Ik zou over anderhalf maand gaan trouwen.....

Tja waar moet ik beginnen. Ik had 5 jaar een relatie, woonde 4 jaar samen, net een huis gekocht waarin we 4 weken keihard hadden geklust.Eind november eindelijk verhuisd naar het huis van waaruit we in mei 2005 zouden gaan trouwen. Echt helemaal zoals we wouden.
En dan is het 11 januari en vertelt mijn vriend dat het over is. Zomaar, uit het niets....
Hij was al wel 3 maanden anders, onrustig, slecht slapen, geen zin om dingen te doen, viel af. Dat had ik allemaal wel door en vroeg ook aan hem wat er was, of het aan mij of aan onze relatie lag. Nee dat was niet het geval... Of ie een ander had, nee dat was niet het geval.... Het was hem gewoon allemaal een beetje veel, trouwen, huis kopen, klussen,maar het zou wel over zijn. Of het lag aan het feit dat t winter was, als het voorjaar was zou het wel beter zijn.
En dan is het 11 januari en zegt ie dat hij niet meer verder wil, dat het gevoel niet meer goed is, dat hij niet volledig gelukkig is. En het lag allemaal niet aan mij.
Nou ik snapte er echt helemaal niks meer van, de week ervoor hadden we nog afspraken gemaakt met vrienden, hadden we nog spullen voor het huis gekocht. Met kerst kreeg ik nog kaartjes voor het theater met een kaartje: Jij voor altijd!. Nou dat is gebleken, nog minder dan een maand later was het voorbij, niks voor altijd.

Mijn hele leven lijkt ingestort, alles waar ik al die jaren keihard voor gevecht heb, weg....
En dan vertelt hij een week later nog dat hij een ander heeft.Dat hij haar al vanaf september kent, gewoon vriendschappelijk, en dat zij hem een soort rust geeft. Maar zij was niet de reden dat het uit is gegaan.
Maar dat hij de dag erna meteen een relatie met haar heeft en nu half bij haar inwoont, dat is toevalligheid.

En nu zit ik hier, moet volgende week mijn huis uit en mag terug naar een studentenkamer. Ik weet gewoon niet hoe ik verder moet, hoe ik weer gelukkig ga worden.
We zijn nu 2 1/2 maand verder, en ik ga stapje voor stapje vooruit, maar ben nog steeds ontzettend verdrietig. Heb nog vaak het gevoel dat hij de oplossing voor geluk is, hij is de weg naar mijn oude, gelukkige leven. Maar ik weet dat dat niet meer kan, mijn oude leven bestaat niet meer. Ik moet nu een nieuw leven opbouwen.

Ik ben er nu wel achter dat het leven een harde leerschool. Dacht ik wel eens dipjes en problemen te hebben toen ik nog een relatie had, zie ik nu dat dat eigenlijk echt helemaal niks voorstelde. Snap niet waarom het leven zo hard moet zijn. Snap niet dat je niet vecht voor een relatie....

Ma, 04/04/2005 - 21:28 — I

Idd, wat ongelooflijk klote v

Idd, wat ongelooflijk klote voor je. Ik voel echt met je mee! Als ik dit soort verhalen lees voel ik me soms wel een beetje een zeikerd met mijn verhaal, maar ja.

Ook mijn relatie was van de ene op de andere dag over. Oke we zaten in een dipje, maar ik dacht dat we daar wel uit zouden komen als ik zelf wat beter in me vel zou zitten.
Maar toen ik dacht dat we het er eindelijk over zouden hebben, was het over. Hij had al een tijdje het gevoel dat het niet klikte etc...

De laatste maand van onze relatie bleek op eens een grote leugen. En ik maar denken dat het aan mij lag, omdat ik op dat moment niet zo goed in me vel zat. Ik had alles voor die jongen over, en dan heeft hij niet eens het lef om eerlijk te zijn en meteen te zeggen dat ie het niet meer zeker weet. Alle leuke dingen die we die laatste maand hebben gedaan, elke knuffel, alle lieve dingen.......een grote leugen!!!

Hoewel ik niet begrijp dat je zoiets kunt doen, tenminste ik zou het zelf niet kunnen, zo'n toneelstuk opvoeren en daarmee iemand alleen maar extra pijn doen. Want zo voelt het. Niet alleen je relatie is over, maar je bent ook gewoon in die grote leugen getrapt, meegevoerd in dat toneelspel...je hebt een tijd je liefde gegeven aan iemand die het blijkbaar niet verdiend.
Toch kan ik het ergens wel begrijpen (of ben ik dan te begripvol???). Een relatie geef je niet zomaar op. Ik weet dat mijn ex twijfelde, en dacht dat het aan hem lag en dat het wel weer goed zou komen en niet onnodig onrust wilde hebben in onze relatie, dus het uiteindelijk nog een maand geprobeerd heeft voor dat het echt over was. En op zich snap ik dat wel.

Maar ja aan de andere kant vind ik dat je eerlijk moet zijn in een relatie. Dus als je vraagt wat er is ook eerlijk antwoord moet krijgen. Ongeacht het positief of negatief is. Want dat ik in die leugen getrapt ben, mijn liefde aan iemand gegeven heb die er niks /niet genoeg mee deed dat doet me nog het meeste pijn!

Ma, 04/04/2005 - 22:10 — Prinsesje...

echt k*t!!

Word echt helemaal stil v je verhaal, echt klote..! Wat mij (enigszins) goed geholpen heeft is mn hele leven over n andere boeg te gooien: gestopt met mn studie (concentreren ging ook niet meer en ik twijfelde ineens aan alles, ook of die studie wel wat voor mij was en of ik niet misschien hiervoor gkozen had oiv mn ex..), een leuke nieuwe baan (na twee klote-baantjes, nu een baan met heel veel vrijheid en onafhankelijkheid) en (misschien wel t belangrijkste) een leuke nieuwe vriendengroep opgebouwd.. En omdat ik de winters altijd vreselijk vind (voel me dan echt down, en denk nog meer aan mn ex..) heb ik net besloten dat ik volgend jaar wil overwinteren in een zonnig land (waarschijnlijk zuid-amerika!). Ik word al blij van de gedachte en de voorbereidingen!
Nu is meer dan eens de tijd om te ontdekken wie je zelf echt bent, wat je wilt in je leven..Je hoeft met niemand meer rekening te houden dan met jezelf!
Heel veel sterkte en liefs!

Din, 05/04/2005 - 17:35 — ingepinge

zuid-amerika

Ik heb inderdaad ook besloten om maar eens wat dingen anders te doen. ZO ga ik over 5 weken ipv op huwelijksreis een maand naar zuid-amerika om rond te trekken. Doodeng en niks voor mij, maar ik moet het gewoon doen en ik denk dat het een geweldige ervaring wordt en ik hoop dat het me helpt sneller over mijn ex heen te komen.
Verder meteen een geweldige vakantie naar Egypte met een vriendin gebeokt. En heb plannen als salsales (wou mijn ex nooit) en weer iets met zingen te doen (mijn ex wou juist dat ik eens stopte met zingen thuis...)
Nee allemaal nieuwe plannen, hoop alleen dat het ook de uitwerking heeft die ik hoop dat het zal hebben....
Ik zal je op de hoogte houden van zuid-amerika....

Ma, 04/04/2005 - 23:04 — Pagan

Het eerst wat er in me opkomt

Het eerste wat er in me opkomt.. Wat een hufter!!! Sorry, je hebt er niks aan maar je verhaal raakte me diep...

Din, 05/04/2005 - 08:31 — tweety23

Wat klote

Tweety 22

Ik las net je verhaal en inderdaad bij mij is ook het eerste wat opkomt, wat een hufter. Helemaal om dat je zou gaan trouwen. Bij mij ligt het iets anders maar het lijkt er wel op. Ook wij hadden net een huis gekocht en hadden trouwplannen, zelfs een kinderwens. Ineens stort heel je toekomst in elkaar. Ik begrijp ook niet hoe het kan. Wij hadden 8,5 jaar een relatie en het was ook ineens van de ene op andere dag over. Nou krijg je nogeens de rest van de ellende met het huis enzo. Ik wil je echt heel erg veel sterkte wensen en wij zullen op een gegeven moment allemaal wel weer gelukkig worden. Ookal lijkt mij dat nu ook nog moeilijk. Sterkte

Din, 05/04/2005 - 08:50 — Joost

Sukkeltje

Hoi, net als de andere die gereageerd hebben leef ook ik erg met je mee. Ik herken veel dingen die je noemt. Het leven zoals je dat gekend hebt en zoals je dat wilde weg. Inderdaad zonder er verder nog moeite voor te doen en plotseling en dan ook achteraf nog horen dat er al kontakt was met een ander tijdens je relatie, waarmee je ex plotseling wel erg snel mee gaat. Misschien moeten we jouw ex maar voorstellen aan die van mij. Ze zouden een leuk stel vormen. Sukkeltje en trutje!!!

Veel sterkte en het gaat je met de tijd ongetwijgeld lukken de draad weer op te pakken. Ik heb een levensles geleerd die bijna overal op van toepassing is: OOK DIT GAAT VOORBIJ!!!

Gr.Joost.

Din, 05/04/2005 - 17:40 — ingepinge

goed idee

goed idee, we moeten onze exen maar eens aan elkaar voorstellen!! Kunnen ze elkaar lekker ongelukkig maken.. Het is ook niet te snappen he!
Wat heeft jouw ex je geflikt...
Ik hoop inderdaad dat dit, metname dit gevoel, erg snel voorbij gaat. Het vreet enrom aan je....

Wanneer gaat dat gevoel van gemis over, wanneer houdt je niet meer van iemand? En wanneer is het niet meer gezond dat je iemand nog wil en denkt niet zonder hem te kunnen....

We zullen zien...

Din, 05/04/2005 - 12:29 — clubbyte

niet gelukkig

Hij doet je veel verdriet, maar geloof maar dat hij nu echt niet gelukkig is bij zijn andere geheime 'liefde'en een rot gevoel heeft(niet dat ik met hem medelijden heb).

Ik ben er trouwens nu ook achter koop niet te snel een huis (kan namelijk altijd nog) maar denk eens aan huren dat is zo slecht nog niet. Al dat klussen in je 'eigen huis' ik weet het niet hoor, ik ga nu veel liever een paar weken op vakantie of koop leuke dingen.

Woe, 06/04/2005 - 10:06 — Kami

Herkenbaar

Ik heb ook iets gelijkaardigs meegemaakt. Mijn ex maakte het in februari na 3 jaar uit. Het lag niet aan mij, hij was niet meer gelukkig, hij wist het niet meer... Er was absoluut geen ander. Natuurlijk was die er wel. Hij kende haar al van in decmber, zogezegd 'vriendschappelijk', maar dat geloof ik al lang niet meer. Daarvoor zijn er te veel leugens verteld. Zij woont nu ook zo goed als bij hem & ook ik blijf alleen achter.

Toch zou ik hem nu 2 maanden later nooit meer terug willen. Ik dacht niet dat hij zo'n type persoon was, ik hield verdorie veel van hem, maar wat hij mij heeft aangedaan is simpelweg onvergeeflijk. Ergens ben ik blij dat ik er nu achter ben, & niet pas wanneer we binnen enkele jaren samenwoonden zoals jij.

Heel veel sterkte, het is hard, maar de pijn vervaagt uiteindelijk wel...

Wie is online

Enquête