Online gebruikers
- JosephUnlal
Waar moet ik beginnen? Ik ben een meisje van 21 jaar. Ik heb veel meegemaakt, mijn eerste echte liefde heeft mij mishandeld, en is vreemdgegaan tijdens de relatie.
Maar mijn vorige relatie is net uit, dit omdat we volgens hem vaak ruzie hadden. Door mijn allereerste relatie ben ik nog al heel erg onzeker, ik durfde mijn gevoelens niet te uiten aan hem. Bang om toch alleen maar lastig te zijn en te zeuren enzovoort.
Ik maakte liever ruzie dan dat ik dat deed, super dom natuurlijk want ik wou hem helemaal niet kwijt.
Op een dag kregen we erge ruzie om niks eigenlijk. We waren allebei geirriteerd en boos. Hij pakte zijn telefoon terwijl ik onze ruzie uit wou praten. Nadat ik had gevraagd of hij zijn telefoon weg wilde doen en mij negeerde, pakte ik zijn telefoon uit zijn hand. (Super dom natuurlijk, ik had hem beter met rust kunnen laten). Ik voel me altijd onbelangrijk als iemand op zijn telefoon zit tijdens ruzie.
Begrijp me niet verkeerd, hij was een hele goeie vriend, wou het beste voor je en stond altijd voor me klaar. Maar iedereen heeft zijn nadelen natuurlijk. Eigenlijk had hij alles wat ik in een jongen zocht. Toch heb ik het gevoel dat ik het door mijn onzekerheid heb verneukt.
We zijn allebei de types die niet praten, ja we zeiden sorry en gingen weer verder. Doordat we niet gingen praten heb ik het gevoel dat het daardoor zo uit de hand is gelopen.
Maar ik ben er achtergekomen dat hij met een ander praat.. Hij zegt tegen mij dat hij niet verder is gegaan met zijn leven en nog niet over mij heen is, maar wel zegt hij dat hij goed met haar praten.
Ik ben zo bang dat ik het nu echt verpest hebt, en hij niks meer van mij wilt weten, terwijl hij niet weet wat er echt aan de hand is.
Ik wil hem graag terug, omdat mijn gevoel zegt, dat als ik anders had gedaan en minder onzeker was we nu nog steeds bij elkaar waren en ik het niet verpest...
Ik weet niet meer wat ik moet doen...... Ik heb een brief geschreven maar weet ook niet of ik die op de post moet doen. We hebben elkaar nu ook overal opgeblokkeerd.
Liefs,
Anoniem
bokjes...
Het leest een beetje weg alsof jullie beiden je hebben opgesteld als 'bokjes'. lekker de hoorntjes in elkaar, het moeilijk voor elkaar maken. Herkenbaar hoor, dat uitlokken. In het verleden heb ik mij er ook wel eens schuldig aan gemaakt en mijn eega is zo mogelijk nog erger geweest.
En dat terwijl het zoveel beter is om af en toe er goed voor te gaan zitten en heel opbouwend elkaar de waarheid te vertellen zónder elkaar af te branden. Even tegen elkaar, met een kop koffie of thee op een rustig moment en dan heel voorzichtig vertellen hoe je je soms voelt en vragen aan de ander of het misschien een volgende keer beter kan. Ruzie maken is in principe niet erg maar het moet dan wél ergens over gaan. Als je beiden boos en geïrriteerd bent, dan kun je beter gewoon even niet bij elkaar in de buurt zijn. Dan escaleert het meestal alleen maar. Ga gewoon even weg, zonder ruzie. En praat het na een uurtje of zo even uit.
Durf jezelf kwetsbaar op te stellen en kijk hoe de ander ermee omgaat, of hij dat ook doet. Dat vormt een band en schept vertrouwen. Of niet, en dan heb je niet te maken met de juiste partner!
Wie is begonnen met blokkeren? Dat is namelijk best een groot en ingrijpend gebaar. Heel moeilijk om daar overheen te stappen. Je kunt een brief schrijven maar je kunt ook persoonlijk gewoon simpelweg vragen of jullie kunnen praten. Begin met het betuigen van spijt en zeg dat je je rot voelt (als dat zo is tenminste). Dat breekt in ieder geval het meeste ijs. Laat dan vervolgens je hart spreken en verval niet in verwijten (jij altijd dit, je doet altijd zo). Dat werkt niet. Zeg gewoon hoe je voelde, kort en bondig. En als je hem inderdaad terug wilt, laat het dan duidelijk weten.
Dat hij praat met iemand anders is niet zo vreemd... Ik praat ook met anderen. Ik heb veel vriendinnen waar ik veel mee praat en die ik zelfs 'schat' noem. Omdat ik ook van hen hou en dat weten ze ook. En ze houden ook van mij. Er zijn een heleboel speciale mensen in de wereld waar we ons mee kunnen binden op verschillende vlakken, dat hoeft geen bedreiging te zijn voor een relatie. Gun elkaar de ruimte, ook op dat sociale vlak. Stop niemand in een gouden kooitje want dan zul je deze persoon met zekerheid verliezen, zelfs als hij bij je blijft.
Werk ook aan je onzekerheid want dat is 'killing'. De hele dag om bevestiging vragen is inderdaad bloed irritant. Ga positief in het leven staan. Het is best eenvoudig om iets negatiefs om te zetten in iets positiefs. Zo zou je bijvoorbeeld kunnen stellen dat 'missen' (een negatief gevoel) hetzelfde is als 'verlangen naar' (een positief gevoel). Door te uiten dat je naar hem verlangt geef je een heel ander signaal af dan wanneer je zegt dat je hem mist, snappie? Dit 'omdenken' kost tijd en moeite maar valt te leren hoor!
Succes..! Denk eraan: eerlijk duurt het langst! Hart tegen hart werkt het beste!
blokkeren
Hij is begonnen met blokkeren, omdat ik hem bleef lastig vallen met de vraag of hij al over mij is. En ik ben bang dat ik hem niet meer terug krijg, dat het nu echt te laat is snapje? Maar het is allemaal zo raar gegaan tussen hem en mij. Na die erge ruzie heeft hij me paar dagen genegeerd, terwijl ik hem telkens berichten stuurde.
Op een woensdag is hij naar me toe gegaan en heeft hij gezegd dat hij mij niet kwijt wou. Ik met mijn stomme kop heb die donderdag avond droog gedaan via whatsapp omdat ik nog met die ruzie zat en vond dat hij afstandelijk deed.
Dit deed voor hem helaas de emmer overlopen en hij wou niet meer verder (dit is net allemaal voor kerst gebeurd).
Vorige week woensdag gingen we weer praten om het als volwassenen uit te maken, ik heb me groot gehouden en gezegd dat het zo goed was en we verder konden gaan als vrienden. Ik wou de laatste keer dat ik hem zag niet verpesten en als hij er klaar mee is, is hij er ook echt klaar mee. Dus ik ben inderdaad bang dat het nu over is en hij wel een ander wilt. Mij niet meer zit staan want het werkt volgens hem gewoon niet meer...
Ik heb hem nu geblokkeerd omdat ik weet dat ik hem met rust moet laten, toch zegt iets in mijn hart dit ik het niet zomaar op moet geven. En wel die brief moet sturen. Maar ik ben bang dat ik de ex ben die alleen maar zeurt, terwijl wij een heleboel leuke dingen hebben mee gemaakt. We hadden meer dan een jaar een relatie.
Ander
Elkaar met rust laten is nu wellicht even het beste. De gemoederen zijn schijnbaar hoog opgelopen. Maar als je dingen gezegd hebt waar je spijt van hebt en je gevoel zegt dat je er nog heil in ziet, laat het dan niet om hem dat te zeggen. Een brief of persoonlijk, maakt niet zoveel uit. Ik ben meer van het persoonlijke maar een brief kun je keer op keer doorlezen, heeft ook wel wat.
Als je nu het initiatief neemt leg je in ieder geval de bal (weer eens) bij hem neer en als hij hem terug speelt dan weet je beter waar je aan toe bent misschien.
Als er daadwerkelijk een ander in het spel is die jouw plaats inneemt, dan wordt het lastig meid... Die is (nog) leuk, zeurt (nog) niet, daar is (nog) geen ruzie mee gemaakt. Maar als hij niet werken voor jullie relatie, realiseer je dan dat hij inderdaad niet wil werken aan jullie relatie. Nu niet, maar in de toekomst ook niet. Daar word je samen niet oud mee, er moet wel geïnvesteerd blijven worden in een relatie. Ik heb momenteel 16 jaar een relatie en het is nog dagelijks 'alle hens aan dek'.
Wanhopig
Ik ben bang dat ik door mijn gevoelens uiten weer 'wanhopig' overkom en dat wil ik absoluut niet. Dus misschien dat ik nog een paar dagen moet wachten met die brief? Als ik hem niet stuur heb ik het gevoel dat het sowieso over is en dat ik ons zomaar opgeef maar dat wil ik absoluut niet.
Maar ik denk dat je gelijk hebt, hij weet niet dat je altijd moet blijven werken in de relatie. Volgens hem klopte de irritaties niet in een relatie. Terwijl dit voor ons allebei de langste relatie was.
Denk inderdaad dat ik me er beter bij kan neerleggen, maar wel die brief kan versturen, alleen niet nu want nu is het voor ons allebei nog 'vers' omdat het net gebeurd is.
Niet wanhopig zijn = niet wanhopig overkomen
Je hebt gelijk dat je niet de wanhoop wilt laten spreken, daardoor word je te 'needy'. Dat zal niet gaan werken. Lees je brief zelf vaak door en verander waar nodig. Als alles klopt, schrijf hem dan met de hand voordat je hem stuurt. Je merkt zelf wel wanneer je brief klopt, namelijk wanneer je deze in 1 zucht kunt doorlezen. Dan is de wanhoop er wel uit.
Wachten is niet erg, zolang je van uitstel maar geen afstel maakt. Het is niet erg om je gevoelige 'ik' te tonen.
Sterkte en succes!
Dankjewel
Dankjewel voor je hulp!