Zaterdag.. normaal gesproken een dag dat ik altijd samen met hem was en dat we altijd lekker samen de stad in gingen. En 's avonds lekker patatjes bakken en eten. Daarna meestal naar zijn vrienden of we pakten een biosje.
Het doet me zo'n pijn, die herinnering.
Ik leefde altijd naar het weekend toe. Ik was altijd blij als het vrijdag was, want dan zagen we elkaar weer. De hele route kon ik uit mijn hoofd. Nu had ik afgelopen 4 weken bouwvak en dus niet zo'n benul bij de dagen.. Maar maandag moet ik weer gaan werken, en dan zal het toch rauw op m'n dak vallen als het dan vrijdag wordt.
Hoeveel ik ook probeer om mijn gedachte 'af te leiden', het lukt me echt niet. Ik denk echt continu aan hoe het begon en aan hoe het was. Het was zo speciaal. Hij was zo verliefd, en ik was dat ook. We konden ook zo goed met elkaar opschieten. En ineens, 3½ jaar later, alles verdwenen.. Ik hoor niets meer van hem. Het lijkt wel of hij me totaal vergeten is..
Ik had mezelf voorgenomen om op dag 30 'no-contact' en email te sturen naar hem. Dit heb ik ook gedaan, maar helaas nog niets ontvangen. Ik had mezelf voorgenomen om niet te gaan zitten 'wachten' op antwoord, maar helaas, ik doe het toch. Ook al wil ik helemaal niet wachten..
Er hebben dagen tussen gezeten dat het wel 'redelijk ging' allemaal. Dat is genoeg afleiding had en dat het denken aan hem niet zoveel pijn deed. Maar daar is nu helemaal niets meer van over. Hoe langer het 'geen contact' duurt, hoe pijnlijker het wordt. Ik zou hem zo graag een berichtje willen sturen dat ik hem mis. Dat is graag wil dat we vechten voor de relatie. Dat we doorzetten. Maar ik besef ook dat ik niet de enige ben die dat kan beslissen. Diep van binnen heb ik het gevoel dat hij wacht op mijn initiatief. Maar ik wil dit initiatief niet nemen. Nouja, stiekem wel, maar ben zo bang voor zijn reactie.
Met dit 'no-contact' gedoe, ik heb het 30 dagen volgehouden, heb toen een mailtje gestuurd, niets terug gekregen. Waarom, geen idee. Misschien weet ie niet hoe hij moet antwoorden, heeft hij geen tijd.. Ik weet het niet. Alleen ik heb echt het gevoel dat ik hem juist van me afduw met dit 'no-contact' gebeuren. Als ik hem nooit meer zie, zal de vlam waarschijnlijk ook niet meer aanwakkeren. Ik heb m'n best gedaan, maar ik kan hem echt niet vergeten. Het verlangen naar hem wordt steeds sterker. Ik moet ook steeds meer huilen. Vooral voordat ik in slaap val, altijd maar die mooie herinneringen van hoe fijn het was. Waarom gaf ie het op? Omdat hij in de knoop zit met zichzelf? Waarom kan hij gewoon niet alles op een rijtje zetten, zoals ieder mens? Waarom blijft hij weglopen voor zijn gevoelens?
Ik lees bijna elke blog hier, en ik ben echt soms jaloers op degene die nog wel eens samen zijn met hun ex, nog wel eens samen slapen, vooral samen praten.. Of het goed is als dat gebeurd, geen idee.. maar ik zou er alles voor over hebben om gewoon te vertellen dat ik het niet trek zonder hem.
De laatste tijd zie je overal stelletjes en liefde. Ik kijk programma's/films en lees boeken waarin liefde voorkomt, het is zo mooi, alleen ik denk dan meteen aan 'ons', want bij 'ons' was dat ook zo mooi. Alleen door dat stomme verleden en die stomme thuissituatie is hij gaan twijfelen. Zit met zichzelf in de knoop en denkt dat afscheid van mij het beste is. Hij vertelde dat al die 'shit' hem heeft gemaakt hoe die nu is, gesloten.. Ik heb veel pogingen gedaan om hem laten praten en vertelde hem dat als hij zo doorgaat, dat hij mensen die van hem houden van zich afstoot. Hij zei dat dat misschien maar beter was..
Hoe dan ook.. ik mis hem verschrikkelijk..
@blue
Hey bluexchick,
Ik had contact tot gisteren en ja wij sliepen soms nog
samen. Maar geloof mij, jaloers moet je daarvan niet
zijn. Want het maakt het er echt niet gemakkelijker op
hoor. Natuurlijk zou dat wel zo zijn moest de relatie dan
terug goed komen daardoor. Maar niet in mijn geval.
Ik heb nu door dat het alleen maar de verwerking van de breuk
verlengd, ja,mijn deurtje en bedje bleven gespreid voor de momenten
dat HIJ mij miste. En dat doet hij wel, want hij contacteerde mij heel veel... Maar wat heb ik daar aan? Als hij toch geen relatie wil?
Als ik zo doorging zou ik over een paar maanden nog geen stap verder
zijn in mijn verwerking... Jij bent dat wel al. Je hebt nu even een teruval en dat is heel normaal. Maar je hebt ook al sterke momenten gehad. En die zullen meer en meer komen. Je hebt gedaan wat je kon,
je mail gestuurd. Het doet pijn om daar geen antwoord op te krijgen.
Maar meer kun je niet doen... Doorgaan met je verwerking en je leven.
Je komt er zeker, met vallen en opstaan. Mss ben je al halfweg de tunnel. Ik ben nog maar aan het begin, juist door wel contact te houden. Veel sterkte x
@Indra
Hoi Indra,
Dat lijkt me idd erg pijnlijk, dat hij geen relatie meer wilt. Had hij dat pas duidelijk gemaakt nadat je nog contact had, bij elkaar sliep? Of meteen na de relatie al? Zou je dit op deze manier gedaan hebben als je wist dat het niet meer goed zou komen?
Ik voel me op dit moment absoluut niet halverwege, maar echt aan het begin. Ik heb echt zoveel gedaan om hem te vergeten. Dat no-contact breekt me echt op. Mijn gevoel zegt dat ik contact met hem moet opnemen. Maar wat zal hij zeggen? Zal hij het waarderen? Ik durf het gewoon niet.
Je zal niet veel aan mij reactie hebben, want ik weet het zelf ook allemaal niet..
Dankjewel, en jij ook sterkte! Jij ziet iig in dat het sowieso niet meer goed komt, dan kun je je volledig richten op het 'afkicken'. X
@blue
Hey Blue
Hij had dat na een periode van opnieuw proberen
waarbij ik het altijd verpeste gezegd.
En hij beweert dat wat wij hadden tot nu ons terug
samen zou gebracht hebben. Maar dat zegt hij natuurlijk
weer nadat ik er mee wou stoppen. Ja, weer ik die ermee
wil stoppen. Toch met het fysieke contact. Ik wou weten waar
ik sta, wat zijn bedoeling is van het vrke contact en samen slapen
terwijl hij het geen relatie wou noemen. En omdat wij geen relatie
hebben kom ik ook niet in zijn leefwereld. Hij was kwaad omdat ik
die vragen stelde op zijn verjaardag. Hij vindt ook dat ik moet genieten
van ons samenzijn en mij niet zoveel vragen moet stellen.
Het is mss kinderachtig van mij, maar het zat mij heel hoog dat ik niet
bij hem kon zijn tijdens het etentje bij zijn zus als zijn partner.
Maar wel erna klaar moest staan om hem bij mij toe te laten voor de nacht. Ook vind ik dat we als volwassenen toch kunnen praten over
zo gevoelige dingen. Ook al weet ik dat hij niet graag praat over gevoelens. Hij vind me onzeker, en zegt mij dat het dat is wat onze
heropbouw belemmerd. Dat heeft hij vandaag gestuurd. Ik heb er op
geantwoord dat hij gelijk heeft...maar dat hij ook geen moeite doet om
mijn onzekerheid weg te helpen door te praten.
Als jij behoefte hebt om hem iets te sturen moet je dat doen hoor.
Je bent bang om hem weg te duwen had ik ergens gelezen in een van je
Blogs. Maar verder weg dan nu kan niet meer. Dus je hebt toch niks te verliezen? Mss een kort smsje met de vraag hoe het gaat nu?
Het enige waar je wel rekening moet mee houden is dat er kans is dat hij niet reageert. Maar je hebt dan toch de moeite gedaan. En wie weet stuurt hij wel iets terug? Veel sterkte x
@blue : uit het oog uit het hart
Hoi BluexChick,
Ik sluit me bij indra aan wat dat betreft....ook bij mij zorgt het continu beschikbaar zijn voor Mr cool ervoor dat ik maar niet verder ga en de dingen loslaat..
Ik denk dat het geen contact hebben ervoor zorgt, dat je echt gaat kijken naar wat voor jou belangrijk is...weer voor jezelf leert zorgen..natuurlijk zul je nog veel aan hem terug denken...ook aan de mooie momenten..maar ik weet zeker, uit ervaring, dat het slijt..
Ik ben ook 4 mnd geleden
Ik ben ook 4 mnd geleden verlaten en hij wil ook nog samen slapen en ik ben blij met die aandacht en trap er telkens in.....en dat is niet bevorderlijk voor het loslaten .
@baramari
Hoi baramari,
Ik begrijp wat je zegt, en ik heb jouw blogs ook gelezen!
Alleen, ja hoe moet ik het zeggen, niet alle mannen zijn hetzelfde. De ene vindt het fijn om te weten dat de ex nog wel beschikbaar is, dan kan hij er zelf nog rustig over nadenken. En de andere vindt het juist onaantrekkelijk dat de ex 'nog op hem wacht'. Dus in principe zou je nooit kunnen weten of je goed handelt.
En het 'no-contact'.. des te langer het gebeurd des te moeilijker en pijnlijker het wordt. Althans bij mij dan. Ik heb gewoon het gevoel dat dit niet de juiste stap is. Maar helaas kan je nooit iets doen met zekerheid..
Ik geloof best dat het slijt, iedereen hier zegt dat. Dus het zal wel zo zijn, alleen wat nou als het de ware is? Slijt die liefde dan ook?
Sorry voor mijn 'tegengas', maar ik zit echt helemaal in de knoop..
Veel sterkte, weet hoe
Veel sterkte, weet hoe moeilijk het is om geen contact meer te hebben terwijl je dat wel wilt.
Het is nooit verkeerd om jouw zegje te doen, hem jouw mening, gevoelens en gedachtes te laten weten. Wat hij daarmee doet is aan hem en meer dan hopen kun je dan niet, de tijd gaat zo langzaam als je wacht. Wees niet bang om initiatief te nemen.
@eenzame_jongen
Hoi eenzame_jongen,
Ja tuurlijk is het niet verkeerd om je eigen zegje te doen, alleen zit hij daar op te wachten? Hij mailt niet voor niets terug? En als hij echt niet meer aan mij dacht, had hij vast wel teruggestuurd lijkt me, want dan kon het hem niets schelen hoe woorden bij mij aan zullen komen. Of ik zou hem kunnen bellen om te vragen of hij mijn email überhaupt heeft gekregen. Maargoed, hij heeft het uitgemaakt, hij had z'n twijfels.. Hij loopt weg voor zijn gevoelens. Doe ik er dan echt verstandig aan om het initiatief te nemen. Maar idd, wat als ik dat niet doe? Pfff, zo lastig dit..
Hey Blue
Hoi Blue,
Ik heb daar ook heel erg last van... allemaal van die herinneringen, dingen die je samen deed, dingen die je nog samen wou gaan doen...
Ook al woonden we samen, de weekenden waren toch altijd wel extra leuk, samen ergens heen, leuke dingen doen, dierentuin, lekker uit eten, weekendje weg, bioscoopje etc. etc.
Het afleiding zoeken gaat idd met wisselend succes, de ene keer lukt het redelijk, maar andere keren zal alles je aan hem of jullie samen doen herinneren.
Het "no-contact" wordt altijd met veel overtuiging aanbevolen, maar mij valt het ook enorm zwaar, de onzekerheid, het verdriet, de pijn, het wordt allemaal niet echt minder he?
Je had jezelf 30 dagen "no-contact" opgelegd, dat heb je volgehouden... de mail is nu verstuurd... de bal ligt nu bij hem... de vraag is... hoe lang laat je de bal daar liggen... voordat je eventueel nog een bal zijn kant optrapt... maar of dat uberhaupt nog zin heeft... het is moeilijk om daar iets over te zeggen blue, jij kent hem en jullie situatie beter dan wie dan ook hier...
Ik denk dat je op een gegeven moment toch iets zult moeten doen... ofwel accepteren dat die bal nooit meer terugkomt... of de bal zelf op gaan halen, wat voor jou de beste optie is... tja dat kan alleen jij zelf beoordelen ben ik bang.
Ik zie je veel waarom vragen stellen... dat doen we allemaal, ik ook... maar die waarom vragen zijn zo verraderlijk, als je er al antwoord op krijgt zal dat zelden het antwoord zijn dat je wilt horen en je zult ook bijna nooit iets met die antwoorden kunnen.
Ik ben 1 van de velen die nog een tijdje (de eerste maand) contact heeft gehad met zn ex.. we gingen vriendschappelijk met elkaar om, maar vergis je niet in het verdriet en de pijn die dat ook met zich meebrengt hoor... jah het was fijn haar zo af en toe even vast te kunnen houden... maar elke keer kwam ook weer het moment dat we afscheid namen.... en al die tijd was daar ook het enorm pijnlijke besef dat het wat haar betreft nooit meer iets meer zou worden dan die vriendschap... terwijl ik zo enorm veel meer wou (en nog steeds wil)
Wij hebben nu ook al twee weken geen contact... en dat is idd ook een hel, zeker als je, zoals in jouw geval, niet echt weet waar je aan toe bent...
Toch is het zoals het is blue... je zult door moeten, hij reageerd niet, hij loopt weg voor zn gevoelens... enorm kut... maar je kunt hem niet dwingen om iets anders te doen...
Heel erg veel sterkte Blue...
@Just a guy
Het "no-contact" wordt altijd met veel overtuiging aanbevolen, maar mij valt het ook enorm zwaar, de onzekerheid, het verdriet, de pijn, het wordt allemaal niet echt minder he?
Nee, het wordt juist alleen maar erger.. Ik heb niet het gevoel dat ik daar echt goed aan doe.
Maar goed hè, die twijfels, die hoop.. het valt me veel zwaarder dan dat ik dacht..
No-contact
Daar duw je inderdaad je geliefde juist mee weg. De enige optie is communiceren. Maar met de no-contact rule kun je het schudden dat hij of zij weer terug komt. Liefs Missunderstand en heel veel sterkte.
re:no contact
Ja daar heb ik al heel wat over gelezen.
Verhalen van mensen die wel hun partner ermee teruggewonnen hebben.
Soms pas na een jaar of twee jaar, soms wat vroeger...
Maar je kan je geliefde er idd ook mee wegduwen. Vooral als je het no-contact te strikt uitvoert.
Als je niet antwoord op een bericht dat je ex stuurt omdat je de no-contact te strik uitvoert dan zit er
veel kans in dat je hem/haar nog verder wegduwt. Maar dat kan je ook hebben met teveel contact te zoeken als je ex in de knoop ligt en tijd en rust nodig heeft om na te denken. Je kan het no-contact op verschillende manier zien.
No-contact kan ook betekenen dat je zelf geen contact zoekt maar dat je altijd reageert op het contact dat
je ex maakt. Zo geef je je ex niet het gevoel dat hij je niks meer doet. En geef je ook de ruimte om tot rust te
komen. En als dat op een goede manier verloopt kan je overgaan naar low contact. Zelf ook weer eens iets sturen.
En soms komt het dan weer eens tot een afspraakje om eens iets te gaan drinken. En dan is het belangrijk dat je de breuk aanvaard hebt en dat je terug wat op je plooi bent. Je zal dan weer de persoon zijn waar je ex in de tijd op verliefd geworden is. Of dat dan terug komt is niet zeker. Als twee mensen "ment to be" zijn, dan zal het ook goed komen. Maar het hangt toch ook veel af van de reden van de breuk. Als de gevoelens over zijn kan je daar niet veel
aan doen. En is het geen contact hebben mss de beste manier om er over te komen? Maar dat zal ook wel van persoon tot persoon afhangen denk ik. Of het nu met wel of geen contact is, op DIT moment nu, moeten wij hier allemaal aanvaarden of proberen aanvaarden dat het over is. En voor mezelf ben ik nu blij dat ik sterk genoeg ben om het fysieke contact te verbreken. Want het hielp me niks verder om mijn relatie terug te krijgen. Ik gaf hem alles wat hij wou, dus waarom zou hij daarbij het label "relatie" erbij moeten nemen? Die fout heb ik nu gelukkig ingezien.
Want ik zou nog maanden zo doorgegaan zijn tot...? Hij iemand anders heeft?
@Missunderstand
Hoi Missunderstand,
Ik heb idd het gevoel dat het niet werkt. Ik voel me alleen maar verdrietiger en het doet elke keer steeds meer pijn.. Maar misschien komt dat wel omdat ik niet weet hoe het voelt als het contact er nog wel was geweest. Als ik de reactie van Indra en baramari lees, heeft het bij hun niet goed uitgepakt, en dat is eigenlijk wel waar ik bang voor ben. Zal hij het waarderen dat ik het initiatief neemt, terwijl hij degene is die twijfelt en voor zijn gevoelens weg loopt?
En zeker natuurlijk omdat we 160 km bij elkaar vandaan wonen, we zien elkaar niet zomaar 'toevallig' even op straat. Dus mochten er ooit weer vonken aanspringen, dan moeten we iig met elkaar afspreken.
blue je hebt toch al een mail
blue je hebt toch al een mail gestuurd? Dus hij weet toch hoe jij erover denkt? Dan is het volgens mij toch echt aan hem nu om te reageren. Ik zou echt volhouden hoor nu, hoe zwaar het ook is!
mail
In die mail stonden meer of min afspraken waarover hij zei dat we contact moesten houden.. ik heb er niet ingezet hoe ik me voel en dat ik hem mis..
Ik wil eigenlijk gewoon weer contact. Ik voel me met dat 'no-contact' er echt niet beter op, integendeel.. ik heb het gevoel dat ik hem zo juist weg duw..