Hoi beste mensen,
Zoals jullie misschien in mijn andere blog hebben gelezen heeft mijn lieve schat mij bijna 4 maanden geleden plotseling verteld dat haar gevoelens voor mij om met elkaar samen te zijn zijn verdwenen, en dat ze die week erop opgenomen werd om voor haar persoonlijksstoornis behandeld te worden. We zijn nu al een hele poos verder ze zit er al iets meer dan 3 maanden en het is zwaar maar ik merk dat het wel goed gaat met haar. in het weekeind is ze thuis in dr huisje. Dan heb ik het het zwaarst.
Het ergste vind ik van dit alles dat ik mij niet goed genoeg open heb kunnen stellen over mijn gevoel tegenover haar. Alles was zeker heel fijn maar omdat zij zich zo aan mij vastklampte was ik erg zelfverzekerd over ons en dacht dat ik alle tijd had, daarom deed ik ook vaak mijn eigen dingen, dingen die ik mijzelf aangeleerd heb in een periode van rauw vanaf toen ik een paar jaar eerder gedumpt was na een relatie van 6jaar met mn vorige ex. Overdag werk ik en 's avonds ben ik erg moe en zit ik te lang achter mijn computer . In onze relatie heb ik elke dag veel sms contact gehad en kwam in het weekend en 2 keer in de week bij haar en was het echt supertof. Op het begin was het voor haar erg moeilijk om contact te leggen met mij omdat ik niet weer gekwetst wilde worden zoals in mn vorige relatie daarom keek ik ook een beetje de kat uit de boom maar ook zij stelde mij vragen om er zeker van te zijn om ook niet meer gekwetst te worden als eerder is gebeurt in haar relatie, ze vroeg mij zoveel zekerheid en vertrouwen en dat heb ik haar gegeven. uiteindelijk ben ik erg diep naar haar toe gegroeid. Toen we samen waren zat ik niet meer voor de tv of achter de computer mijn leven was veranderd Ze heeft mijn hart gewonnen. Ik heb zelfs een knoop doorgehakt met mijn vorige ex om geen contact meer te hebben. We vinden echt dezelfde dingen leuk en hebben ook dezelfde angsten (laat ik t zo maar zeggen), het was zo veilig en goed!
Nu is mn relatie voorbij. Ik moet verder gaan met mijn leven maar wil niet verder op de manier zoals mijn leven voor haar ging.
Toch doe ik het ik kan het niet veranderen. Werken eten computer slapen. En als ik achter de computer zit zit ik alleen maar te speuren naar verhalen van lotgenoten, en sites waar ik haar persoonlijkheidsprobleem kan herkennen.
ook zit ik steeds op haar hyves te kijken. ik kan mij gewoonweg niet tegen houden. Ik wil wel leuke dingen proberen te doen maar ben gewoon opgebrand als ik thuis kom na mijn werk en voel totaal geen motivatie.
Ik merk ook dat ik anderen geen kans geef omdat ik weet dat niemand aan mn lieve schat kunnen tippen.
Ik ben gewoon niet toe aan een relatie en voel dat dat nog erg lang zal duren.
Wat raar kan alles toch lopen. Alles perfect ook van haar kant uit, lekker op vakantie en dan opeens dit.
Ik wens jullie ook erg veel sterkte!