Ik vind het zo ongelofelijk oneerlijk dat het allemaal zo gelopen is. Ik vind het oneerlijk dat zij contact zoekt wanneer het haar uitkomt, en dat ik maar heb te luisteren. Want contact opnemen van mijn kant is mission impossible. Ze heeft me laatst een enorme lap tekst gestuurd om mij ook wat meer duidelijkheid te verschaffen, althans dat was de intentie. Het roept namelijk meer vragen op dan antwoorden die ik krijg. Ik vind het ook erg vreemd dat ze na 4 maanden ineens wel wilt laten weten hoe of wat. Ze heeft me laten verdrinken en op eigen kracht heb ik het droge weten te bereiken, om vervolgens weer meegesleurd te worden door de orkaan die zij in mij losmaakt. Ik ben veel te lief geweest en mensen kunnen wel zeggen dat het mij siert, maar ik heb het hierdoor een heel stuk moeilijker gehad. Je krijgt er ook helemaal niks voor terug. In de brief staat voornamelijk wat ze op dit moment doet: met vriendinnen weg, sporten, vakantie geboekt en veel uitgaan. Er staat in dat ze iedere dag nog aan me denkt maar dat dit wel overgaat op den duur. Voor haar idee zaten we in een laatste hoofdstuk van een 'leuk' boek. Dus alle liefdesverklaringen met name nog met oud en nieuw waren slechts woorden.. Ze gebruikt als argument dat ze graag huisje boompje beestje wilde. Ik heb enorm hard gewerkt om dit te kunnen realiseren. De planning was dan ook dat we dit jaar een huis zouden kopen ( ik althans, zij zit op school)... En ze vraagt eigenlijk 3 x om een bevestiging of dit eigenlijk de beste keuze voor ons was (uit elkaar gaan). Ook heeft ze het erover dat we later zeer zeker de behoefte zullen hebben om herinneringen op te halen. Kortom een tekst waar je eigenlijk helemaal niks aan hebt, maar die zoveel losmaakt...
Zoals ik het allemaal begrijp voelt ze zich schuldig dat ze dit niet op een nette manier af heeft kunnen sluiten. Dit kan ze ook niet meer terugdraaien ook niet met deze brief. Die avond belde haar vader om nog het 1 en ander af te handelen (spullen) en ook dit vind ik erg laf van haar. Dat had maanden terug al geregeld moeten worden, en nu word ik geconfronteerd met haar nalatigheid. Ik heb tegen meneer gezegd dat ze dat zelf maar moet komen regelen met mij. Dit was niet de bedoeling volgens hem en wilde weten wanneer hij langs kon komen. Ik heb gezegd dat ik daar even helemaal niks van moet hebben. Het is eigenlijk wel duidelijk dat alles op mij afgeschoven word. Ik heb alles fout gedaan en ik moet nu maar op de blaren zitten. Ze heeft na het uitmaken een heel vervelend spelletje gespeeld met hoop geven en vervolgens afstand houden. Ze moest aan zichzelf denken wat eigenlijk betekende dat ze liever voor haar nieuwe vlam koos. Die al 3 jaar ouder is dan mij en wel al een huis heeft. Ze zet berichtjes op zijn site dat dit echte liefde is zoals deze hoort te zijn. Als ik dit allemaal zo nalees snap ik er ook geen zak meer van hoor..maar dit soort zinnen maken mij zo verdrietig. We waren zo geweldig samen, zoveel mensen waren jaloers op ons. Ik ben altijd 100% trouw geweest aan haar, ook al was de verleiding af en toe heel groot. Ik ben er altijd geweest voor haar wanneer ze mij nodig had.. ik moet nu maar accepteren dat ze mij nu niet meer nodig heeft...het leven is gewoon kut! (sorry hetlevenismooi ) maar zo kijk er en nu tegenaan.