Ik heb een vrouw ontmoet begin april we zijn beiden eind 40, na 13 jaar eindelijk weer eens echt verliefd, de klik was er wederzijds en alles was zo relax gewoon alles klopte, was zo blij als een puber, ze zei tegen me ik ben nog nooit zo verzorgd, voel me helemaal op mijn gemak bij je bij jou hoef ik tenminste niet op mijn woorden te letten
ineens na 2.5 week trok ze zich terug, ik de volgende dag direct in paniek, onzeker als ik was herkende mezelf geoon niet smste ik haar via mijn andere mobiele nummer onder andere naam en probeerde afspraakje te maken, ze was hier woedend om toen ze er achter kwam en logisch, maar ben zo vaak bedonderd en opgelicht financieel of was het eenn verborgen emotie van 13 jaar terug toen ik ook bang was om de moeder van mijn dochter te verliezen, pffff word moe van mezelf, heb het haar uitgelegd, tig keer, mocht niet helpen, liet haar verder met rust, na 4 dagen begon ze me te smsen, hoe het nu was met me en dat het wel kort was maar wel een hele leuke tijd was, effin beetje heen en weer gesmst over de leuke tijd en ineens ik wens je veel geluk voor de toekomst, snapte hier geen bal van
de volgende dag ik weer terug gesmst, geprobeerd om een afspraak te maken ze kon het niet opbrengen het heeft tijd nodig zei ze ok liet haar weer met rust, totdat ze een week later op msn verscheen ze zei geen woord ik ook niet, de volgende dag kwam ze weer online, toen sprak ze me wel aan, ze zei wel waarom sprak je me niet aan, ja jij wilde rust toch. Effin we spraken af om elkaar in de ogen te kijken, op mijn verzoek, Toen we elkaar weer zagen nadat we elkaar al 2 weken niet ahdden gezien, was het eerst stroef maar later weer zo erg relax, we zoenden en voelde weer fijn, we spraken af elkaar af en toe eens te zien het voelde weer goed, maar toch weer het verwijt van mijn actie begon het flink beu te worden, maar we gingen toch leuk uit elkaar
De volgende morgen kreeg ik weer mail van haar, ze kon niet slapen en had deze 's nachts geschreven, weer negatief ik was er weer kapot van
weer wat contact over en weer maar het liep stroef, ik ging me ook opstandig gedragen door signalen af te geven om er mee te kappen
Want het verwijt van die actie van mij bleef maar komen, het hield niet op
Totdat ik het zat was en haar een mail schreef, waarom ze zich zo bleef gedragen en haar fouten eens op papier gezet, dat ik ging twijfelen en dat ik ergens tussen een punt en een komma zat en dat ik haar gevoelens niet meer geloofde die ze voor mij had
promt kreeg ik een mail terug een negatieve met een duidelijke PUNT

Gisteren ben ik naar haar toe gegaan, ik vroeg haar om het uit te praten, ze zei is dit nog wel uit te praten,
we gaan er allebei kapot aan zelfs haar werk lijdt er onder en ik word steeds dunner, allebei kapot van de stress
ze wilde die morgen alles wissen van ons, maar ze kon het niet zei ze
Ze had verdriet ik zag het en ik ook, we hebben gepraat maar geen oplossing, ik heb voorstellen gedaan, ze zei ik wil je niet aankijken, ik wil niet dat je hier bent, uiteindelijk na 1.5 uur ok ik ga weg kapot en emotioneel, ik pakte haar beet zij mij ook en omarmden elkaar,ze zei dit maakt het nog moeilijker, probeerde nog te zoenen maar ze wilde niet,ze zegt dat het niet meer zo voelde als eerst
Vroeg nog of we elkaar ooit nog zullen zien, ze antwoorde ik weet het niet

ik heb besloten om haar met rust te laten, ze wil rust
Wat moet ik nu? ik ben helemaal gek van haar en denk dat ze dat ze ook voor mij voelt, wat moet je nu, twee mensen die gek van elkaar zijn en dan met dit probleem kampen, ik heb er verschillende keren over gepraat en heel veel excuus gemaakt

Ik weet het niet meer,..................