Lieve Rumba, jouw verhaal lijkt op die van mij, ook 20 maanden bij elkaar, hij wilde weg eind november omdat hij dingen wilde gaan doen die niet in een relatie kunnen, ik heb hem moeten laten gaan, hij was mijn steun en toeverlaat. Geen kontakt was zijn verzoek alleen in noodgevallen zou hij er altijd voor me zijn. ik heb geprobeerd hem niet te bellen maar af en toe als het me teveel werd belde ik om te zeggen hoezeer ik hem miste en daar bleef het bij.ik kon het niet aan om hem nog te zien wetende dat hij mijn partner niet meer was. Het is me gelukt met alle angst en paniek en verdriet hem niet te bellen maar dan desnoods iemand anders.vanaf eind december zocht hij ineens weer kontakt..hoe het met mij was? ja nog steeds een hel natuurlijk wat een vraag, hij maakte het goed en had een leuke jaarwisseling gehad, terwijl ik met een flinke dosis slaapmiddelen om 10.00 in mijn bed ben gaan liggen!!!!!. ik vroeg toen of hij me niet meer wilde bellen want aan dit soort gesprekken had ik niks, ik hoefde niet te weten hoe goed hij het maakte terwijl ik aan het overleven ben. na en week belde hij op hij moest me zien anders zou hij rare dingen gaan doen, ik was niet sterk genoeg om te zeggen dat hij dat dan maar lekker moest doen dus draafde ik op naar een of andere kroeg, hij was onder invloed en in de war en wilde me laten weten dat we vanaf die avond geen kontakt meer konden hebben, verbouwereerd ging ik naar huis ik snapte er niks meer van. Hij kreeg er lucht van dat ik wat ging drinken met een vriendin en heeft mij die hele avond gebeld, ik wilde de telefoon niet opnemen en belde hij de volgende ochtend, hij was kwaad en wilde me nooit meer spreken!! ik heb weer braaf iks van me laten horen, na een paar dagen stond hij onverwacht s?ɬ?chtends vroeg op de stoep, hij wilde me laten weten dat hij een besluit had genomen en niet zonder mij kon. verbouwereerd ging ik weer naar mijn werk, toch wel een beetje blij. na een week moest hij me weer spreken en kwam door weer en wind naar me toe fietsen 40 km, hij wilde me laten weten mij in ieder geval een jaar niet te willen spreken want hij wilde vrijgezel zijn, het was heel raar want hem in huis was weer heel vertrouwd. ik heb hem toen gevraagd te vertrekken en ben me gaan afreageren op de sportschool, dat is nu 4 dagen geleden. staat hij net op mijn sms, dat hij nooit ergens spijt van heeft gehad alleen van deze situatie en dat hij niet zonder me kan...ik probeer verdomme al 2 maanden mijn leven op poten te zetten zo goed en kwaad als dat gaat, want reken maar dat mijn leven een hel is, en nou worden er van die mindfucking games gespeeld terwijl ik nog te zwak ben om te zeggen dat hij het maar moet uitzoeken, dit alles was zijn keus. ik ga gewoon de telefoon niet meer opnemen en probeer echt over hem heen te komen, want als ik nou weer zwicht zitten we over een jaar met hetzelfde gezeur en dit ga ik niet nog een keer trekken. laat ze het maar eens goed voelen dat je niet op commando weer beschikbaar bent, des te meer gaan ze beseffen wat ze hebben vergooid. Play zondag maar het spelletje hard to get anders gaan ze een loopje met ons nemen. succes