In juni is na 19 jaar (15 jaar samenwonen en 4 jaar getrouwd) relatie het doek gevallen...
Verschrikkelijk... maar het ging echt niet meer. Zoiets doe je niet zomaar, dat is logisch.
We hebben nog veel moeite gedaan om alles te 'helen'. Opnieuw beginnen... een nieuwe start maken.
Het koste zoveel verdriet, tranen en verkeerde energie. Het ging kapot.
Geloof me, Ik hou van haar! Enorm! Maar soms gaat het niet meer door wat dan ook.
We hebben alles enorm goed geregeld. Voor haar, voor mij en voor mijn geweldige dochter.
We hebben ontzettend goed contact! Fijn maar ook moeilijk!
Intussen kreeg ik heel veel steun van een vriendin. Het werd een relatie.
Zorgzaam, lief... alles wat je kan wensen.
Naarmate de relatie vorderde bleek haar karakter toch een beetje gecompliceerder te zijn dan in eerste instantie bleek.
Dat geeft op zich niks maar ik was dat niet gewend en daarbij komt dat ik dat er ook niet bij kon hebben.
Ze heeft zich weggecijfert voor mij maar ik kon haar niet geven wat ze verlangde. Moet rust hebben, een periode voor mezelf... en dan weer verder.
Eergisteren kregen we wederom een beste ruzie. En dit keer heb ik gezegd dat het voorbij is. Kan het niet meer aan.
Hou van haar maar alles verstikt me. Heb vandaag alle spulletjes van haar teruggebracht. Jezus, wat moeilijk.
Een gigantisch treurig Deja-Vu gevoel heb ik nu! Ben in 1 jaar tijd mijn vrouw, kind, huis en een vriendin kwijtgeraakt.

Ik moet verder maar weet even niet wat te doen...
Als iemand hier ook ervaring mee heeft zou ik graag weten wat hij/zij heft gedaan.
Alle hulp is welkom.

Hans