wow inderdaad, zoals ik het nu van jou lees zijn dit inderdaad heel veel overeenkomsten!(ik heb je blogs nog niet gelezen) Wij deden ook veel samen, in het weekend ging ik naar hem en waren we het hele weekend samen, tenzij hij of ik iets had waar je je partner niet mee naar toe nam. Ook de weekenden zijn nu dus erg kut. Mijn vriendinnen hebben allemaal een vriend en zijn daar dus in het weekend, met de vriendengroepen die daar dan weer bij horen/ zo zijn gecreeert. Daarom ben ik op zaterdagavond vaak alleen. Ik wil uit gaan om zo afleiding te hebben en weer onder de mensen te zijn, bekenden te zien en daar een praatje mee te maken en alles, maar aan de andere kant heb ik er ook totaal geen behoefte aan en wil ik gewoon weer de tijd terug: de zaterdagavonden met je vriend zijn, de ene keer op een feestje en de andere keer lekker thuis op de bank..
Bij mij was het zo dat ik niet eerder wist dat mn ex twijfelde. Ik merkte niks aan hem, niets was veranderd in negatieve zin... Ook de mensen in zijn omgeving wisten hier niets van, bij zijn familie en vrienden was het ook onverwachts.. Het maakt het dan nog moeilijker dat iedereen opmerkingen maakt als: 'Joh, ik vind het zo jammer en zo zonde!!! jullie waren zo'n leuk stel..." Ja, dat weet ik.. maar blijkbaar vond hij dat niet.. denk ik dan.

Ik denk dat het bij mijn ex zo is dat hem dingen ingepraat zijn, die hij is gaan geloven en door het gezeik wat we die week hadden dat hij op stage was, het zich opstapelde en hij de praatjes van de anderen geloofde en er steeds meer waarheid inzag, waardoor het hem te veel werd. (klinkt allemaal erg vaag, ik durf niet teveel in detail te treden omdat ik bang ben dat iemand dit verhaal herkent en het zo bij mijn ex terecht komt en weer voor de nodige problemen gaat zorgen etc.)

Dat zij bezig is met een andere jongen, lijkt mij inderdaad als de leegte opvullen. Ook al heeft zij het uitgemaakt en had zij de twijfels en minder gevoel, ook voor haar moet het een klap geweest zijn. het leven gaat door zonder elkaar, en dat brengt gemis met zich mee. Of zij nu klaar is met jou of niet, er zijn leegtes in haar leven en die lijkt zij de rug toe te keren door het op te vullen met een ander. In mijn ogen geeft zij dus niet toe aan haar gevoel; ze loopt er voor weg. Als ik iets geleerd heb de afgelopen tijd, is dat je niet weg moet lopen voor je 'problemen', ook al lijken het geen problemen; vroeg of laat halen ze je in en 'pesten' ze je terug. Alles heeft tijd nodig en aan die leegtes moeten we nu gewoon wennen in plaats van het op te vullen door een ander min of meer daarvoor te gebruiken..

het doet inderdaad enorm veel pijn om gekwetst te worden door iemand met wie je je leven gedeeld hebt en alles van je weet. Ik durf het bijna niet te zeggen maar ik denk dat deze pijn misschien nog pijnlijker is dan de pijn wanneer je partner (plosteling) overlijdt. Wanneer dat gebeurt weet je dat diegene van je hield, je relatie gewoon goed zat ed, dat hij/zij niet erover twijfelde, je niet voorgelogen heeft. Natuurlijk doet zoiets ook enorm veel pijn en heb je duizenden vragen etc, maar je kunt erop leren vertrouwen dat het goed zat tussen jullie en dit zo heeft moeten zijn, niet dat er bewust voor gekozen is. Nu als je gedumpt ben, heb je ook die duizenden vragen etc, maar zie je diegene nog dagelijks voorbij komen op social media, uit verhalen, noem maar op.. je ziet dat diegene door is gegaan met zijn/haar leven en wat voor een 'leuk leventje' hij/zij heeft zonder jou (ook dit kan schijn zijn wat betreft social media, zijn genoeg youtube filmpjes ook over te vinden haha).. Zulke dingen zien horen en tegenkomen geven nog weer die extra pijn..

Zoals ik net al schreef, ik wil niet teveel in detail treden (zo open en bloot hier in een blog) omdat ik bang ben dat het verhaal herkent word en dit bij hem terecht komt, er roddels over komen oid. Als je meer wilt weten, meer herkenbaarheid zoekt, gewoon erover wilt praten zonder dat iedereen het kan lezen: mijn privebox staat voor je open! (niet alleen om mijn verhaal te vertellen hoor, ik sta open om een luisterend oor voor je te zijn)

Ja dat heb ik precies hetzelfde. Drukke stageperiode, daarnaast nog veel werken en te weinig leuke dingen samen doen... Gewoon elkaar waarderen met een klein gebaar... Te weinig gedaan, maar daar valt nu toch niks meer aan te veranderen