Hey allemaal,
Ik ben hier al een tijdje niet geweest omdat het tussen mij en mijn ex steeds beter begon te gaan. Hij heeft het zelfs weer aangemaakt zondagavond. Ik weet niet of ik hier nog wel thuishoor (omdat het weer aan is)maar ik wil toch graag mijn verhaal hier doen. Sinds het aan is doet hij heel erg zijn best hoor hij is lief, hij doet moeite, hij komt weer best vaak langs, allemaal positief dus. Maar voor mij voelt het niet zo ik heb geen vertouwen meer in hem ik heb het gevoel dat het nog steeds 'uit' is omdat we op deze manier al die maanden dat het 'uit' was ook zijn omgegaan. Ik heb niet het gevoel dat hij me nog echt speciaal vind ofzo, en dat ie nog echt voor me wilt gaan. Hij wilt dat ik in therapie ga omdat ik zo weinig zelfvertouwen heb. Wat grotendeels ook door hem komt alleen dat wil hij niet inzien. Hij denkt dat het is omdat ik weinig vrienden heb op school en omdat mijn ouders niet naar me luisteren. Dat speelt natuurlijk ook mee maar vroeger had ik er nooit last van ik voelde me juist zelfverzekerd. Ik ben juist bang omdat hij nog teveel in mijn hoofd zit dat ik me niet meer open kan stellen voor andere vrienden en vriendinnen. Daardoor ben ik ook van hem afhankelijk in de pauzes op onze school, omdat als ik niet bij hem ga staan ik dan in mijn eentje loop. Ik durf niet zomaar bij mensen uit mijn klas te gaan staan ofzo. Ik vind het ook zo raar met hem, ik moet alles accepteren wat hij doet, en als ik het niet leuk vind heb ik maar pech en word hij boos op me. Ik ben echt vreselijk jaloers, en dan bedoel ik echt extreem jaloers. Ik wordt al gek als hij met een meisje praat en ik ben zelfs bang dat als hij een tussenuur heeft dat dat meisje waar die mee smst dan ook een tussenuur heeft en dat ze dan samen naar het winkelcentrum gaan ofzo. Volgensmij is dat best wel gestoord. Het is dan wel aan maar er zijn nog zoveel problemen ik voel me nog steeds elke dag rot en misselijk wordt met een rotgevoel wakker en heb dromen over dat hij een ander heeft enz.

Vandaag had ik ruzie met hem alweer omdat ik hem opbelde waarom hij niet op school was de laatste 2 uur. Toen deed hij erg kortaf en zei hij dat hij moest ophangen. Ik zei dat ik dat niet zo leuk vond en dat k gewoon ff gezellig met m wou praten. Daar luisterde hij niet naar want hij begon tegen zijn vriend te praten (10 min ofzo terwijl ik nog aan de lijn was) Ineens hoor ik: oh linda ben je er nog? ik zei : ja. Hij werd boos op me omdat hij andere dingen had te doen en dat ik dat maar moest accepteren en hij begon enorm te schreeuwen en hing op. Ik had het gevoel dat ik helemaal verkeerd had gedaan dus ben ik een bos bloemen gaan kopen en naar zijn huis gegaan. Hij zei alleen: o dankje... en hij vroeg of ik een knuffel wou ik zei nee en toen liep hij weg. Dus ik vroeg waarom hij dat deed en toen begon hij te schreeuwen dat ik hem met rust moest laten... ik heb nu veel spijt dat ik me geld heb verspilt om bloemen voor hem te kopen. Shit ik voel me zo klote ik weet niet meer wat ik moet doen.

Moet ik maar weer afwachten totdat hij me weer wilt zien, totdat hij weer tijd voor me heeft ik weet het allemaal niet. Zoals het nu tussen ons gaat ga ik gewoon kapot, ik ga eraanonderdoor, hoewel hij meestal wel lief doet. Heb een beetje het gevoel alsof hij toneelspeelt. Ik heb mezelf gewoon niet meer in de hand ik lijk wel een stalker van hem, dat wil ik niet. Ik heb mezelf niet meer in de hand om hem steeds op te bellen langs te gaan of wat dan ook. Ik word hier zo verdrietig van. Die therapie van hem is niet eens zo'n slecht idee. ZUCHT