Ik wil niet meer..

afbeelding van IloveU

Eigenlijk wil ik niet te veel in details treden. Ik zit al 2 jaar in een relatie met veel ups en downs. Ik ben ook niet altijd even makkelijk geweest, veel ruzies maar ook heel veel leuke tijden. Laat ik het straight to the point zeggen. Ik kan niet meer ik ben uitgeput. Ik ben helemaal afhankelijk van hem, hij trekt mij teveel naar zich toe. Maar toch heeft hij naast mij zijn eigen leven. Hij is verschrikkelijk jarloers. Ik trouwens ook. Dat heeft overgins niks met vertrouwen te maken. Maar hij is echt op een zieke manier jarloers. Veel dingen afgepakt. Terwijl hij wel doet wat hij niet laten kan. Zijn excuus is dta hij een man is en dat hij niet kwetsbaar is. Ik ben alles kwijt, en het gaat gwn niet meer. Ik ben hem trouw geweest ik heb veel voor hem betekent en ik krijg iedere keer alleen maar pijn terug gekaatst. Ik ben het zo zat. Maar het probleem is. Hoe maak je iemand wijs, die er zo zeker van is dat je bij hem blijft. Dat je niet meer wilt. Dat je klaar bent met alle tranen en pijn. En hoe maak je iemand wijs met wie je 2 jaar lang bijna altijd samen mee bent geweest, alles mee hebt gedeelt. Dat je alleen verder wilt.

Kom ik ooit over deze pijn heen, ik wil er met niemand over praten. Omdat iedereen maar denkt dat wij het perfecte koppel zijn. Maar mijn hart gaat dood van de pijn..

afbeelding van Steegje88

Hoe het niet moet...

Hey
Hoe het niet moet:
Doe het niet op de manier waarop mijn ex het heeft uitgemaakt! Hij heeft er wel heel lang over nagedacht, maar maakte het uit zonder mij hints te geven of het er met mij over te hebben en te vragen hoe verder. Ook ik dacht dat we altijd bij elkaar zouden blijven. Hij deed de hele dag nog normaal voor hij het heeft uitgemaakt. Zijn excuus: hij had er ook moeite mee en wilde mij niet pijn doen. Maar hij heeft mij meer pijn gedaan op deze manier dan mij in ieder geval de kans te geven om het goed te maken. Wij hebben nooit echte ruzies gehad, hooguit een meningsverschil hier en daar.

Hoe het misschien wel kan:
Zeg tegen je vriend waar je mee zit, en leg dit goed uit. Praat over je gevoelens en vraag naar de zijne. Luister ook goed naar hem (misschien heeft hij een diepere betekenis voor zijn gedrag?). Wordt niet boos op hem, maar probeer hem te begrijpen, net als hij jouw ook moet proberen te begrijpen. Zeg ook vooral wat je WEL leuk vind aan hem! Ga het er dan samen over hebben over hoe het verder moet. Misschien zien jullie oplossingen, of als je jouw gevoel goed uitgelegd hebt, doet hij er iets aan.
Wees vooral eerlijk naar hem toe, geef hem een kans (hij kan immers ook niet van de één op de andere dag veranderen) en zeg het als je iets niet of JUIST WEL leuk vind van zijn gedrag.
Alsjeblieft, neem de beslissing niet zelf, maar heb het er over met hem...

afbeelding van Looneytuna

IloveU

Hoi IloveU,

Het eerste dat in me opkomt als ik jouw stukje lees is dat het toch niet mogelijk zou moeten zijn dat een andere persoon zoveel macht over jou heeft. Het klinkt alsof hij je volledig onder controle heeft, of dat jij volledig de controle uit handen hebt gegeven, het is maar hoe je het bekijkt... Zo erg dat jij je niet helemaal in staat voelt om er een punt achter te zetten.

Klinkt alsof jullie in een enorme machtsstrijd verwikkeld zitten. Machtsstrijd kost echter bergen met energie!

Als je echt weg wilt, bereid je dan goed voor, want het gaat je waarschijnlijk vreselijk veel moeite kosten en hij gaat vast woest worden en flink aan je trekken. Bereid je goed voor en weet het zeker voor jezelf. En ga geen emotionele discussies met hem aan, al was het alleen maar omdat jij je energie voor de wederopbouw van jouw leven nodig hebt. Steeds hetzelfde herhalen kan daarbij een goede methode zijn. Zonder boos te worden. En blijf niet te lang hangen, houd het gesprek kort en stap vervolgens de deur uit.

Weet je het nog niet helemaal zeker, dan denk ik dat je ook een tijdje energie kunt besteden aan jezelf, de strijd links laten liggen en gewoon je leven pakken / oppakken / terugpakken. Zonder discussies met hem aan te gaan. Het is jouw leven, niet een generale repetitie die je net zo goed aan hem kunt overlaten...

Sterkte!