Hallo allemaal,

Ik zit in een hele moeilijke positie...
Ik hoop dat jullie mij advies kunnen geven!

Mijn vriendin (al meer dan 6 jaar)heeft gevoelens voor een gezamenlijke vriendin van ons.
Ik had al een vermoeden en ik heb er vaak naar gevraagd.. maar elke keer werd het ontkend en ik moest maar niet zo zeuren.. Ik bleef echter dat vervelende gevoel houden en ik heb de stoute schoenen aangetrokken en in haar telefoon naar smsjes gezocht. Nou die vond ik en ik wist dus zeker dat er iets was tussen die twee.
Ik heb haar vervolgens NOG een kans gegeven eerlijk tegen mij te zijn.. ik heb gezegd dat ik wist dat er iets was tussen hen en dat ik NU wilde weten wat!
Weer werd het ontkend en toen ben ik na gaan denken en mijn spullen gaan pakken..
Toen ik zei dat ik naar mijn ouders ging voor het weekend kwam de vraag waarom en heb ik gezegd dat ik smsjes in haar telefoon had gevonden. Toen pas kwam alles eruit en heeft ze bekend dat ze gevoelens heeft voor die gezamenlijke vriendin en dat ze een paar keer hebben gezoend.
Uiteindelijk ben ik dus een weekend naar mijn ouders gegaan en heb mijn vriendin een weekendje laten nadenken.
Ze zei dat ze me niet kwijt wilde en dat ze niet weg wil gooien wat we samen hadden. Ze zegt dat het allemaal komt door dat dipje waar we momenteel inzaten, door drukte en stress op het werk e.d...
Ze zou voor 100 procent voor mij gaan!
Er was echter (omdat we moeilijk tegelijkertijd vrij kunnen krijgen met ons werk) een week vakantie gepland met hun tweetjes.. Die gezamenlijke vriendin had een golftoernooi en mijn vriendin zou haar helpen als caddy. Ze zei dat ze dit onmogelijk kon afzeggen omdat alles al was geregeld en omdat ze zich al zo op een vakantie had verheugd en het eventjes nodig had om de stress en zo van het werk en zo te kunnen vergeten. Ik heb haar duidelijk laten weten dat ik er helemaal niet blij mee zou zijn als ze ging, maar ze is evengoed gegaan. Ze zegt dat ik haar niet moet opeisen omdat dat alleen maar averechts werkt. Maar het probleem is ook dat zij elkaars enige vriendinnen zijn...
Als ze meer vrienden had gehad had ze daar ook leuke dingen mee kunnen doen en niet alleen met die trut!! Want zo denk ik momenteel over haar.
Min vriendin zegt dat ze nog steeds voor mij wil gaan en daar al hard mee bezig is en dat zie ik ook wel.. het is echt zo! Ze hebben afgesproken elkaar een tijdje niet te zien, maar ik weet dat er af en toe een smsje word verstuurd. Ook omdat het haar enige vriendin is.. En ze is bijna jarig.. mijn vriendin zegt dat ze wel naar haar verjaardag toe gaat, omdat er anders bijna niemand komt en dat is zielig! Ik snap dat ze die meid niet zomaar wil laten vallen als een baksteen, omdat ze ook vrienden zijn, maar heb ik niet het recht om te eisen dat ze elkaar helemaal niet meer zien???
Nou zou dat zowieso moeilijk worden, want we zitten alledrie op hetzelfde koor, maar daarnaast kan ik haar gewoon niet meer zien of er niet aan denken dat ze samen zijn... ik weet ook dat mijn vriendin nog gevoelens voor haar heeft en ze zegt dat ze haar best doet om die gevoelens te negeren en er alles aan wil doen om onze gevoelens en het vertrouwen tussen ons weer te herstellen.. maar er is wel wat gebeurt en dat doet mij heel veel pijn!
Mijn vriendin zegt dat ze tegen me heeft gelogen omdat ze me niet onnodig pijn wilde doen. Omdat ze wilde kijken of dat gevoel voor die ander vanzelf over zou gaan..
Maar feit is wel dat ze tegen me heeft gelogen!
En ze zegt ook dat als ik niet in haar telefoon had gekeken er waarschijnlijk niks aan de hand zou zijn, omdat ze eigenlijk al voor mij had gekozen... Maar nu kan ik alleen nog maar aan haar kop zeuren erover.. terwijl zij het er ook zo moeilijk mee heeft...

Als ik alles op een rijtje zet weet ik niet of het nog wel verstandig is om er hoop in te houden.
Maar ik hou zoveel van haar en ik zie dat het haar ook pijn doet. Ze zegt dat ze voor mij wil gaan, dus waarom zou ik dat geen kans geven?? En we hebben het altijd zo gezellig samen. Ook hebben we een bedrijfje samen. We vullen elkaar heel goed aan met alles, terwijl we eigenlijk juist wel verschillend zijn.
Het doet zo'n pijn, want ik weet dat er nu nog gevoelens zijn voor een ander..
Mijn hoofd en hart zijn in gevecht met elkaar...
Moet ik het een kans geven?????