verbaasd als ik was, wilde ik meer uitleg. Hij zei tegen mij dat hij nooit heeft gevonden dat ik de ware voor hem zou zijn en dat hij 6 jaar lang niet verliefd op mij is geweest en dat hij het liever nu wilde beindigen.

Dit kwam voor mij als donderslag bij heldere hemel. Wij waren binnen onze vriendenkring het ideale stel, het stel waar een ieder jaloers op kon zijn. Wij hadden nooit last van langdurige ruzies, irritaties en andere problemen. En ook ons intieme leven was tot aan de dag van de breuk nog net zo als dat het altijd was geweest. Kortom, ik heb niks zien aankomen en opeens ben ik weer vrijgezel. Dat doet enorm pijn en ik voel me ook erg in de maling genomen. Bovendien denk ik nog steeds dat het een vlucht is, omdat de volgende stap natuurlijk onze relatie nog vaster zou zetten en dat bij een volgende stap helemaal geen weg terug is. Maar hij blijft heel stellig bij zijn keuze. En ik zit hier nu alleen in ons nieuwe huis, waar we samen 8 maanden op hebben gewacht en slechts 4 maanden in door hebben gebracht. Ik ben leeg van binnen, diep ongelukkig en het voelt nog steeds alsof hij ieder moment weer binnen kan stappen. Ook iedere keer dat ik wakker wordt, beleef ik de klap weer opnieuw. Ik hoop steeds als ik wakker wordt dat het een nare droom was. Ik word zo'n 4 keer per nacht wakker, dus 4 keer per nacht ervaar ik diezelfde rottigheid weer. Ik ben gesloopt en in 1 week ook 4 kg afgevallen.

Mijn grootste zorg is nog hoe ik het huis straks alleen moet gaan betalen. Ik wil het niet verkopen, ik wil hier blijven, dit is mijn plek, ik voel mij prettig hier....maar de hypotheek op mijn salaris zal zeer moeizaam gaan! MIJN LEVEN IS EEN NACHTMERRIE EN MIJN TOEKOMST IS VERNIETIGD.