Hey Cat!!

Ik weet hoe het is om in contact te willen blijven met je ex..
Zoals je het al mooi zei:

Ik heb het gedaan gemaakt met mijn ex na een vriendschap van 8 jaar en een relatie van 1 jaar, en hoewel ik de relatie niet verderzetten, wou ik mijn beste vriend niet kwijt.. Vriendschap kan je toch niet zomaar aan de kant zetten? Dit terwijl mijn ex vanaf dag 1 niets meer met mij te maken wou hebben..

Heb maandenlang ge-sms't, gemaild.. Na twee maand pas kreeg ik antwoord en it wasn't pretty: Ga door met je leven, wees blij dat ik dit al terug stuur.. Heb hem mails gestuurd van 7 pg's lang om uit te leggen dat ik hem niet uit mijn leven wou, dat het me speet van mijn beslissing over onze relatie, maar dat ik hem daarom geen vaarwel wou zeggen.. Nooit antwoord tot 5 maand na de breuk, en ik was toen blij met het antwoord, het leek me een oprecht antwoord, maar nu eigenlijk 10 maand na de breuk valt het me op hoe enorm afwijkend hij antwoordde op mijn vragen, hoe veel zijstraatjes hij nam, nooit rechtuit was, alsof hij het ware niet echt de rede wou zeggen waarom hij deed wat hij heeft gedaan om mij tot de beslissing te drijven om de relatie stop te zetten...

Elke keer ik geen antwoord kreeg, was het een enorme pijn in mijn hart en eerlijk gezegd, had ik vandaag de dag geweten dat het contact blijven zoeken me zo'n pijn ging bezorgen, ik had ook niets meer gestuurd vanaf dag 1 want het heeft mijn lijdensweg aanzienlijk vergroot.. Ja, het was misschien allemaal eventjes opluchting, for that moment.. Maar dan slaat het toch weer in je gezicht.. Heeft hij die mail gelezen?? Misschien zag hij enkel mijn naam en heeft hij het zonder open te doen gewoon de vuilbak ingegooid.. Misschien las hij het zonder enige emotie.. Het bezorgde me nog meer vragen waar ik gewoon geen antwoord op kreeg.. Mijn berichten gingen gewoon in lucht op.. Na die laatste mail zo'n 5 maand geleden heb ik niets meer gestuurd naar mijn ex, heb hem zelfs geen gelukkig nieuwjaar gewenst, ook al kriebelde het.. En het doet pijn om niets te sturen, maar ik voel me eerlijk gezegd veel rustiger zonder het contact dan ipv het blijven vechten voor contact..

Jij moet aanvoelen of het een goed idee is om een mail te sturen of niet.. Desnoods typ je een mail; slaag je deze op en wanneer je minder emotioneel bent vraag je je af of het nog een goed idee is om het te versturen.. In emotionele toestand lijkt alles een goed plan, omdat je gewoon antwoorden wil, die pijn verdrijven.. Maar eenmaal je weer bij je positieve komt, slaat het keihard terug in je gezicht..

Denk er nog eens goed over na voor je iets stuurt!! Jij weet wat goed is voor jezelf, wij kunnen enkel raad geven..

Groetjes!!

Goed dat je het even laat bekoelen, dat van mails typen en ze niet sturen dat doe ook nog wel eens.
En als ik erna de mailbox terug open en ik zie die mail staan dan heb ik meer de behoefte om hem gewoon te deleten en denk ik bij mezelf goed dat ik niets gestuurd heb. Want je doet jezelf enkel maar pijn door het verlangen van contact...

Probleem is ook dat communicatie zoals mail zowat de slechtste manier is om emoties over te brengen...
Je kunt mails dan nog vol emoties schrijven vanuit jouw standpunt als de andere persoon er snel overleest dan heeft het echt geen effect. Je mist zowat het meest cruciale namelijk interactie face to face...