Ikzelf ben nog vrij jong en heb geen kinderen. Maar ik zit half in dezelfde situatie met mijn ex-vriendin (heb ik de indruk), waar ik nog steeds zielsveel van houdt.

Eerst speelden vrienden/vader op me in dat ze me ook niet waard was. Dit was een maand geleden. De fout was dat ik hier direct op heb gereageerd ten aanzien van haar, wat haar verder 'in de fase' heeft geduwd en nog meer heeft laten slapen met andere venten. Ik geloof niet dat ze het niet meer waard is, ik geloof dat ze even in een verwerkingsfase zit. We blijven mensen, we zijn geen heiligen.

Je moet het bezien als een fase. Ook zij zal slecht zijn van de relatiebreuk, dat is normaal, ook al heeft ze zelf de relatie beëindigd. Dit is hoogstwaarschijnlijk haar manier van de breuk te verwerken (seks, alcohol en drugs). Dit is een puur menselijke reactie, in een situatie waar iemand zichzelve even helemaal kwijt is.

Jij moet denk ik voor jezelf uitmaken wat het belangrijkste is. Je liefde voor haar, of haar verraad? Het gelukkig van je kinderen, jouw geluk met of zonder haar, haar geluk met of zonder haar...

Alleszinds moet je de mogelijkheid openlaten tot verzachtende gesprekken. Dit doe je door het hele gebeuren niet emotioneel te laten escaleren.

Het lijkt belangrijk dat je je goed (gekwetst maar niet als een wrak) opstelt ten aanzien van haar directe vriendinnen, en dat je bij hen toont dat je je zorgen maakt om je kinderen, terwijl je ergens berouw toont over wat er is misgelopen in de relatie (de vriendinnen niet duidelijk maken dat je ex in fout is, maar wel dat je zelf in fout bent). Ook al voel je je zo niet. Je hoeft haar niet rechtstreeks te contacteren. Ze mag ook niet het gevoel hebben dat je haar via haar vriendinnen probeert te beïnvloeden.

Dit is raad gebaseerd op fouten die ik eerder zelf ook heb gemaakt. Ik hou zielsveel van m'n ex, en heb me in haar verraad emotioneel laten meeslepen (drama gecreëerd en zo haar verder in de fase geduwd).
Ik ben nu op een punt gekomen dat ik me eroverheen kan zetten dat er andere venten overkruipen, ik bezie dit als een reactionaire emotionele fase. Mijn liefde voor haar is, ondanks haar verraad, nog steeds groter als haar vleselijke verwerkingsperiode.
Dit besef is er bij mij echter te laat ingekomen.

Indien je het moeilijk hebt moet je met veel afwisseling bij veel vrienden eens langsgaan om iets te doen (ook al heb je er geen zin in) en kan je bij iedereen wel eens je (gecencureerd) verhaal kwijt. Dat helpt slechts een klein beetje, maar toch nog steeds. BELANGRIJK is hier wel dat je NIETS slechts vertelt over je ex, want dat zou ze zoiezo te weten komen via via en een vrouw stoot je nog veel makkelijker af indien ze beseft dat je haar reputatie schend.

Je kan anders ook voor de rest beginnen aan een eigen verwerkingsperiode, daar heb je zeker recht op. Ga eens goed los (ga niet met een andere vrouw naar bed, je moet de betere vd 2 blijven), wees niet beschaamd om knuffels te vragen, ga op reis, begin te sporten, van die dingen... Blijf jezelf bezig houden.

Meer raad kan ik niet geven in je vreselijke situatie
Ik leef met je mee, ik zit een beetje in dezelfde situatie, en ook ik ben er volledig kapot van.

Maak geen drama, blijf de betere van de twee, de sterkere man die weet hoe hij met zijn ex moet omgaan in de meest vreselijkste situatie. Slechts dan krijg je ooit binnen dit en enkele maanden de kans om de plooien glad te strijken, de kinderen van een erger lot te besparen, constructief te werk te gaan, enzovoorts...

Sterkte