Zo, gaan we maar direkt met de deur in huis vallen. Ik ben te weten gekomen (zie vorige blog) waar Sofie geweest is die vorige nacht. Ze was dus echt wel van plan om bij Katrien te blijven slapen, maar daar was niet echt plaats. Ze kon kiezen tussen de zetel van Katrien of op een matras bij Jessica (lees: Sebastien). Ze koos het matras.

We hadden elkaar na mijn vorige blog nog op MSN gesproken. We waren (voor de honderduizendste maal) aan het afspreken om naar de film te gaan. Maar aangezien ze de volgende ochtend vroeg op moest vroeg ze om het te verplaatsen naar de volgende dag. Ze ging vroeg slapen, en vlug nog even naar een vriendin van haar (Ik begreep wel waarom, maar dat doet er niet echt toe in deze blog.)

Heb me vandaag (07 juli) wel bezig weten te houden (Ik heb een paar meisjes leren kennen kort na de breuk met m'n ex, waar ik het wel goed met kan vinden. De eene probeert me te koppelen met de ander heb ik de indruk, maar heb al duidelijk gemaakt dat ik daar nog lang niet aan toe ben.) Naar mate het later en later werd, werd het wachten op een telefoontje van Sofie om verder af te spreken voor de film als maar zwaarder en zwaarder. Zo rond half acht ben ik thuis gekomen. Ik vertikte het om haar te bellen. Uiteindelijk, 5 voor 8 belt ze. Ik was rustig, maar enorm teneer geslagen. Eerst wat over ditjes en datjes gepraat. Kom ik dan toch wel niet te weten dat ze tot 1 uur 's nachts bij haar vriendin gebleven is! Niet met mij naar de film kunnen omdat ze vroeg ging slapen... hah! Dan begon ze zelf over onze afspraak voor de film vandaag. Wat een hele vooruitgang is. Normaal praat ze gewoonweg niet over iets waar ze geen zin in heeft, en ik, ik vraag er al niet meer naar.

Nuja, ze begon er dus voor eens zelf over. Ze zei dat ze het niet zo goed zag zitten met het slechte weer. Dit vond ik dus echt wel een zwak excuus! Het regende maar sporadisch en in een cinemazaal word je niet echt nat, toch? Dat ze het niet zag zitten met de wagen te gaan begreep ik wel nog. Ze werd deze week nog gebuisd op haar rij-examen. Dan nog wat gewoon gepraat. Toen begon ze terug over naar de film gaan. Ze zei dat we misschien nog naar die van half elf konden gaan. Ok, dit gaf me terug wel een beter gevoel, dat ze misschien echt wel zin heeft om te gaan. Maar ik was zo down van de zoveelste teleurstelling dat voor eens IK er niet ben op ingegaan.

Verder nog wat gepraat over hoe haar en mijn dag was geweest. Ze ging nog vlug even slapen om dan naar een film op TV te kijken. Toen de film ging beginnen heb ik haar gebeld zodat ze het niet zou missen, wat ze wel wist te appreciëren. Ik ben heel kalm en lief gebleven de hele tijd. Toen ik haar slaperige stem hoorde was ik alweer helemaal gesmolten. Man! Wat zie ik haar toch graag!