Ik vind maar niemand

Ik heb al een flinke tijd met veel verdriet achter de rug. De relatie was geweldig in vele opzichten en daar is door omstandigheden een pijnlijk eind aan gekomen. Dit gebeurde allemaal zo'n 2 jaar geleden. Ik was bedolven door verliefdheid waarschijnlijk te veel wat tot de breuk leiden. Flinke afkick verschijnselen en een depressie tot gevolg.

Ik ben hier echter veel sterker uitgekomen. Een keer hard onderuit worden gehaald is verschrikkelijk maar tevens ook enorm leerzaam. Het leren je zelf uit alle ellende te redden en volgens van depressief naar een vrolijk persoon te gaan is moeilijk maar het kan. Ik kan ook met volle overtuiging zeggen dat die relatie breuk het beste is wat me ooit is overkomen. Van een onervaren jonge jongen smoor verliefd naar het persoon die ik nu ben. Iemand met veel zelfvertrouwen en met het leven weer terug op de rails.

Dit is echter niet om stoer te doen.

Er is nog een flinke wond en dat is dat ik maar niet kan connecten met een ander. Ik heb 2 jaar na dato nog steeds de neiging ieder leuk uitziend meisje te vergelijken. "na ze kan toch niet tegen haar op", "ach ze is niet lelijk maar X was veel mooier". Zelfs na intiem contact blijf ik achter met een koud en akelig gevoel. Ik straal uit alsof ik er van geniet en een speciale band heb met die gene, maar zodra ik de deur uit loop ben ik zo verdrietig. Alsof ik het gespeeld heb, alsof ik misbruik van die gene heb gemaakt. Misschien speel ik ook wel, maar dit is absoluut niet mijn bedoeling. Ik wil gewoon weer zo graag echt echt liefde voelen. Naar bed gaan met wie dan ook is het gewoon niet voor mij. Ik hou mezelf en het lieve meisje die niks door heeft voor de gek.

Gelukkig heb ik dit niet vaak ervaren en ben gestopt met mijn lossere gedrag. Neemt niet weg dat het nog steeds een pijnlijk probleem voor mij is. Ik kan gewoon niet wachten tot dat er iemand komt die wel de x-factor heeft om verliefd op te worden. Forceren lukt uiteraard niet, maar bij het uitgaan etc ontmoet en zie ik veel knappe meisjes. En ik krijg daar totaal geen gevoel bij.

Hoe ervaren jullie nieuw contact? en vergelijken jullie ook iedereen met je ex?

Bedankt voor het lezen

liefdesau's blog
login of registreer om te reageren

Zon, 13/07/2014 - 07:27 — Dirk30

Ken ik, maar niet onoverkomelijk!

Ik weet wat je bedoelt. 18 jaar geleden was ik smoooooor verliefd op iemand. Zij gaf mij het gevoel dat ik de wereld kon verzetten. Als ze me vroeg om op me kop tegaan staan, ik deed het. Zij kon het beste in mij laten bovenkomen. En dan plots zag ze me niet meer staan en had ik heel veel ldvd en ook een depressie. Heeft bijna een jaar geduurd om erover te komen.

Laat mij nu 1 ding zeggen: nu 18 jaar later ben ik nooit meer zo verliefd geweest als toen. Ik heb nu een relatie, ik heb haar graag, maar om te zeggen dat ik verliefd ben zoals toen, nee hoor. Ik heb zelfs mijn intensiteit van verliefdheid van toen als maatstaf gehanteerd. Dwz als ik iemand tgkwam en ik voelde niet hetzelfde als toen, met dezelfde intensiteit, dan moest ik ze gewoon niet!! Daar ben ik nu wel vanaf gestapt. Dwz je gaat moeten accepteren dat die andere niet hetzelfde is als je ex. En jah,,ik heb nu ook geaccepteerd dat ik niet meer diezelfde gevoelens ga krijgen.

Het feit dat je gaat vergelijken is nog altijd een bewijs dat je nog veel aan haar denkt. Meer nog, ik denk dat je er nog steeds verliefd op bent. Heeft ook te maken je leeftijd. Je bent nog jong en dan zijn, naar mijn gevoel, alle emoties nog heel intensief. Plus op jongere leeftijd kan je ook moeilijker relativeren. Ik zou nu gewoon niet focussen op het andere geslacht. Zij zit nog steeds in je gedachten en dat gaat moeten slijten. Het is gewoon een slijtingsproces waar je door moet. Verdwijnen doet het nooit!! Maar zoals je zelf zei, wat je hebt meegmaakt vormt je en wordt meer volwassen.

Zon, 13/07/2014 - 11:47 — Moerbei

Geef t de ruimte, zou ik

Geef t de ruimte, zou ik zeggen. Ik herken het wel. Mijn grote lief overleed 5 jaar geleden. Dat ik toch weer verliefd ben geworden is duidelijk, anders zat ik hier niet! . Twee jaar na zijn dood kwam ik mijn (nu) ex tegen.
Ik werd smoooooorverliefd maar vergeleek wel, ik kon er gewoon niet omheen... En ik weet niet of dat altijd zo slecht is.
Na een paar maanden relatie dacht ik wel eens, jeetje, ik kan met X helemaal niet lachen zoals toen met X en daar schrok ik wel van. Naarmate de tijd vorderde verdween het vergelijken. Het waren gewoon totaal verschillende personen.

Verliefdheid kun je niet afdwingen. Het komt zodra je weer ruimte in jezelf krijgt en dan op het juiste moment je kunt openstellen voor een ander. Ik zou er niet teveel bij blijven stilstaan, laat de tijd gewoon zijn werk doen.
En misschien toch nog wat onverwerkt liefdesverdriet.

Komt tijd komt raad zou ik zeggen!

Zon, 13/07/2014 - 23:00 — Lala

hoi

Heb je nog contact met je ex, of is ze helemaal uit je leven....en dan bedoel ik ook van facebook of wat voor sociale media af...
alles wat je doet, wat aan haar doet denken, zal je beter kunnen mijden. Maar als je haar nog ziet, of zelfs maar fotos van haar, zal de verslaving aan haar blijven...daar zorgen je hormonen dan wel voor!

Ik ben nog niet aan daten toe, maar wil je dit toch even vertellen. Voor mijn relatie die nu net is uitgegaan, had ik een relatie van 10 jaar met mijn jeugdliefde. Toen dat uitging, dacht ik niet dat iemand ooit zijn plaats in kon nemen...I was wrong.
ik werd uiteindelijk weer verliefd...op iemand die totaL anders was dan mijn ex. Ik heb hun nooit vergeleken, omdat je dan altijd je nieuwe relatid naar beneden haalt.
ik ben me gaan focussen op wat leuk en anders was aan mijn nieuwe relatie...hij was veel ondernemender, veel socialer enzv....juist de dingen die onze relatie and ers maakte, haalde ik naar voren. Vergelijken, maar dan in de postieve zin.
Zie het door een nieuwe bril, zodat je alle karaktertrekken en dingen die een nieuwe relatie mooi maken ook kunt zien.

Wie is online

Enquête