Beste leden ik weet het ff niet meer en kan jullie advies goed gebruiken.
Mijn verhaal:
Ik (jongen van 24 jaar) heb een leuke meid (19 jaar) ontmoet en na 2 maanden daten zijn we stapelverliefd op elkaar geworden. Zij heeft me na die 2 maanden verteld dat ze niet had verwacht verliefd op me te worden aangezien ze er niet op zat te wachten. Ze vertelde me nog dat ze sinds haar eerste vriendje nog nooit zo verliefd was geweest en nooit had verwacht iemand te vinden die beter voor haar was dan haar eerste vriendje. Ik was op zoveel punten beter dan hem zei ze me nog. Na 2 maanden werd het vrij serieus en zagen we elkaar 3 maanden lang bijna iedere dag, meestal zat er maar maximaal één dag tussen dat we elkaar niet zagen. In het begin hadden we veel lol samen en gingen we veel dingen ondernemen. En toen gebeurde het.. het leek wel alsof na 2 maanden de roze wolk bij haar verdwenen was en we ondernamen minder vaak dingen en ze werd wat afstandelijker. Vervolgens kwam ze na 3 maanden met de mededeling dat ze het niet meer zag zitten tussen ons maar ze had nog enige twijfel en wist het even niet meer. Ik had zelf ook wel door dat het iets minder ging en dat de sleur in de relatie kwam (is dit normaal na 3 maanden als je elkaar zoveel ziet?) maar ik dacht dat het kwam omdat we elkaar zoveel zagen en we ons op de bank gingen vervelen. Volgens haar lag het hier niet aan aangezien ze dit bij haar vorige vriend niet had terwijl ze die ook zoveel zag. Ze zei dat elke dag lol hebben met elkaar voor haar belangrijk is in een relatie en ik denk dat we dat ook wel kunnen hebben aangezien we het eerder wel hadden ook al verschilt onze humor. Zij denkt hier helaas anders over. Ook moet ik erbij zeggen dat er bij haar zware adhd is geconstateerd. Ze zit heel vaak met zichzelf in de knoop en heeft periodes dat ze heel goed en heel slecht in haar vel zit, ook is ze snel verveeld en op dingen uitgekeken. Ze heeft ook veel scharrels gehad en het lijkt alsof ze iemand snel leuk vind en er ook weer snel op uitgekeken is. Dit heeft volgens mij met haar adhd te maken. Ze zei wel tegen mij dat ze maar 2 keer echt verliefd in haar leven is geweest waarvan ik er 1 ben. Bij die andere scharrels was dit niet het geval. Ikzelf ben nogal een rustig persoon die haar misschien niet voldoende prikkels geeft. Maar aan de ene kant denk ik juist dat ze een persoon als mij nodig heeft. Hoe denken jullie hierover? Haar eerste vriendje waar ze ook verliefd op was, was ook een heel druk persoon en een stuk harder dan ik en ze hadden constant ruzie. Dit was bij ons niet het geval en ze gaf aan dat ze mij veel liever vond dan hem en dat ze het erg fijn vond dat wij nooit ruzie hadden. Hun relatie duurde echter wel langer, 1.5 jaar. Tijdens onze relatie is er ook nooit ruzie voorgevallen alleen wat woordewisselingen waar zij het soms nogal moeilijk mee had. Ze is een heel onzeker en gevoelige meid in een relatie en ze zei dat ze zich niet helemaal zeker voelde bij mij door wat opmerkingen die ik gemaakt had. Deze opmerkingen heeft zij alleen verkeerd opgevat en bedoelde het totaal niet zo. Voor mij is zij de mooiste meid qua uiterlijk en innerlijk die er voor mij bestaat alleen voelt zij het zelf niet zo. Dit vond ik erg kut om te horen omdat ik haar wel dat zekere gevoel wilde geven. Bij haar eerste vriendje zei ze dat ze zich wel zeker voelde over zichzelf. Dat vond ik ook erg kut om te horen. Nu hebben we laatst een goed laatste gesprek gehad en samen onze harten gelucht. We huilden allebei erg veel en ik zag dat zij het ook erg moeilijk had. We besloten om toen om het contact te verbreken en zij zou van zich laten horen als ze 100% zeker wist of ze ervoor wilde vechten of er definitief mee wilde stoppen. Na 2 weken werd ik zo gek van mezelf dat ik haar toch zelf maar een bericht stuurde hoe het met haar ging en hoe ze er op dit moment in stond. Ik zag dat ze het bericht gelezen had maar ze reageerde pas een paar uur later. Waarom een paar uur later pas? Vervolgens kreeg ik alleen te horen dat ze de afgelopen tijd veel gefeest had en dat het denk ik wel een goede beslissing is geweest om te stoppen met de relatie. Ik vond dit raar. Aangezien ze zij dat ze een bericht zou sturen als ze erover uit was en nu stuur ik haar een bericht en blijkt ze er al over uit te zijn. Het leek wel alsof zij de laatste maand van onze relatie bezig was geweest met het af te sluiten en het nu al helemaal afgesloten had en verder was gegaan met haar leven. Ik vond dit erg kut om te horen. We hebben nu besloten om er definitief mee te stoppen en zijn normaal uit elkaar gegaan. We hebben geen contact meer met elkaar maar het leek haar nog wel leuk om een keer een praatje te maken als ik haar toevallig op een feestje tegen zou komen. Alleen spoken er nu door mijn hoofd voldoende vragen rond. Heeft ze het nu al helemaal afgesloten en zit ze er helemaal niet meer mee? Is ze nu al verder met haar leven gegaan? Heeft ze helemaal geen gevoelens meer voor mij? Ik word er helemaal gek van op dit moment. Ik vraag mij ook af of ze er ooit spijt van krijgt en het weer wilt proberen? Mijn gevoel zegt dat ik nooit meer iemand vind die ik zo leuk vind als haar, maar mijn verstand zegt dat we teveel verschillen op bepaalde punten van elkaar en het beter is dat het uit is. Normaal gesproken ben ik een gevoelsmens en ga ik altijd op mijn gevoel af. Mijn gevoel zegt, ik denk en hoop dat het goed kan komen en mijn verstand zegt, het is beter zo.
De laatste keer dat ik haar gesproken heb en we het definitief hebben uitgemaakt is 2 dagen geleden. Ik heb zoveel verdriet en wil dat het goed gaat komen. Moet ik nog een keertje proberen contact met haar op te nemen of moet ik haar met rust laten? Hoe denken jullie hierover?
Ik zie hier een hoop
Ik zie hier een hoop herkenbare vragen en wil met het volgende slechts advies vanuit mijn eigen perspectief geven, maar ook ik zit midden in het verwerken van mijn eigen break up. Of terwijl: denk na over wat ik zeg, maar handel er niet meteen naar.
Gek genoeg was ik tijdens mijn opleiding bezig met het vak psychologie op het moment dat mijn relatie werd verbroken. Dit gaat natuurlijk veel over hoe de mens denkt en hierbij was een compleet hoofdstuk dat ging over succesvolle factoren binnen relaties. Uit een onderzoek bleek dat het gezegde 'tegenpolen trekken elkaar aan' in relaties over het algemeen zwaar geldend is. In dat opzicht zouden jullie natuurlijk goed bij elkaar passen, maar dat betekent nog niet dat daar een succesvolle relatie aan vast zit. Ikzelf had in veel opzichten dezelfde persoonlijkheid als mijn niet-meer-vriendin. Beide introvert (stil en op de achtergrond), zelfde hobby's, interesses, muzieksmaak etc. maar ook dat beviel van haar kant niet meer. Dit geval zou volgens het boek waaruit ik geleerd heb minder goed bij elkaar passen.
Los van dat alles vind ik dat wat ik geleerd heb allemaal veel te algemeen genomen is. Hoe mensen tegen elkaar aankijken verschilt per individu en hangt af van een hoop verschillende dingen. Al met al is eigenlijk het enige wat ik hiermee wil zeggen: denk er niet meer over na. In principe zijn jullie allebei natuurlijk al verder gegaan met jullie leven, alleen de één denkt hier vaker op terug dan de ander. Wat voor invloed ADHD op dit soort gevoelens kan hebben weet ik eerlijk gezegd niet, maar uiteindelijk moet het van beide kanten natuurlijk goed voelen. Hoe ik het bovenstaande lees, is het meisje nogal in de war, waarin je haar het beste tot zichzelf kan laten komen zodat ze voor zichzelf kan bepalen hoe ze zich voelt en wat voor keuze ze maakt. Dat ze uitgaat en naar feestjes gaat, betekent waarschijnlijk niet dat ze hier niet mee bezig is.
Ten slotte is de klinkt de vraag: ''Zal ze er ooit spijt van krijgt en het weer wilt proberen?'' mij erg bekend. Mijn ex-vriendin kreeg tijdens onze relatie nieuwe vriendinnen, bekenden van mij. Ze had nooit veel vriendinnen, ging weinig uit en was vaak op zichzelf. Sinds ze bij deze nieuwe vriendinnen was, begon ze merkbaar te veranderen, nam haar interesse in mij af en nam ze steeds minder contact op; het initiatief kwam steeds vaker bij mij vandaan. Toen we elkaar leerden kennen voelde het alsof ze mij echt nodig had en naarmate ze langer met haar vriendinnen omging, nam dat gevoel af. Daarom zweeft bij dezelfde gedachte rond, misschien realiseert ze zich op een moment dat ze haar vriendinnen voortrok, dat ze uiteindelijk wel weer bij mij wil zijn. Misschien is dat zo. Misschien niet.
Het belangrijkste is dat je hier niet in blijft hangen, ook al heb ik dat tot nu toe zelf wel veel gedaan. Ik probeer het volgende nooit te vergeten: Als het voorbestemd is, kom je uiteindelijk bij elkaar terug. 'Voorbestemd' klinkt misschien cliché, maar het is wel zo. Als jullie bij elkaar horen, komen jullie bij elkaar terug, maar daar moet je niet op gaan wachten. Hoe moeilijk ik het ook heb met mijn liefdesverdriet, ik heb inmiddels alweer een meisje mee uitgevraagd (helaas afgewezen). Dat is een behoorlijke stap, waar ik eerlijk gezegd best trots op ben. Jullie gaan voorlopig waarschijnlijk beide jullie eigen weg en ontdekken beide nieuwe dingen en mensen. Probeer het verleden achter je te laten en ga op avontuur. Wie weet behoort deze leuke meid wel binnen een hoofdstuk, verder in jouw avontuur. Misschien gaat het een hele andere kant op en komt er een ander die jou begrijpt, die jou gelukkig maakt. Leef in het moment en ontdek de wereld om je heen.
@Stefan
Wil ik toch even zeggen: wat een oprechte en persoonlijke reactie heb je geschreven.
Verfrissend om te lezen
Bedankt voor je reactie
Bedankt voor je reactie Stefan. Zijn er nog meer mensen die van buitenaf naar de situatie kunnen kijken en mijn vragen kunnen beantwoorden?