Hallo iedereen,

Hier ben ik alweer... pfff kwil even wat van me afschrijven omdat dit me helpt....

Het is alweer gedaan met de jongen waar ik het steeds over had in mijn vorige blogs.
In september heeft hij me opnieuw gedumpt, het ging niet meer tussen ons, nu definitief...
Natuurlijk met veel pijn heb ik dit al wat doorstaan, anderhalve maand lang probeerde ik me goed te houden, maakte ik vrienden, ging ik uit en leerde ik heel wat nieuwe mensen kennen...

Nu afgelopen donderdag hebben we terug voor het eerst gepraat met elkaar, we hadden allebei al behoorlijk wat op want er was juist feest in ons stad. Toen begon ik ongelooflijk te wenen en te smeken dat ik hem mis en om terug te beginnen. Hij bleef steeds maar zeggen dat een nieuwe relatie niet zou komen maar toch ben ik die nacht met hem mee naar huis geweest en heb ik de hele nacht naast hem gelegen... Eindelijk voelde ik me weer gelukkig, na twee maand eindelijk weer de ganse nacht zijn armen rond mij te voelen maakte me zo blij... Nu hebben we weer contact, hij wil nog vrienden blijven maar blijft maar steeds herhalen dat ik verder moet met mijn leven, zonder hem...

Ik kan dit echt niet langer meer aan, ik ben kapot van verdriet, mis hem nu nog meer dan ooit, die gevoelens gaan niet weg, ze versterken iedere dag meer en meer... Heb nu zelfs een speciaal plekje gemaakt op mijn slaapkamer, met zijn foto en kaarsjes rond. Elke morgen als ik wakker wordt en elke avond als ik slapen ga laat ik deze kaarsjes branden en bid ik, hoop ik dat hij aub weer terugkomt bij mij... Pff ik kan zo niet meer verder.

Ik heb zoveel vrienden nu, iedereen wil mij helpen, maar toch blijf ik hem missen. Ik zou hem willen loslaten, willen vergeten maar het lukt me gewoon niet.

Er komt ook bij kijken dat ik een jaar geleden een depressie heb gehad waarvoor ik ook in het ziekenhuis heb gelegen. Dit kwam door pesterijen op school en door problemen thuis, hij was er toen voor mij, waar ik hem nog steeds dankbaar voor ben. Alles kwam goed met mij, ik werd weer gelukkig, maar nu... elke dag kom ik weer dichter en dichter om terug in die depressie te raken... Ik moet mezelf dagelijks tegenspreken door die negatieve gedachten die ik krijg, dagelijks moet ik mezelf er terug bovenhalen... Want ik blijf bij die gedachte: als hij niet meer met mij wilt, dan niemand... voor en door hem leef ik, wat moet ik nu??

Hopelijk wordt alles binnenkort wel wat beter....

veel liefs
Sanne