Ik snap het niet, we zijn 3 jaar en 4 maanden samen geweest. We hebben samen ongelooflijk mooie momenten beleefd. Je was gelukkig, en ik was gelukkig. En toch vertelde je me dat je gevoel niet meer juist zat, en uit elkaar wil gaan.
We zijn 20 jaar, studeren in dezelfde stad en zien elkaar regelmatig. Na 2,5 jaar gaf ze me voor het eerst aan dat haar gevoel wat minder was. De sleur kwam in onze relatie. We gingen er samen aan werken. Door het coronavirus is dit wel moeilijk gebleken, aangezien veel leuke activiteiten niet meer konden doorgaan. Tijdens de zomer hebben we dan samen 2 prachtige reizen gemaakt. Ik genoot ervan, en zag dat zij er ook van genoot. Het academiejaar begon terug, en vorige week gaf ze me aan nog steeds met het gevoel te zitten. Hoe kan dit? Ik heb het nooit aan haar gemerkt. Het nieuws kwam als een bom. We besloten in pauze te gaan (samen te blijven maar elkaar even gerust te laten). Dit vond ik zeer moeilijk, ik heb dat dan ook meteen aangegeven. 2 dagen later besloten we onze relatie te beëindigen.
Ik heb ongelooflijk veel pijn. Ik mis het meisje waar ik zoveel van jou, waar ik al mijn energie heb ingestoken, waar ik zelden ruzie mee maakte. Ik heb de voorbije dagen een paar berichtjes hestuurd, maar deze maakten haar steeds korter. Ze wil een effectieve break-up, zodat ze me hopelijk gaat missen. Maar ik ga kapot van onzekerheid. Ik slaap amper en heb geen eetlust. Ik besluit haar dan ook gerust te laten vanaf nu. Ik hoop dat ze terugkomt, maar voel me toch heel slecht. Iemand tips, iemand ongeveer hetzelfde meegemaakt?
Bedankt
F
beste F
Je mag je ook best wel even klote voelen. Je hebt iemand verloren waarmee je veel herinneringen hebt gemaakt maar ook een bepaalde levenswijze; je deed dingen samen op jullie manier. Dit is nu met een klap ineens anders.
Het staat nu letterlijk in je titel dat je niet weet wat er mis is gegaan. Jij bent nu opzoek naar “had ik toen dit maar gedaan” dan was de uitkomst anders geweest. Enkele acties zijn (bijna) nooit de reden om een relatie te beëindigen. Maar weet wel dat er goede redenen waren waarom (anders zouden jullie elkaar dit verdriet niet aandoen). Ga niet in de slachtoffer rol hangen, je bericht komt over alsof jij vindt dat jij de reden bent tot de breuk. Vaak is het voor de ander even zwaar om afscheid van elkaar te nemen, ook al lijkt dit niet zo. Dit heeft er vooral mee te maken dat het "rouwen" voor de ander, die de uiteindelijke keuze neemt, al eerder heeft plaatsgevonden.
Jullie zijn alle twee vrij jong, ik heb dezelfde situatie gehad; vanaf 16 jaar bij elkaar tot de breuk enkele jaren later. Wat ik je kan meegeven is dat in deze periode mensen zoveel ontwikkelen en zichzelf leren kennen, dat het groeien simpelweg leidt tot een scheve match. En let wel op, leuke dingen doen zoals reizen zijn niet representatief voor het niveau van een relatie. Dit kun je ook met je maten doen.
Je geeft aan dat de deuren nog geopend zijn; je hoopt dat ze je gaat missen. Wees je ervan bewust dat dit in de praktijk alleen langer verdriet veroorzaakt. Personen kunnen niet ineens fundamenteel anders zijn. Je kan je best nog zo goed doen, de ware "ik" veranderen is zelden tot nooit mogelijk.
Hou jezelf niet voor de gek. Probeer de tijd samen simpelweg als een leuke periode te plaatsen en sluit het af. Ga niet continue op FB/Insta/snap of andere kanalen/manieren haar op proberen te zoeken. Doe het niet! Beter nog, blokkeer haar berichten.... Klinkt radicaal maar je hoeft geen rekening meer te houden met iemand die niet dezelfde visie heeft.
Voorkom een burnout of depressie door je verdriet. Heb je het zwaar, breng als de sodemieter je vrienden/famillie op de hoogte hoe jij je voelt. Schaam je niet, echte vrienden/famillie zullen nooit negatief oordelen. Maar praat niet te veel over de gebroken relatie, even relativeren is prima maar focus daarna zo snel mogelijk op hoe jij je leven moet opbouwen. Dus eigen plekje, eigen manier van leven, je hobby’s opnieuw indelen. Dit zijn allemaal factoren die over de kop zijn gegaan en jou voorheen de rust in je leven konden geven.
Ik weet hoe jij dit gaat lezen en denkt dat het misschien niet van toepassing zal zijn voor jou. Dat is een natuurlijke werking van het brein, daarom voor jou het woord; cognitieve dissonantie.
Verduidelijking
Ik snap je wel. Na 3 weken voel ik mezelf al sterker en zelfzekerder. Wat ik je wel nog moet vertellen is dat ze zelf aangegeven heeft dat deze break-up vooral dient om weer het gevoel terug te krijgen dat ze me mist. Na 2 weken radiostilte vroeg ze me hoe het met mij ging, we zijn dan eens gaan wandelen en hebben afgesproken om elke week onze afspraak te herhalen. Voor de rest laten we elkaar zoveel mogelijk gerust. Gedurende onbepaalde tijd gaan we als vrienden verder, maar de hoop van ons alletwee is toch dat het weer begint te sprankelen langs haar kant. De definitieve streep is dan ook zeker nog niet getrokken. Ze heeft gewoon genoeg tijd nodig om alles op een rijtje te zetten. Indien dit binnen enkele weken wel gebeurd, zal ik er als persoon sterker uitkomen. Haar spijt zal dan te laat komen. Maar het doel is toch om stap voor stap samen weer iets op te bouwen. Dit is hoe ik er na 3 weken over denk, en hoe ik haar gevoel aanvoel. Het is nog zeker niet weg, er mist iets en dat geven we de kans om zonder wat te forceren terug te laten komen. Nu is het wachten...
status
Volhouders hoor ik wel.
Ik ben benieuwd wat de status op dit moment is F...