Eigenlijk zijn er geen tips Daatje het moet gewoon slijten. iedereen die hier wel eens komt en post, of alleen maar leest, heeft hetzelfde meegemaakt. Ook bij die mensen moest -en bij sommigen nog steeds- het slijten. Momenteel denk je alleen maar aan hem, de hele dag en nacht totdat je eindelijk in slaap valt. Wordt je wakker, is het eerste waar je weer aan denkt, hem. Misschien droom je er zelfs wel over, dat heb ik gehad. Op een dag zul je echter wakker worden en dan is hij niet meer het eerste waar je aan denkt en dat is de dag dat het gaat slijten. Het heeft tijd nodig maar het zal ook jou gebeuren. Ook zul je misschien, zodra het wat beter gaat, wel eens een terugslag krijgen maar ook die worden minder.
Je moet het ook niet proberen te verdringen. Verdriet is menselijk en als je het niet zou hebben dan had je geen emoties en was je koud mens. Huil gewoon uit, schreeuw als je dat wil of kruip een tijdje in een donker hoekje en vind jezelf maar zielig. Later zul je denken:' Hoe kon ik me daar destijds zo vreselijk druk om maken?'
Ga met vrienden om, vertel hen je verhaal en je gevoelens. Gedeelde smart is halve smart. Ook al heb je geen zin, probeer toch wat leuks te doen en ga uit, push jezelf want je hebt afleiding nodig. Misschien kun je denken dat het straks zal slijten en dat je je straks weer beter zult voelen want geloof me, het slijt en je gaat je beter voelen, net zo goed als vroeger weer. Sterker nog, je zult zien dat je er sterker uit komt echt waar! Ik wilde dat nooit geloven maar het is gewoon zo. Heb je geen vrienden om steun te zoeken, dan gewoon hier lekker je gevoelens posten. Je krijgt hier echt een luisterend oor en begrip al is het dan ook slechts via een beeldscherm.
Heel veel sterkte, ik weet hoe rot je je voelt maar nogmaals het gaat over en er komt een tijd dat je weer kunt lachen.