Ik heb bijna 2 jaar een relatie gehad. Het eerste jaar was super, het 2e jaar was een bewogen jaar omdat ik heel veel problemen thuis heb gehad, een paar zware klappen gekregen en op zeer moeilijk wijze op mezelf gaan wonen i.v.m. al deze problemen. M'n ex-vriendin heeft dit allemaal mee moeten maken, ze heeft me er echt doorheen geholpen maar het heeft ons opgebroken! 7 maanden terug hebben we mekaar 3 weken niet gezien, daarna ging het heel goed, maar ik werk nu full time terwijl ik 20 ben, en daardoor voel ik me niet lekker in mn vel. Omdat ik door alles vrij onzeker ben geworden steunde ik me alleen nog maar op mn vriendin. We zagen mekaar enorm vaak, ik had amper contact met m'n vrienden, en wanneer zij met anderen ging stappen of iets doen voelde ik me enorm eenzaam. Omdat we mekaar zoveel zagen, en ik totaal niet lekker in m'n vel zat hadden we vaak ruzie, om niks, maar de spanning was er gewoon, ik voelde me ook heel onzeker, of ze het nog wel leuk vond enzo! Maar we hadden het ook zo leuk samen, echt heel gezellig, leuk, lief! Als je de smsjes mag geloven, was ze een week geleden nog stapel gek op me, en belde ze me ook gewoon omdat ze me ff wou spreken en zien.. Maar afgelopen weekend ging het weer fout, ze is maandag met een vriendin op vakantie gegaan, en die zaterdag ging ze ook met die vriendin weg, en niet met mij. Ik voelde me alleen, want de vrienden die ik heb waren op vakantie. TOen is er weer een enorme ruzie gekomen, hadden we bijgelegd en toen ik r tegen kwam met stappen kregen we ruzie om een kleine miscommunicatie! Liep uit de hand, t liep hoog op, en in de woede ging het uit.. We zijn uit elkaar gegaan, maar ik verwachte dat we het uit zouden praten. Helaas, toen ik r de volgende dag belde zei ze dat ze bij d'r standpunt bleef. Ze had zaterdag gezegd dat ze me echt niet kwijt wil, en dat ze me heel leuk vind, maar dat ze gewoon geen realistische toekomst ziet door de ruzie's! Dit kwam hard aan, maar ik begrijp het wel, want ik wou ook zo niet verder... Hoe leuk we het ook hadden, de ruzie's verpestten het te vaak! Nu ga ik weer studeren, onder m'n leeftijdsgenoten, ik ben het contact met m'n vrienden weer aan t ophalen, en ik wil er helemaal voor gaan om een frisse start te maken, ik weet zeker dat ik op zal leven wanneer ik weer in een normaal studieritme kom, en weer afleiding heb... Maar ik ben zo bang dat ze niet meer wil, omdat ze het idee heeft dat we het al zovaak geprobeerd hebben!! Ze is nu op vakantie, gister 2 smsjes over en weer, geen verkeerde berichtjes, alleen anders natuurlijk!!. Wat moet ik doen?? Moet ik r nu met rust laten? Moet ik r contacten wanneer ze terug is? Moet ik niks doen?? Ze heb me tijdens die ruzie heel duidelijk gezegd dat ze me eigenlijk echt niet kwijt wil, zou dat genoeg zijn, wanneer ze tevens ziet dat ik alles op een rijtje heb om het weer op te laten leven?? Of moet ik wachten of ik iets van haar hoor, maar zij zal zich er tegen verzetten omdat ze bang is dat t toch faalt... Wie heeft tips, wie heeft ideeen? 2 weken terug hadden we afgesproken mekaar minder te zien, maar we hadden allebei vrij, en we spraken toch elke dag af! Een week lang was het heel leuk! Maar 2 ruzies om niks waren de grote minpunten.. Wat denk jij? Zit er een toekomst in?? Ik wil het zo graag, en ik denk dat ik nu zeker kan veranderen, wat moet ik doen om haar te overtuigen?? Ik ben bang dat wanneer ik afwacht, het straks te laat is omdat ze me niet meer mist!! Help!

Ik denk er nu constant aan, en ik zie de toekomst helemaal voor me, hoe t mooi kan zijn!! Aan de andere kant ben ik bang, ze zit nu in Lloret de Mar, dat ze daar misschien wel gelijk een nieuwe liefde vindt, maar kan dat na zo'n lange intensieve relatie? Zal die afstand, die we nu even hebben een goeie basis zijn voor een frisse start?